POIRRIE'S PERIKELEN WIE HERKENT ZE OF HERKENT ZICHZELF "De hier afgebeelde tekeningen zijn door mij in het Jappenkamp in Solo en/of Ambarawa (Midden-Java) ge maakt. De familienaam van de kinde ren is onbekend. Zij die zich menen te herkennen, kunnen desgewenst con tact opnemen met: R. Brest van Kempen, Rozemarijnstraat 41, 4461 BZ Goes. MOTORRIJDER Een oude schoolvriend heeft me medio 1946 doen afzien van het plan om neuskoepelschutter te worden van een Mitchellbommenwerper. Hij was namelijk Motorordonnans en reed op zo n grote, dikke Harley Davidson, hij was trouwens zelf ook groot en dik. Na het oprakelen van enkele schoolher inneringen lukte het me hem een paar rijlessen af te troggelen. Ergens in Bandoeng-zuid gaf hij me het stuur over en na een paar schuchtere rond jes en de nodige toegeschreeuwde technische wenken, bromde ik dan eindelijk de weg op. Over die eerste solo-rit valt eigenlijk weinig te vertel len, dat kan ook niet want het rijden op een Harley is een ervaring op zich, dat moetje gewoon gedaan hebben. Zon de, dat het bij het iets hoger liggende spoorwegovergangetje een beetje scheef ging. Ik had er goed de sokken in en nam die overgang met dezelfde snelheid. De Harley zeilde er simpel weg overheen, ik ook, met alleen de handen aan het stuur en de rest van mijn toen povere 53 kilogram als een losgeraakt stuk wasgoed aan de lijn er achteraan. Dankzij mijn tegenwoor digheid van geest en de omvang van het immmense zweefzadel kwam alles weer op zijn plaats terug, maar van het navigeren kwam toen niets meer te recht. De Harley stoof van de weg af en zocht via een diepe greppel zijn weg in het gelukkig vrije zijterrein. Even later kwam mijn schoolvriend naar onze landingsplaats gerend, hij zag er raar uit, helemaal blauw met rooie vlekjes. De Harley had alleen een paar deukjes en krassen, maar liep verder nog redelijk goed. Ik moest achterop gaan zitten en verder mijn mond houden (hij zei het anders). Motorordonnans ben ik dus nooit ge worden, neuskoepelschutter ook niet, heb nog wel aan de functie van staart- schutter gedacht omdat je dan bij een eventuele noodlanding de boel niet zo op je af ziet komen, maar om de een of andere onverklaarbare reden is dat ook niet doorgegaan. Wat me het meest geërgerd heeft aan dit geval, was de opmerking-achteraf van mijn schoolvriend, dat ik maar Kamikaze piloot moest worden en dat hij op de bewuste dag van duiken beslist zou komen kijken, zelfs als hij er een kaartje voor zou moeten kopen. 8

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1986 | | pagina 8