J.G.Yssel de Schepper
MALOE
POËZIE ALBUM
1 ALLE VERZEKERINGEN
Zo'n 2 a 3 jaar geleden zag ik op een
rommelmarkt in Den Bosch een boeken
kraam. Tussen alles wat men daar
rommel noemde, lag een boekje, dat
later een poëzie-album bleek te zijn.
Een woord viel mij direkt op, nl.
Bandung, de stad waar ik geboren
werd. Ik had dit album gekocht want ik
vond dat je zo'n bundeltje herinnerin
gen niet zomaar op een rommelmarkt
kon laten liggen.
Thuis dit album doorbladerend, trof ik
een bundeltje prachtige tekeningen
en lieve poëzie. Ik vroeg me toen ook
af, hoe zo'n poëzie-album op een
rommelmarkt terecht kon komen. Alle
gedichtjes en tekeningen waren voor
een zekere Etha. In dit album wordt ze
ook wel genoemd Margreet, Greet of
Greetje. Helaas staat er verder geen
achternaam bij.
Ik had dit album in de boekenkast
gelegd en elke keer als ik het tegen
kwam, keek ik erin en las ik het door en
dan kwam weer die vraag, hoe kan
iemand hier afstand van doen?
Van de week was het weer zo ver. Bij
het opruimen van mijn boekenkast,
kwam het album weer tevoorschijn en
toen vroeg ik me af of die Etha nog wel
bestaat en misschien haar poëzie
album terug wil hebben? Misschien
zou dat via Moesson kunnen?
Om het een beetje makkelijk te maken
zal ik wat punten uit dit album aan
halen: Het eerste gedichtje luidt:
Bandung 20 juli '51
Lieve Etha, 18 juli:
Deze datum van 't jaar mag je
nooit vergeten in je leven;
Want 't is een van de dingen
die God je heeft gegeven.
Ter herinnering aan je broer Folly
of Tjolly of Polly. (Helaas kon ik de
eerste letter niet ontcijferen.) De teke
ning die bij deze regels gemaakt werd:
een rood hart met erin in wit 18.
Boven dat hart 3 jaartallen: 1934,
1955 met een kroon erop en dan
1951. Onder dat hart staat juli, ge
schreven in een lint.
Op31-7-'51 werden verzen geschreven
door haar nicht Yvonne en haar neven
Christiaan en Robby. Verder staan er
verzen en tekeningen van Puck, A.
Meyer, haar vriendinnen Stientje en
Corry Bee, Rika Rhebok, Jootje Grüne-
wald, S. Tan, C. Block, Sally Nio, C.
Langeveld enz. Voor wie dit wat zegt:
Het album ligt bij Eduard Hya, Pisano-
straat 424, 5623 CM Eindhoven.
Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Alg. Assurantiebedrijf "Argo" 1
1 Kantoor en woonhuis Corn, de Witt-
laan 83, Den Haag, tel. 070 - 55 71 72. 1
ni 1111111111111M11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 cr
Ze stond naast de betjak van haar vader en hield met één oog haar zusje in de
gaten die met twee vriendjes driftig zat te wroeten in een planteloze plantenbak,
pal voor de ingang van Toko Oen, waar dagelijks tientallen toeristen, voor
namelijk Hollanders en Indo's, komen snoepen, eten, drinken of gewoon
herinneringen ophalen.
Waarschijnlijk stond ze daar al een groot deel van haar jonge leventje bijna
dagelijks te kijken naar die bonte optocht van blanke, roze en rood-verbrande
mensen met te korte broeken. Toch werd ze vreselijk verlegen toen die ene
vreemde meneer op haar af stapte en zijn fototoestel op haar richtte. Haar vader
moest lachen toen ze met één hand steun zocht op het karretje achter haar en de
andere voor haar mond sloeg
De vreemde meneer met het fototoestel, die op zijn reis door Java wel
honderdduizend verlegen mensen en kinderen had kunnen fotograferen, was
even oud als het kleine zusje bij de plantenbak toen hij in 1954 samen met zijn
ouders voorgoed weg moest uit dat mooie, warme land. Nü pas, drie en dertig
jaar later was hij weerterug. Desondanks waren erflarden van herinneringen aan
die eerste drie levensjaren blijven hangen; een smaak, een geur, geluiden, het
silhouet van een afgeknotte berg, lange hete wandelingen. Nu hij ramboetan
en nangka had geproefd, de kade had geroken, djangkriks en kodoks had
gehoord, de Tankuban Prahu had gezien en onder de koperen ploert had
gewandeld, kregen al deze flarden ineens gestalte en zouden voortaan
'ervaringen' zijn.
Toch was de heerlijkste herkenning die van de verlegenheid. De verlegenheid
die hij reeds op zijn allereerste schooldag in Holland van zich af was beginnen te
zetten teneinde zich als vijfjarig 'poepchineesje' verbaal en lichamelijk te weren
tegen de meedogenloze Amsterdamse schooljeugd doorflink terug te schelden
en om zich heen te meppen.
Ook thuis tussen de schuifdeuren, om ten overstaan van een volle huiskamer zijn
muzikale kunstjes te vertonen, moest zijn natuurlijke schuwheid eraan geloven.
Toen hij bovendien, tijdens een cabaret ten behoeve van de spijtoptanten, voor
de ogen van de koningin tijdens het zingen van een lied van z'n stoel donderde,
er snel weer opklauterde, doorzong en een open doekje kreeg, was hij klaar voor
het grotere werk.
Hij werd muzikant, ging in een bandje spelen, maakte plaatjes, hitjes, kwam op
radio en t.v. en ging zelfs op tournee door Amerika. Helemaal lekker voelde hij
zich echter nooit. Op de planken was hij weliswaar als een vis in het water, maar
in een volle kleedkamer, brallerige artiesten-foyer of patserige platenparty was
het andere koek. 0, hij speelde het spelletje wel mee hoor, keek met het glaasje
jus losjes in de hand kwasi-geamuseerd om zich heen en wanneer dan een
mede-artiest of hot-shot platenbons op hem toe stapte, begroette hij die met
uitgestoken hand en een joviaal "Hééé, hoe gaat 't met jóu, zeg
Maar het liefst zou hij dan wegkruipen tegen vader's betjak en z'n hand voor z'n
mond slaan
MARK BOON
5
