El Atabal
HET LAAT JE NIET LOS
■HKfl wrwm un
wUPSSNsg
Het steunen van het I.W.I.
is meewerken aan het
bewaren van onze geschiedenis
Foto's links en rechts: het op een heuvel gelegen dorp El Atabal.
Omdat mijn vrouw en ik tijdens onze
overwintering in Spanje (jan./feb. '87)
meer tijd hadden dan in onze door
gaans 14-daagse zomervakantie, be
sloten we een dag uit te trekken om
het Indische dorp (urbanisatie) El
Atabal, dat even buiten Malaga ligt, te
bezoeken.
Op zaterdag 8 februari om 9.00 uur 's
morgens, de zon stond in een wolken
loze hemel te stralen, zijn we vanuit
Fuengirola, waar we ons apartement
hadden, met de bus naar Malaga ge
gaan. Vlakbij Malaga vroegen we in
ons beste Spaans aan de man die de
buskaarten kwam controleren, hoe
we in El Atabal konden komen. Geen
probleem. Bij het eindpunt van de bus
de Almeda (palmenlaan) oversteken,
iets naar links en dan zouden we de
bushalte (portillo) van bus no. 8, rich
ting Puerto de la Torre vinden. Zijn
raad opgevolgd en na ong. 10 min.
wachten bij bovengenoemde halte
kwam de bus. Aan de chauffeur ge
vraagd of hij ons wilde waarschuwen
voor de halte El Atabal.
De rit heeft iets van de sfeer van een rit
naar Buitenzorg. Bergen op de achter
grond en een weelderige plantengroei.
Na 20 minuten rijden waren we bij
de halte van El Atabal. Het dorpje ligt
tegen een heuvel en het was dus
klimmen geblazen. De huizen (huisjes)
zien er prachtig uit, evenals de tuinen,
wandelend langs Celebes Barat
maar nog geen Indische mensen. Het
hondengeblaf was niet van de lucht en
in sommige tuinen zag je wel 3
honden lopen, wat een ietwat on
vriendelijk gevoel gaf. We liepen door
Java, Sumatra, Biliton, Celebes Barat
enz. maar nog steeds geen Indische
mensen, ook niet in de tuinen, hoewel
het toch 11 uur was en de zon lekker
scheen. Dacht toen aan het liedje
"waar zijn ze gebleven, enz." Wat
teleurgesteld liepen we verder. Einde
lijk zagen we op een hoekhuis tegen
de zijmuur "Boekit Doerih" staan. Ha,
gevonden, dachten we, maar mis hoor,
verder weer alleen maar Spaanse op
schriften tegen de huismuren en bij de
ingangen. Ten einde raad aan een
Spaanse meneer gevraagd waar toch
die Indische mensen waren. Helaas,
hijzelf kende maar één familie en zover
hij wist, werden de huizen die leeg
kwamen verkocht aan Spanjaarden of
Amerikanen.
Of er soms winkels of eethuizen waren.
Nee, voor boodschappen moet je de
snelweg over en anders was je aan
gewezen op de Spaanse warong keli-
ling. We bedankten hem voor zijn
informatie, staken de snelweg over en
hebben in een Spaans café tapa's
gegeten.
Teleurgesteld zijn we naar ons appar
tement in Fuengirola teruggegaan.
Kunt u ons vertellen of we de ver
keerde dag gekozen hebben of staat
het Indisch dorp El Atabal op het punt
te verdwijnen? Ingesloten foto's die
we daar gemaakt hebben.
A. L. VAN MAARSEVEEN
en Java.
Door het overmaken van minimaal f 10,-- op gironummer 49 22 635
t.n.v. het Indisch Wetenschappelijk Instituut te Den Haag kunt u
donateur worden van het I.W.I. en daarmee steunt u het werken aan
het behoud van Indische cultuurgoederen.
Voor verdere informatie: telefoon 070 - 54 55 00.
door ROB NIEUWENHUYS
Verhalen van Nederlandse schrij
vers over Indonesië vanaf de
eerste jaren der Compagnie tot
op heden.
Prijs f 49,50, porto f 5,50
BOEKHANDEL MOESSON
10
