Een Brief en een Kanttekening
ER ZIJN NOG
Geachte Redactie,
Door middel van vrienden van ons hier
in Sydney krijgen wij wel eens een
bundeltje oudere exemplaren van
"Moesson" reeds gelezen door deze
vrienden en anderen en op onze beurt
weer verder doorgegeven. Ze worden
door ons met graagte gelezen. Ten
slotte hebben wij 10 jaar in Indonesië
gewoond.
Hiervoor me heb ik een nummer van 1
februari 1984 waarin een artikeltje te
vinden is over een vriendin van ons.
Toen mijn man en ik elkaar pas leerden
kennen en nog niet verloofd of ge
trouwd waren, woonde ik op Menteng
31, Gouvernements Mess in Djakarta.
Irene en Pim kenden elkaar pas en
raakten later verloofd en getrouwd.
Door hen hebben mijn man en ik elkaar
leren kennen. Wij schreven en schrij
ven nog geregeld.
Het tweede nummer dat ik hier heb is
van 15 april 1984 bevattende een
volledige lijst van Gouverneurs-
Generaal van Nederlands Indië.Goed
zo. Plus een artikel over het leven van
R.A. Kartini.
In de hogere klassen van de lagere
school in Arnhem hield de hoofd
onderwijzeres altijd een wekelijkse
verhandeling over een belangrijk per
soon uit de geschiedenis of een schrij
ver of schrijfster. Bijvoorbeeld Jeanne
d'Arc, Florence Nightingale, Helen
Keller enR.A. Kartini. Dit artikel
bracht me weer terug naar mijn
Arnhemse jeugdjaren. En naar iets
anders. Er was nog een andere Indo
nesische figuur die een indruk naliet
nl. de dichter Noto Soeroto. In vroeger
jaren hoorden wij nog wel eens iets
over hem. Is hierover ooit nog wel
eens iets geschreven in Moesson?
Mocht dit niet het geval zijn, kunnen
we dan in de toekomst iets tegemoet
zien?
Ik zou graag de volledige tekst willen
weten van "Ik ben een Wajang in
God's handen". Indien U daarachter
zou willen en kunnen komen zou ik me
zeer verplicht voelen. Bij voorbaat
vriendelijk dank.
Zo bij het doorbladeren van al die oude
nummers gaat er een wereld open die
eens bestond en die wij oud-lndisch-
gasten en Indische Nederlanders
achter ons hebben moeten laten. Men
zou het "uit het verband gerukt" kun
nen noemen. We hebben tegen heim
wee moeten vechten en elders wortel
moeten schieten. Zelfs mijn man en ik
die toch in Holland geboren zijn, ont
komen daar niet aan. Indonesië werd
ons tweede Vaderland. Ons oude
Vaderland kwam ons na 1 0 jaar tropen
enigszins "stuffy" voor. Gelukkig von
den wij in Australië een nieuw Vader
land.
Ik vind het leuk eens te hebben kun
nen schrijven en hoop op een ant
woord, waarvoor ik bij voorbaat zeer
erkentelijk ben.
Ik wens U veel succes toe bij uw werk
in de Indische gemeenschap.
Hoogachtend,
De hiernaast opgenomen brief uit
Australië hebben we in zijn geheel
afgedrukt om u deelgenoot te maken
van een overigens allang bestaand
verschijnsel, waarvan we tegen
woordig niet meer altijd weten hoe
erop te reageren: halus of veront
waardigd. Vooralsnog kiezen we
maar voor het laatste. We leven per
slot van rekening niet voor niets al
meer dan 30 jaar in Holland en al
zouden we dat niet doen, dan bestaan
er nog altijd en overal grenzen aan
hetgeen betamelijk is.
In de brief hiernaast deelt de schrijf
ster opgewekt mee meelezer nummer
zoveel te zijn. Dus geen abonnee die
gewoon een abonnement neemt en
abonnementsgeld betaalt. Wel zou zij
graag een artikel over Noto Soeroto
gepubliceerd zien en ook zou de
volledige tekst van een bepaald ge
dicht door haar in dank worden ont
vangen. "Veel beloven en weinig
geven doen gekken en dwazen in
vreugde leven" luidt een gezegde en
als variant kunnen wij onderhand
zeggen "veel vragen en niets bij
dragen doen redacties hun blad ten
grave dragen". Want let wel beste
mensen: elk tijdschrift, ook Moesson,
bestaat bij de gratie van abonnees die
abonnementsgeld betalen. Niet van
meelezers. Verder moet elke redactie
hard werken om telkens een nieuw
nummer te kunnen presenteren.
Redactie Moesson heeft daarnaast
nog enkele andere taken, zoals onder
meer het verstrekken van alle mo
gelijke informatie op Indisch gebied.
Wij doen dat al jaren meer dan graag,
maar wanneer blijkt - en het is ons
gebleken - dat vele neventaken van
redactie Moesson verricht worden
voor mensen die Moesson zo'n leuk
en aardig blad vinden maar het tevens
vertikken om zelf een abonnement te
nemen en te betalen, dan vragen we
ons toch af, of we niet een klein
beetje gek zijn. Alles kost tijd en veel
kost geld en hoe graag je mensen ook
ter wille wilt zijn, je hoeft toch ook
weer niet gekke Henkie te wezen, die
van alles doet voor Jan en alleman
zonder dat Jan en alleman zelf iets
(een abonnement) bijdragen om in dit
geval Moesson in stand te houden en
meer dan dat: sterker te maken.
zoveel mensen die maar een
klein duwtje nodig hebben om
ook abonnee van Moesson te
worden.
U KENT ER VAST WEL EEN
Wat betekent dit alles nu in de prak
tijk? Gaan we alles van niet-abonnees
ter zijde leggen? Neen, dat druist in
tegen ons Moesson karakter. We
hopen alleen, en nu meer dan ooit, dat
voor iedereen duidelijk wordt dat ook
aan de schoonste idealen financiële
kanten zitten die op een reële en
verantwoorde wijze benaderd moe
ten worden. Het nemen en betalen
van een eigen abonnement is zo'n
reële wijze. REDACTIE
BEHOUDEN WAT WIJ HEBBEN
Hoewel wat aan de late kant wil ik
langs deze weg alle Moessonlezers
alsnog mijn groeten doen en hun het
allerbeste wensen in het lopend jaar.
Mijn groeten aan hen, die een binding
hebben gehad met het Indië van toen,
waar zij voor een langere of kortere tijd
gewoond hebben en er hun beste
krachten hebben gegeven. Voor wie
de komst van ons blad een groet
betekent van een steeds kleiner wor
dende gemeenschap. Een blad ge
schreven door de lezers zelve aan de
hand van ervaringen zo bekend over
komend en daardoor associaties
scheppend bij de lezer, dikwijls ver
gelijkbaar met eigen belevenissen.
Bijdragen voor de één interessant en
voor de ander wat minder, maar toch
met tolerantie opgenomen.
Deze overpeinzingen bij het begin van
het nieuwe jaar hebben mij doen be
sluiten die vast te leggen en de titel te
geven als boven vermeld.
Wat reünies betreft, die hebben wij in
het afgelopen jaar volop gehad en ook
dit jaar zullen die er weer zijn. Typerend
echter voor deze tijd is dat de voorzitter
van de vereniging bij de opening de
aanwezigen hartelijk verwelkomt, daar
na overgaat de overledenen te her
denken, maar helaas geen of maar
heel weinig nieuwe leden kan ver
welkomen.
Met deze situatie nu wordt Moesson
ook telkenmale geconfronteerd, maar
Moesson weet zich steeds op waar
dige wijze te handhaven, dankzij de
trouwe abonnees van het blad. Helaas
moest de prijs van het abonnement
telkens aangepast worden ten be
hoeve van een goede bedrijfsvoering.
Maar omdat de prijs voor velen te hoog
viel, volgden opzeggingen. Ook van
wege overlijden moest de toezending
gestaakt worden. Een kern van onze
trouwe lezers hebben een "Poekoel
Teroes" pot gevormd die gelukkig nog
niet aangesproken behoefde te
worden.
Bij het prille begin van dit jaar hoop ik
op een aanwas van nieuwe abonnees.
Ik eindig deze overpeinzingen met een
beroep op lezers, medelezers of gast-
lezers om uw bijdrage te geven ter
ondersteuning van het streven: "Het
abonnementsgeld omlaag, niet door
meer lezers, want die zijn er genoeg,
maar door meer betalende abonnees.
Eerst dan kan datgene behouden
worden dat wij zo graag wensen."
HAN D. C. v. C.
4
