Een Melodie is als een herinnering
"A lovely girl is like a melody"
12
We waren op het Moesson-feest, Batavia a swinging town
toen bij de klanken van "All of me" mijn gedachten
vijftig jaar terugflitsten naar Bandoeng, ook zo'n swingende stad
de dancing Shanghai Dream, waar we haast iedere zaterdagavond dansten
het was toen crisistijd met weinig geld, maar veel plezier,
we waren jong en niet gauw down.
Tevoren waren we naar de Chinees geweest
Soeniaradja, phoe yong hai, een koningsmaal
met twee grote glazen ijs thee a raison van negentig cent
en als een grand-seigneur gaf ik een dubbeltje fooi
mind you,11%, het was telkens weer een feest
Ik danste met mijn lieve schat
voor mij was zij de mooiste van Bandoeng
de vrouw die nu al zevenenveertig jaar mijn leven deelt
in voor- en tegenspoed
ik heb nu vier kinderen, een auto, een huis
destijds dacht ik dat zij het enige was dat ik bezat.
Arm maar gezond leefden we zonder zorgen
zij was gekleed in een zelfgemaakte kokerjurk
mode dier dagen, van twaalf cent de el, weet u nog wel
en we zaten op een Green Spot tot de morgen.
Zij woonde in het I.E.V.-meisjesinternaat aan de Riouwstraat
break-point van het nachtverlof was altijd één uur 's nachts
dan leverde ik haar daar weer keurig af
al was het Servus elke keer weer moeilijk
want u weet wel hoe dat gaat
als je verliefd bent heeft de laatste zoen een hele grote maat.
Als de aangeroepen oplet ons naar djalan Riouw rijdt
de chauffeur met een fijne neus voor vrijende paartjes
bewust vele straten omrijdend, soepaja naek harga
van zijn besluit hadden we nooit spijt.
Alleen op huis aan lopend naar de Manggalaan
met het niet-opkunnende-geluk van het verliefd zijn
boven mij een sterrenhemel en een volle maan
met recht a night of tropical splendour
mijn gedachten bij mijn nonnie zo tender
ver weg nog van oorlog, Jappen, de kolenmijnen in Fukuoka
de weg die ik zou gaan.
Kon alles maar als vroeger zijn,
terug bij de werkelijkheid keek ik op zij naar nonnie, zeventig jaar
van Houtrust flashbacked naar Bandoeng en terug,
één minuutje maar, toch vijftig jaar
het klopte helemaal want beiden prijken we met grijs haar
dat heeft te maken met de tijd die vliegt op vleugels van de adelaar
zulk nostalgisch denken doet soms pijn.
Vijftig jaar later danste ik weer op "All of me" met dezelfde schat
we dansen nu samen een halve eeuw door het leven
een medaille wordt hier niet voor gegeven
weieens de dans ontspringend op het rythme van de muziek ons gegeven
een verkeerde pas en je struikelt heel even
herstelt je evenwicht en danst verder tot aan het einde van je levenspad.
Tenslotte but not least: hulde en dank aan alle Moesson-mensen
die dit feest zo succesvol wisten te brengen, u zag het, een volle zaal
Indisch-gezellig, één grote familie, alsof we elkaar al jaren lang kenden
twee elkaar afwisselende bands met uitstekende dansmuziek
een waroeng met heerlijk eten en snacks waar je aan uitgaf menige piek
een stimulans om dit - zo lang het nog kan - ieder jaar te herhalen
ik weet zeker dat alle aanwezigen dit ook zouden wensen.
PETER VAN OEST (70)
