INDISCHE SAUCIJZEN
KERSTVERHAALTJE
Slagerij H. v. Olphen - hèt adres voor de enige echte
OOK VOOR GROOTHANDEL tel. 070 - 85 24 14
Wij leveren ook:
Babat - Paroe - Limpa - Oesoes - Oetak - Gezouten vlees - Tong - Gerookte tong -
Loempia- en pangsitvellen - Mager buikspek (Babi Pangan) -1e kwaliteit rund-, kalfs-
en varkensvlees en vleeswaren.
Woont U in Den Haag of direkte omgeving? Slagerij van Olphen
Wij bezorgen donderdags aan huis M^ho've Den Haag
Oma liep in de weg. Daar kwam het kort en goed op neer. Als ze nou gewoon zat,
was er niets aan de hand, zei Ilse wel eens, maar ze loopt letterlijk in de weg, elke
dag, de hele dag. Ze is overal tegelijk. In de keuken, de gang, op de trap, in de
badkamer, in het toilet. "Ze is toch al oud" was dan zijn vaste antwoord en hij
wist dat het geen antwoord was. "En ook geen oplossing" voegde hij er in
gedachten aan toe, maar bij die gedachte kromp heel zijn wezen in elkaar van
het woord "oplossing". Oma, zijn moeder, was 78 jaar en sinds de dood van haar
man, 7 jaar geleden, in komen wonen. Daar had toen iedereen opgestaan: hij, zij
en de kinderen. Oma zelf was daar blij mee geweest, want ze had met geweten
wat ze verder zou moeten doen en in een tehuis wilde ze niet.
Over het verdriet van de dood van opa
was ze vrij snel heen. Dat kwam omdat
ze daarmee vrede had. "Hij heeft het
nou goed en straks zie ik hem weer
zei ze altijd. Haar extra omringen met
liefde en zorg was dan ook na korte tijd
niet meer nodig geweest en oma had
haar nieuwe draai spoedig gevonden.
"U bent hier thuis, hè mam" had Ilse
gezegd toen oma officieel haar intrede
deed.
"Dank je wel, kind" was het antwoord
geweest en daarmee waren de huis
regels tussen oma en schoondochter
vastgesteld. Toen ze die avond aan
tafel zaten, nam oma het bord van haar
zoon en schepte rijst op. John en Ilse
hadden elkander toen glimlachend
aangekeken. "Morgen zal ik rawon
maken" zei oma toen. "Hè neen zei
de oudste van 1 7. "Ja, lekker mam" zei
Ilse. "Je mag niet zeggen "lust niet"
zei oma "hoeveel mensen hebben niet
te eten". "Nog rijst mam" vroeg Ilse en
hield haar de pan voor.
Dagen deden wat ze altijd deden: ze
gingen voorbij en dat deden ook de
maanden en jaren. De oudste was al
getrouwd en de twee anderen stu
deerden en woonden op kamers.
Het was kerstavond en de kinderen
waren thuisgekomen. "Waar is oma
vroegen ze allen toen bij binnenkomst
duidelijk iemand ontbrak. "Ze komt zo
beneden". Schoondochter Lisa hielp
Ilse in de keuken. "Ik mag het nu
misschien niet zeggen Lies, maar oma
wordt zo moeilijk" zuchtte Ilse met de
handen steunend op het aanrecht. De
afgelopen dagen heb ik helemaal niet
kunnen doen wat ik wilde doen. Ik
weet welen verder kwam ze niet.
Niet dat ze overmand werd door op
gekropte ergernissen maar omdat oma
binnenkwam. "Dag Lies, hoe is het
kind"? "Dag Oma. Goed hoor en met
U? U ziet er mooi uit, wat een mooie
jurk". "Ach, al een oude maar lang niet
aan gehad. Mama heeft voor mij ge
wassen. Zal ik helpen lis?" "Nee mam,
hoeft niet, we zijn al klaar. Ga, maar
binnen zitten, de jongens zijn er al".
In de kamer klonken enthousiaste
mannenstemmen. "Ach, het valt alle
maal wel mee hoor" ging Ilse verder.
"Ze bedoelt het goed en hoe dan ook,
ze helpt mij toch wel. Neem jij de
koffie, dan breng ik dit binnen".
"Toen papa nog een kleine jongen
was, zette opa hem op kerstavond
altijd op een stoel in de voorgalerij en
dan moest hij het Stille Nacht zingen.
Ik speelde dan op de piano. Hij had
zo'n lieve stem mijn jongen". "Kunt u
piano spelen, oma?" "Ja vroeger, een
klein beetje maar". John herinnerde
zich dat nog wel, heel goed zelfs. Hij
lachte toen zijn kinderen hem vroegen
om nu ook te zingen.
"Wat hebt u gemaakt oma?" "Niet
veel, mama heeft lekker gebakken."
"Nee hoor, oma heeft pasteitjes, soe
zen, koningskroon, pudding en ager-
ager gemaakt" zei Ilse en keek daarbij
haar schoondochter aan, heel even
maar. "Da s ouderwets" zei de oudste,
"breng maar binnen". Oma lachte
dankbaar en wilde opstaan. "Straks
maar ma" zei Ilse, "het is nog vroeg".
"Nog één keer wil ik mijn kleinzoons
verwennen" zei oma en liep naar de
keuken, ledereen zweeg want ze had
den allemaal goed gehoord wat ze had
gezegd en vooral de manier waarop.
John keek zijn vrouw aan. Lisa keek
naar de grond en een van de jongens
vroeg "wat bedoelt oma?"
Niemand antwoordde, de kaarsen
brandden en de boom gaf vele lichtjes.
Uit de keuken kwamen geluiden van
borden en bestek. Ilse en Lisa stonden
gelijk op om oma te helpen. Zij had
alles al op een dienblad en in schalen
gedaan en zei: "zo, dit kan naar binnen.
Toen Ilse het dienblad neerzette, zag
John dat haar handen een beetje
trilden. Oma zat weer en zei "Zo,
waarom zijn jullie zo stil?" "Stille
Nacht toch oma" zei haar jongste
kleinzoon. John stond op met een glas
wijn in de hand, teken dat hij een paar
woorden wilde zeggen. Na zijn speech
wenste men elkander dan een goed
kerstfeest. Toen hij uitgesproken was
en iedereen ging staan, liep Ilse op
oma toe en omhelsde haar. Ze huilde.
"Ik weet kind, ik weet" fluisterde oma.
RALPH
13
