POIRRIE
ORIENT TRAVEL BV
Praalwagens en de Indo
De lente is in zicht. Pasen, Koninginnedag, 4 en 5 mei. Na het Carnavalsgebruis
en een korte devote stilte als voorbereiding op Het Gebeuren rond de Goede
Vrijdag wordt de aandacht gericht op dat andere gebeuren: 30 april. Zowel
ouderen als jongeren, grootouders en kleine tjoetjoeks beginnen dan warm te
lopen voor het jaarlijks weerkerend fenomeen: de optocht der praalwagens en
de stoet der verklede "Nederlanders".
ledereen in Nederland is van de partij; of hij totok is of Indo, Marokkaan of Turk,
Surinamer, Molukker of welk lid van welke minderheidsgroepering ook, doet
mee, deelt in de feestvreugde. Oranje boven, al zie je rood, wit of blauwvanwege
dompét kosong. Tida perdoeli, lol is lol en leve de democratie! Ja toch?
Maar steeds weer valt mij iets op wat
mij een beetje kregelig maakt. Er mo
gen dan bruine of zwarte kindertjes
meelopen tussen de school-, buurt-,
wijk- en andere optochtgroepen, nog
nooit heb ik een praalwagen gezien uit
"onze" Indische groep. Nu zegt de
lezer misschien: "Geef het voorbeeld".
Recht in de roos! Mijn bruine anaks
hebben vaak meegereden op door mij
ontworpen praalwagens. Het probleem
is alleen dat zo'n ontwerp is gebaseerd
op hetzij een actueel onderwerp, hetzij
een sprookjesverhaal of een fantasie-
gegeven.Wel is het zo dat ik probeer
iets uit mijn Indische verleden erin te
verwerken, b.v. kleding, een berg als
achtergrond, rand-decoraties e.d. Toen
mijn kinderen nog klein waren werkte
ik mee aan schoolpraalwagens. Een
maal een derde prijs, éénmaal een
eervolle vermelding. Leuk resultaat en
blije kindergezichtjes, en ikzelf zeer
tevreden natuurlijk. Maar daarnaast
ben ik al jaren als praalwagenontwer-
pervooréén van de buurtverenigingen
in Zwolle (waar ik werkzaam ben)
bezig. Eén van mijn laatste onder
werpen was "Het land van de Rijzende
Zon", overigens niet in verband met
WO II maar met de verbeterde handels
betrekkingen tussen Nederland en
Japan. Zonder ook maar in het minst te
willen opscheppen mag ik zeggen:
met aardig succes Genoemde wagen
kreeg een 1 e prijs, de overige wagens
kregen: 1 x 3e prijs, 3 x 2e prijs, 6 x 1 e
prijs en slechts 1 viel buiten de prijzen.
De grote eer valt echter niet mij, maar
de enthousiaste bouwers te beurt! Een
goed ontwerp slecht uitgevoerd heeft
geen schijn van kans. Hetzelfde geldt
de kleding van de personen op de
wagen. Hulde aan de moeders en
tantes! Ik hoop dit jaar weer een
tropisch onderwerp te mogen uitbeel
den. Wie weet?
Wat wil ik met dit verhaal vertellen?
Als bruine Indische jongen doe ik met
mijn totok-kennissen mee in een
publiekelijk evenement als voorbeeld
hoe je als Indo via een bepaalde
prestatie de aandacht van de blanke
broeder kunt trekken. Vanzelf praat je
gemakkelijker over je tropische ver
leden, en de interesse van Bung Totok
is geheid gevestigd. Leuke bijkomstig
heid is dan dat de vreugde om een
bepaalde prijs niet meer wordt gevierd
in een café maarbij de Chinees!
Bestelling: nasi rames! Helaas heeft
Bung Totok nog wat moeite met
sambal.
M. E. JANSEN
Naschrift
De brief van de heer Jansen is belang
rijker dan we in eerste instantie zou
den denken. Er is namelijk een
Indischman aan het woord die heel
oprecht en enthousiast vertelt over
zijn leven hier en nu. Schaatsen (zie
Moesson van 1 maart jl.) en optochten
zijn onder andere de liefhebberijen
waaraan hij zijn hart verpand heeft.
Een eerste en oppervlakkige conclusie
is dan ook dat de heer Jansen een
gelukkig mens moet zijn, voor wie het
integratie- en assimilatieproces tot
het verleden behoort. Ongetwijfeld is
hij daarin niet de enige, maar hij is wel
een van de weinigen die schrijft om
anderen deelgenoot te maken van het
leven hier. Zou hij het hebben over
vliegeren in Assen, bikkelen in Utrecht
of tjongklak in Uitgeest, dan zouden we
meteen gedacht hebben "wat leuk"
want er zou wat herkend worden. Maar
nu gaat het over schaatsen en praal
wagens en al kunnen we daaralles van
weten (door televisie vooral), herken
nen als iets van ons doen we het niet,
vandaar dat de wenkbrauwen even
omhoog gaan.
Zover gekomen, kunnen we ons ver
schillende vragen stellen, maar nu
willen we ons bepalen tot deze ene
vraag: in hoeverre zullen in de toe
komst bijdragen als die van de heer
Jansen bepalend zijn voor de inhoud
van het tijdschrift Moesson? Zij die in
de (nabije) toekomst in Moesson
schrijven, hebben Indië niet of na
genoeg nietmeergekend. Des te meer
kennen ze wel het leven in Nederland.
Om over dit leven hier te zwijgen zou
dwaas zijn en meer en meer zal Moes
son dan ook moeten veranderen van
een tijdschrift van Indische mensen uit
Indië in een tijdschrift van Indische
mensen in Nederland. Zal het dan
geen Indisch blad meer zijn? Waarom
niet?
Dit alles klinkt heel aannemelijk en
daarbij komt dat er ook Indonesië is
om over te schrijven. Velen willen dat
laatste al en dat veel liever dan
"Hollandse" verhalen, die kunnen ze
in andere bladen wel lezen en vooral:
het leven hier wordt zelf dagelijks
meegemaakt. Ook dit klinkt heel aan
nemelijk want Indonesië was toch
Indië, het land van herkomst waar de
roots liggen.
Geen of bijna geen Indië meer dus in
de toekomst in Moesson, maar wel
Indisch leven in Nederland en het
huidige Indonesia? Kil, vindt u niet,
om dit zo te stellen en je zou er sedih
van worden omdat iets zo dierbaars
bijna voorgoed voorbij lijkt te zijn.
Maar wordt u niet al te verdrietig.
Ja, dingen gaan voorbij en dingen
veranderen, behalve de liefde en het
respect voor het land van herkomst.
Die zullen altijd in Moesson blijven
doorklinken, die zullen voelbaar blij
ven en die zullen voor altijd de inhoud
van ons tijdschrift blijven bepalen.
Ralph Boekholt
//3/
"Die staartschutter maakt me nerveus met
z'n duivefluitje".
5
RETOUR BANGKOK VOOR SLECHTS f 1.550-
RETOUR JAKARTA f 1.795-
31 -daagse verzorgde reis JAVA en BALI v.a. f 3.670,-
RETOUR BALI v.a.
RETOUR AUSTRALIË
(ANVR)
GARANTIEFONDS
REISGELDEN
f 2.085 -
f 2.600 -
Rokin 52 - AMSTERDAM - Tel. 020 - 24 25 38
Laan van Meerdervoort 291 - DEN HAAG
Tel. 070 - 63 83 67
Singel 486 - 1017 AW AMSTERDAM
Tel. 020 -23 74 84
