si
i£ili
Ma
ATTENTIE
Abonnees, denkt U aan
de abonnementsbetaling
van het tweede halfjaar
van 1986?
Abonnees Amerika,
denkt U aan de dollar
koers, halfjaar abonne
ment op dit moment 25
dollar.
tineurs, de Mazurka, Kruispolka, wals
kortom alle dansen, die toen in de
mode waren. Ongelooflijk gewoon.
Heerlijke herinneringen aan een on
vergetelijke tijd
JENNY HEETKAMP-SENSTIUS
MUZIEK IN INDIË (IV)
"God bless you, my dear". Dit zei de
beroemde pianiste Lili Kraus, toen ik
haar voor het laatst zag in 1974 in
Perth, West Australië.
Haar recital was volgeboekt, zei men.
Never mind, ik moest en zou haar ho
ren en zien. Deze gelegenheid kon ik
niet voorbij laten gaan.
Kort voor de oorlog trad Lili Kraus
op voor de Kunstkring in Buitenzorg
(Bogor) ik meen samen met Simon
Goldberg, en daar maakte ik voor het
eerst, als teenager, kennis met haar
fijne pianospel. Behalve dat ik genoot
van de muziek, vond ik dat er iets per
soonlijks van haar uitging, een zekere
warmte. Het was alsof een goede
vriendin mij iets wilde vertellen
Later, veel later, zag ik dat als jeugdige
adoratie.
Niet lang na de oorlog hoorde ik haar
voor de tweede maal. Zij had haar
programma gewijd aan de toen nog
moderne componist Bartok.
Weer die uitstraling van warmte. Mis
schien daarmee een begrip en appre
ciatie gevend van de voor mij nog
enigszins vreemde muziek. Ook had
Lili Kraus de internering in een Jappen
kamp ondervonden en het was alsof
die ervaring haar spel nog meer diepte
gaf dan tevoren.
Toen zij dus in 1974 hier in Perth zou
optreden, wilde ik haar beslist nog
maals horen spelen. Met hee'l veel
moeite wist ik nog een plaatsje te be
machtigen in de propvolle zaal. En wat
een ervaring werd dat
Het eens zo slanke, jonge vrouwtje uit
mijn herinnering, was nu gerijpt tot een
statige, vitale figuur. Na een overwel
digend welkomst applaus begon zij
haar geliefde Mozart, haar specialiteit
met haar toehoorders te delen. De hele
avond kon men een speld horen val
len. Men kon het sterke contact, het
contact met 'haar toehoorders, voelen.
Na afloop van het concert besloot ik
haar persoonlijk te bedanken voor de
heerlijke ervaring. Ik vertelde haar dat
dit de derde maal in mijn leven was,
iedere keer onder heel verschillende
omstandigheden, dat ik totaal in de
ban van haar pianospel was gekomen.
Ze wilde alle bijzonderheden weten,
mijn naam en of ik nog contact met
Indonesië had. Lachend zei ze een zin
netje in het Maleis en schreef toen
bijzonder hartelijke woorden in mijn
programma.
Het zondagse quartet bij de familie Senstius: de heer Ziegler (1e viool), Dé Chatelin
(2e viool), de heer Senstius (cello) en Zus Senstius (altviool).
Hoewel er vele mensen waren die haar
wilden bedanken, gaf ze mij alle aan
dacht en had helemaal geen haast een
eind aan het gesprek te maken. Tot
afscheid omhelsde ze mij, gaf me een
zoen en zei: "God bless you, my dear".
We stonden allebei met tranen in onze
ogen.
De omstanders dachten beslist dat we
oude vriendinnen waren en zo moeten
we het beiden gevoeld hebben, hoewel
we elkaar persoonlijk niet kenden. Ik
zal Lili Kraus nooit kunnen vergeten.
En dit is echt geen jeugdige adoratie.
PAM SCAF
AUTOPIONIER F. F. HABNIT
OVERLEDEN
Eind juli j.l. overleed te Den Haag op
hoge leeftijd de auteur van het boek
"Autopioniers van Insulinde" destijds
uitgebracnt door Uitgeverij Moesson.
Een belangwekkend werk dat een
overzicht gaf van de economische en
maatschappelijke ontwikkeling die de
auto met zijn komst teweeg bracht.
Schitterend fotomateriaal maakte het
boek tot een waardevol document.
De heer Habnit is in Indië uitgever
hoofdredacteur geweest van het blad
"De Motor" (1928), later hoofdredac
teur van "Vliegwereld" (1935). Hij was
op motorgebied expert in woord en
daad. Zijn "Autopioniers in Insulinde"
(oorspronkelijke titel "Kreta Setan") is
thans geheel uitverkocht.
Lili Kraus met man en kinderen, Bali 1941.
17
