Van oude mensen,
de dingen die we laten gaan
"Lindgreen is een bekende naam, maar ik weet niet waarvan".
"Lindgreen is een van de grote mannen van Lombok", antwoord zij en ik ant
woord "o ja", maar tegelijk weet ik dat het niet die Lindgreen is who rings a
bell, maar dat doet er nu niet toe, deze Lindgreen lijkt ook interessant.
"Grote man van Lombok" wil dus zeggen: een van de dapperen die hebben
gevochten tijdens de Lombok-expeditie, een oorlogje dat van 3 juli 1894 tot 24
december 1894 heeft gewoed en dat wat minder bekendheid "geniet" dan de
verschillende wapenfeiten in en om Atjeh. Toch was deze oorlog een van de
bloedigste en tegelijk ook een van de meest glorieuze krijgsverrichtingen van
het Nederlandsch-lndisch leger.
Kapitein Lindgreen, luitenant van der Plank
en dokter Ujlaki na hun krijgsgevangen
schap. (Uit: "Wapenfeiten van het Ned.-
Indische leger door G. L. Klepper.)
schappen, die waren afgesneden van
de rest van de formatie, dagenlang
werden belegerd en die een uiteinde
lijke krijgsgevangenschap overleefde.
Na de expeditie werd hij bevorderd
tot Commandeur der Militaire Willems
orde. Over de Lombok-expeditie en
over kapitein Lindgreen gaat dit arti
kel eigenlijk niet, wel over zijn schoon
dochter die onlangs 92 jaar is gewor
den en die gevraagd had of ik een
keertje wilde langs komen.
Mevrouw Paula Lindgreen woont in
het prachtige Zeist. Onder haar deur
bel staat "Ogenblik a.u.b., ik kom
zo", want Paula loopt niet meer zo
snel en ze is een tikkeltje hardhorend.
Maar voor de rest is ze helemaal ge
zond en wat je noemt ook helemaal
goed bij. "Aahh, een Indischman"
roept ze wanneer ze opendoet en dat
is een leukere begroeting dan wanneer
voornamelijk gekeken wordt of je je
voeten wel veegt.
Toen ze, heel lang geleden, nog het
meisje Paula van Offen was, wist ze
al voor zichzelf dat ze naar Indië wilde
gaan. Het land trok haar. Dat ze met
een Indische jongen, Hendrik Jan Lind
green, trouwde wekte daarom mis
schien weinig verbazing in haar fami
lie. Toen ze hem leerde kennen, stu
deerde 'hij aan de K.M.A.
18 Jaar jong en getrouwd was Paula,
toen zij in 1914 in Batavia aankwam,
waar zij door haar man werd afge
haald.
"Een fijn jaar hebben we daar gehad",
vertelt Paula. 's Avonds heerlijk een
stroopje drinken en ook dat jongelui
krontjong kwamen spelen, heb ik nog
meegemaakt". Uit de krant moest het
Ik wist dat wel een beetje, maar hele
maal ben ik dat te weten gekomen
toen ik de boeken van G. L. Kepper
("Wapenfeiten van het Nederlandsch-
lndisch Leger") en van W. Cool ("De
Lombok Expeditie") erop nasloeg. Die
boeken stonden al een tijdje in de
kast, maar nu gezocht moest worden
naar ene Lindgreen, ga je echt lezen
en je leert dan dat de Sasaks, een van
de bevolkingsgroepen van het eiland
Lombok, bij de gouverneur-generaal
verschillende malen hadden gesmeekt
om militair ingrijpen, omdat zij voort
durend en op een verschrikkelijke wij
ze werden onderdrukt door "de weer
spannige Baliiër op Lombok", zoals
dat in de boeken geschreven wordt.
Die Baliër dan was het hoofd van het
Lomboks vorstenhuis Anak-Agoeng
G'de'Ngoerah Karang-Asem. Een van
zijn zonen echter, Anak-Agoeng Madé,
was het die de grote onrust op Lom
bok veroorzaakte. Het smeken van de
Sasaks vond gehoor. Het Neder
landsch-lndisch gouvernement was
trouwens verplicht om te luisteren èn
in te grijpen krachtens een overeen
komst die zij op 7 juni 1843 had ge
sloten met de toenmalige vorst van
Lombok, waarbij het eiland tot eigen
dom van het Nederlandsch-lndisch
gouvernement werd verklaard. Het zou
echter tot 1894 duren, toen de Sasaks
kwamen klagen, dat de regering haar
rechten en plichten ten opzichte van
Lombok deed gelden.
Om kort te gaan: een expeditie werd
uitgerust en één van de uitgezonde
nen was de kapitein J. C. Lindgreen,
behorende tot het 9e bataljon der In
fanterie, dat onder commando stond
van de luitenant-kolonel P. van Lawick
van Pabst. Het 9e was het bataljon van
de inheemse soldaten en Lindgreen
was een Indische jongen, die in de
strijd grote moed toonde, hevig weer
stand bood toen hij en enkele man-
Paula en Jan Lindgreen voor hun bescheiden woning in Taroetoeng omstreeks 1916.
10
