fttles gaat z'n gangetje
INDIË
BU DE VOORPLAAT (Foto: J. Hiigers)
Herinneringen aan ons geboorteland
Heimwee naar onze mooie jeugd
Dat schept tussen onsIndo's, een band.
Erover praten en lezen geeft ons vreugd.
U/e weten goeddie tijd komt niet weer
Zonneland, je hebt ons zoveel gegeven
Ook al ben je ons Indie niet meer
Onze liefde voor jou is gebleven.
Anita Soute-Uerkouteren
- En hoe is het ermee?
- Goed, alles gaat zo z'n gangetje.
Bovenstaande is maar een korte dialoog, maar misschien wordt daarin toch
gezegd hoe ons leven is: goed, het gaat zijn gang. En door die gang gaat het over
ups, door downs, ligt het ziek op bed, huppelt het vrolijk rond, gaat het op
vakantie, neemt het afscheid, maakt kennis, maakt zich zorgen, verheugt zich en
wat al niet. Op een gegeven moment ben je opeens oud genoeg om te merken
dat het leven jaar in jaar uit dezelfde gang gaat en je komt erachter dat ook bij
anderen hetzelfde gebeurt, zij het misschien in een andere volgorde en in een
ander tempo. Toch blijven we geïnteresseerd in elkaar en zullen niet nalaten als
eerste te vragen hoe het ermee gaat. Geen enkel antwoord kan ons dan echt
verblijden of onthutsen want wat er ook is, alles heb je ook zelf al eens
meegemaakt en in ieder geval weet je dat je hetzelfde eens kan meemaken.
Wat het leven al geboden heeft en nog
gaat bieden weten we. Sommige fa
cetten moeten we alleen nog zelf
ervaren. Wanneer ook dat is gebeurd,
zit het erop. Hoeft niet direkt, maar je
behoort dan tot degenen aan wie
levenservaring en levenswijsheid
wordt toegeschreven. Wanneer ik dit
zo zeg, zie ik dat oude ideaalbeeld van
een mens voor me: wijs, mild, bezadigd,
rustig en vol medeleven. Een vader
figuur, maar dan een echte. Aan zo
iemand vraag je niet hoe het ermee
gaat, hooguit informeer je naar de
gezondheid. Hij is het die jou vraagt
hoe het ermee gaat en het "alles gaat
z'n gangetje" is dan niet bevredigend,
noch voor hem noch voor jou. Voor jou
niet omdat je wel eens wat anders wil
dan de gang van jouw leven bevestigd
te zien in een ander. Voor hem niet,
omdat hij weet dat het leven nooit
zómaar zijn gangetje gaat. Een verder
gesprek kan dan helpen de kluwen van
het hoe en waarom van dingen een
beetje te ontrafelen, niet de dingen
zelf. Die gaan gewoon hun gang, jaar
in jaar uit. Ze maken ons leven tot wat
het is en meestal zijn we er contenter
mee dan we zelf vermoeden, zo te
vreden zelfs dat we niet de tijd en
moeite nemen om het hoe en waarom
te begrijpen. Als alles maar z'n gange
tje gaat. Tot het moment datje opeens
wèl wilt weten waarom je doet zoals je
doet, waarom alles gaat zoals het gaat.
Dan kan het gebeuren dat de zin en
onzin der dingen zich overweldigend
aan je manifesteren en ook wat waar is
en wat onwaar, wat eerlijk is en wat
niet. Bij wijze van geestelijke ont
lasting slaak je vervolgens een zucht
en denkt "alles is relatief" of iets
anders wat je weer terug kan brengen
tot de orde van de alledag, die zonder
uitleg gewoon zijn gang gaat en
waarin je kunt onderduiken om verder
deel te nemen aan het leven dat geen
werkelijke verrassingen meer in petto
heeft. Denk je tenminste.
wanneer je weer onderduikt in het
leven van alledag dat zijn gangetje
gaat.
Ook Kerst gaat zijn gangetje. Elk jaar
komt het weer en elk jaar proberen we
er iets of juist niets van te maken. "Een
goede kerst" wensen we elkander en
het antwoord is "dank je, jij ook".
Wat voor goeds het mag zijn, laten we
een beetje in het midden. Misschien
omdat we menen dat het goede voor
een ieder wat anders kan zijn. Of
omdat we het een ander niet aan
durven doen om hem of haar plotseling
een bord vol "goed" aan te bieden:
heil, zegen, geluk, gezelligheid en het
allerbeste. Zoveel "goed" ineens zijn
we niet gewend. Wel af en toe een
beetje, maar dan toch flink doorregen
met een snauw en een grauw en flink
wat ongenoegens. Dat zijn we gewend
en dat kunnen we aan. Daarom ant
woorden we "goed, alles gaat z'n
gangetje" wanneer ons wordt gevraagd
hoe het ermee gaat. Maar aan het
einde van het jaar wensen we elkaar
toch vooral goede kerstdagen en met
die wens komen we in de stilte van de
nacht en bij het licht van een kaars
misschien in gesprek met een Vader
figuur. Om met Hem te praten over het
afgelopen jaar, de kerstdagen en over
alles dat jaar in, jaar uit een niet altijd
duidelijk gangetje gaat. En wanneer
iemand je na kerst dan vraagt hoe je
het gehad hebt, kun je antwoorden
"Goed!" want zoals op de voorplaat
door het licht van de camera een stuk
verborgen leven onderzee in vorm en
kleur zichtbaar is geworden, zo heeft
het Licht in de Kerstnachtje laten zien
waar het gangetje heen leidt opdat je
zou weten dat alles niet zómaar z'n
gangetje gaat. R B
"miminMinniiiiiiiiiiiiiiiiiimmuun
NACHTPONNEN
De televisie kwam op het mooie idee
de herhaling van "Shogun" in de mid
daguren uit te zenden. Een tijdstip
waarop kinderen het liefst naar smur
fen, snorkels en andere aanverwante
verschijnselen kijken. Shogun is na
tuurlijk als spektakel nooit weg. Ik zag
May en Stacy (3) met gematigde be
langstelling naar het scherm kijken
waarop Shogun en kornuiten in prach
tige kimono's bezig waren met iets
onduidelijks.
"Gekke kleren hebben ze aan," zei
May.
"Dat zijn Japanners," legde ik uit.
"Dat zijn geen japanners, dat zijn
nachtponnen" corrigeert Stacy. Zalig
de leeftijd waarop de geest nog niet
gekweld wordt door andere dan uiter
lijke kenmerken.
Ik heb de tv toch maar uitgedaan. Ze
merkten het niet eens, zo waren ze
bezig met het maken van een onge
looflijke rotzooi met papiertjes.
L.D.
Jim Hiigers dook met een fototoestel
en samen met leden van de Nusantara
Diving Club vanaf het eiland Bunaken
de Baai van Menado in. Daar komen de
mooiste koraalriffen van Indonesië
voor en een stukje bewijs daarvan is te
zien op onze voorplaat. Natuurlijk
weten we allang dat er een hele
wereld leeft onder de zeespiegel en
gefascineerd kunnen we daar naar
kijken wanneer de televisie een
natuurprogramma vertoont. "Wat
mooi" denken we dan en terloops
vinden we het jammer dat de wateren
zo vervuild worden. Het is het pro
gramma dat ons voor een half uurtje
bepaalt tot die onzichtbare onder
waterwereld die ons doet herinneren
dat de natuur zo oneindig veel meer is
dan de mens alleen. De natuurdie was,
die is en ondanks vernietigende han
den probeert te blijven. De natuur die
er is als je haar zoekt. De natuur die je
zoveel wil leren om mee te nemen
