IETSJE MEER
NAMEN
BU DE VOORPLAAT (Foto: J F. Berkhoudt)
Stelt u zich een vliegtuig voor, vol met Franse, Engelse, Duitse, Nederlandse
toeristen, allemaal nog nooit in Indonesië geweest, op weg naar de Gordel van
Smaragd. Al bij voorbaat genietend van alle bezienswaardigheden, die de
reisgids vermeldt. Mini Indonesia, Pelabuan Ratu, de Tangkuban Prahu, de
Borobudur, De Kraton van Yogya, en dan natuurlijk dat onvergetelijke Bali met
zijn tempels, Balinese meisjes, dansend, masserend of verkopend, maar altijd
beeldschoon, de barong en de apendans, het kan nauwelijks op in drie weken.
En dan ineens komt de co-pilot vanuit de cabine met een rampzalige
mededeling.
Wat hij vertelt slaat een deel van de
reizigers met verslagenheid, de an
deren barsten los in luide veront
waardiging en willen op staande voet
met geld terug. Want wat werd er
medegedeeld? Wij hebben zonet be
richt gekregen dat er in Indonesië
verschillende zaken aan de hand zijn
die minder aantrekkelijk zijn voor
de toerist. Om te beginnen: op Suma
tra zult u niet in de omgeving van het
Tobameer mogen komen, dus ook niet
het eiland Samosir bezoeken. De be
roemde kunstenaar Cristo is bezig de
zaak 'in te pakken" in paars plastic.
Over 2 maanden kunt u Samosir in
gepakt en wel bekijken tegen betaling
van 1 5.00 per persoon. Taman Mini
Indonesia is ook voor enige tijd ge
sloten. Een vandaal met een bitter
gevoel voor humor heeft daar de minia
tuur Kraton van Solo in brand gestoken
om op gelijke tred te blijven met de
actualiteit. Tot overmaat van ramp is
nu ook de echte Kraton van Yogya het
doelwit geworden van een pyromaan.
Rivaliteit? Ook daar dus niets te be
kijken voorlopig.
Pak Udjo en zijn Angklung Orkest in
Bandung zijn voorlopig ook niet te
beluisteren, want zijn kinderen zijn in
een vlaag van jeugdige opstandigheid
een pop en rockgroep begonnen waar
geen angklung bij te pas komt. Pak
Udjo is overigens nog niet terug
gekeerd na zijn laatste Pasar Malam
optreden.
De Borobudur is vorige week totaal
ingestort en het internationale restau
ratiecomité is met spoed bij elkaar
geroepen om opnieuw miljoenen te
verzamelen voor de heropbouw die
naar schatting 23 jaar zal kunnen
duren.
Pelabuan Ratu is op verzoek van Njai
Loro Kidul tot verboden territorium
verklaard. Ze is in onderhandeling met
Cristo voor verpakking van het
Samudera hotel maar het Hilton-
concern heeft zich daar tegen verzet.
Verder zijn alle grote batikkerijen in
staking voor hogere lonen en gebruik
van kunststof tjantings i.p.v. de oude
van bamboe. Naar Surabaya kunt u
rustig gaan, de beroemde dierentuin is
(gelukkig maar) tijdelijk gesloten,
omdat een onverantwoordelijke van
daal in één keer alle hokken heeft
opengezet en het wel een maand zal
duren alvorens alle dieren in de juiste
hokken terug zijn gelokt. Aangezien
de natuurlijke drang tot zelfbehoud bij
deze dieren sterk aanwezig is, vreest
men dat een belangrijk deel het andere
belangrijke deel opgeconsumeerd zal
hebben.
De grootste ramp blijft echter dat de
belangrijkste attractie van de Indone-
siëreis, een bezoek aan Bali, alle aan
trekkelijkheid verloren heeft. Alle Bali
nese dansers en danseressen zijn
solidair in staking gegaan na een
incident met een toerist. Die heeft in
een geprikkelde bui een Balinese jon
gen voor "brutale aap" uitgescholden.
Naderhand bleek de jongeman leider
te zijn van de beste Ketjakdansgroep
(ketjak apendans). De souvenir
shops zijn wel open maar vanwege de
gederfde inkomsten zal men niet wil
len tawarren.
Onder deze onthutsende mededelingen
blijven een paar reizigers onberoerd
op een enkele dame na die luid
"Adoeh, te erg" roept. Terwijl de an
dere toeristen geëmotioneerd beraad
slagen wat nu te doen met het ramp
zalige restant van het reisprogramma
blijft de Indische groep (want daar
behoort die "adoeh"-roepster bij, vro
lijk keuvelen over het a.s. verblijf in
hun geboorteland.
Want wat kan hen nu de Borobudur,
Samudera hotel, Samosir, de batik
kerijen en Bali dansers schelen? Ze
komen in de vruchtentijd. DE VRUCH-
TENTIJD, dat betekent doeren, mang-
gistan, doekoe, nangka, ramboetan,
djamboe. Iedere dag en overal. Als alle
bezienswaardigheden er niet meer
zullen zijn, dan blijft er immers nog
genoeg te eten? De vruchten die ze al
zolang niet hadden genoten en die al
hun zintuigen in extase konden bren
gen!
Denk aan de geurende doeren, de
kleverige nangka, de sappige djam
boe, aan de moeilijke salak, de vrien
delijke mangga, de pretentieuze mang-
gistan en doekoe. En als de vruchten
dit jaar niet zo goedkoop zijn vanwege
de te laat doorgekomen regens, ach,
dan geeft Indonesië ons nog altijd
soto Madoera, rawon Kediri, de goe-
dek van Yogya, semanggi en roedjak
van Surabaya, de rendang en de blado
van Padang, de dodol van Depok en de
tahoe pong van Semarang. Mensen,
niet getreurd om Borobudur en Bali,
zolang er de vruchten zijn en het
etenDat ietsje meer genieten staat
alleen op het Indische reisprogramma,
knap wie ons dat punt kan ontnemen!
L.D.
xxxxxxxxxxxxxxxxx
Bij een van mijn kleindochters is een
tweeling geboren. Meisjes van elk iets
meer dan zes pondklein en zo
fijnAls de mamma haar zuster op
kraamvisite krijgt, neemt die haar
zoontje mee. Jurriaan is twee en een
half.
De baby's liggen niet boven in hun
resp. wiegjes, maar bij elkaar in een
oude kinderwagen, beneden. Ze heb
ben mooie namen, maar nog te groot
voor zulke kleine poppetjes. Een heet
Maxime en de andere Denise. Jurriaan
is niet bij ze weg te slaan.
"Kijk Jur, deze, met dat hele lange
haar is Maxime, bij Denise zijn ze wat
korter. Kan je hun namen onthouden?"
"Ja...a..."
Voor hem bestaan woorden uit klanken
en die namen? Voor hem wel heel
bekende huis- en keuken-klanken.
Als zijn vader hem 's avonds vraagt wat
hij van de nichtjes vindt, zegt hij:
"Lief". "Weet je nog hoe ze heten?"
"JaWasjiene (wasmachine) en
Menèse (mayonaise)"
HARRYET MARSMAN
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
