Koninginnedag 1987
Fotograaf Theo Janssen maakte
een serie prachtige foto's van de
feestelijkheden op Paleis Soestdijk.
Geen défilé zoals vroeger, wel een
aubade door delegaties van 12 pro
vinciën, de Antillen en Aruba. Er
waren op het terrein rond het paleis
praalwagens te bewonderen en tij
dens de manifestatie werd het
Nationale geschenk aan Prinses
Juliana en Prins Bernhard aange
boden. De leden van het vorstelijk
huis liepen ontspannen tussen de
mensen.
De koninklijke familie (door wier aderen nu ook Frans, Spaans en Cubaans bloed vloeit)
op het bordes tijdens de hulde op 30 april j.l.
Malang 1930
"Kijk niet zo boos, blijf van die sjerp af en zing nu maar mooi voor onze
Koningin!" zei Ma en zond me de straat op waar honderden jongens en meisjes
aloon-aloonwaarts trokken voor de gebruikelijke aubade. Het enige wat me
verzoende met die witte jurk die Ma (verplicht) voor deze gelegenheid gemaakt
had, was de sjerp, een breed lint in de kleur van een overrijpe djeroek keprok
(mandarijn voor zover u de naam vergeten bent), vorstelijk van rechterschouder
naar linkerheup gedrapeerd en vastgezet met een kokarde van rood-wit-blauw.
Koningin Beatrix en Prins Claus bij hun
rondwandeling langs de praalwagens in
de tuin van Paleis Soestdijk.
Met overgave zongen we, witgejurkte
meisjes en witgehemde jongens de
vaderlandse liederen en het speciale
Koninginnedag-lied. De aubade werd
front residentshuis uitgevoerd, in het
midden van de aloon-aloon stonden
Indische kinderen? Weineen, het zijn de
kinderen van Prinses Christina en Jorge
Guillermo.
de ingevette klimmasten waar straks
gelukzoekers uit de inheemse bevol
king zouden proberen begerenswaar
dige prijzen vanaf te plukken.
Verderop stond de openluchtbioscoop
er al en was er bedrijvigheid in de
honderden kraampjes die voor deze
dag toestemming hadden in de omge
ving van de aloon-aloon hun negotie
te bedrijven. Koninginnedag was een
feest, zonder koning of koningin of
zelfs maar een prinses in de buurt.
31 Augustus, dat was H.M. Koningin
Wilhelmina, de herinnering aan Ko
ninginnedag staat onuitwisbaar in
onze herinnering gebeiteld.
Toen werd 30 april Koninginnedag in
Nederland. Er zat toch wel iets feeste
lijks en bijzonders in dat defileren
langs de koninklijke familie op Paleis
Soestdijk, je was er bij en keek er naar.
Ook al werd het beleven van Koning
innedag voor de meeste Nederlanders
niet meer dan het indrukken van een
knopje op de TV. Tik, daar was de
koninginnedag al.
Toen verdween een paar jaar geleden
het kleurige défilé en H.M. Koningin
Beatrix drentelde onvermoeid door
min of meer onbekende stadjes die
verheugd genoten van die eenmalige
publiciteit. Om niet helemaal achter de
TV te verstijven laatje even de honden
uit, maakt nieuwe koffie en ontrolt
voor de zoveelste keer de driekleur die
door de altijd-wind telkens weer meer
lijkt op een dichte paraplu dan op een
wapperende vlag. Wanneer vinden ze
iets uit dat een vlag rechtuit blijft
wapperen zoals je op illustraties altijd
ziet?
Voor deze ene keer in 1 987, omdat het
behalve Koninginnedag ook nog het
Gouden huwelijksfeest was van Prinses
Juliana en Prins Bernhard mocht er
weer een aubade op Soestdijk zijn.
Vanwege drastische bezuinigingen
niets extravagants, ook 's avonds op
de TV niet. Geen gala-show met bij
zondere sterren, maar herhalingen en
nog eens herhalingen van wat eerder
op de dag was gebeurd. Dus niets. En
f 3.000.000,— als huwelijkscadeau
voor het bruidspaar om weer weg te
geven aan goede doelen.
Alleen een interview met Prinses
Juliana en Prins Bernhard waarin de
Prinses eindelijk de kans kreeg heel
boos uit te vallen en de prins moeite
had olie op de golven te gieten.
Je moet op Koninginnedag al blij zijn
dat er geen rookbommen worden ge
gooid, er geen demonstraties met
spandoeken met schunnige woorden
zijn. Hoe, vraag ik me af, hoe zullen de
kleinkinderen zich straks nog iets her
inneren van Koninginnedag? Ik geloof
dat ik volgend jaar een oranje sjerp
voor ze ga maken. Zoiets om je schou
der, dat vergeet je nooit.
2
