KARINA ADINDA door Mevr. C. N. van de Wall Op 27 april 1913 (bijna 75 jaar geleden) vond in de Stadsschouwburg te Batavia de première plaats van het toneelstuk "Karina Adinda", geschreven door Victor Ido pseudoniem voor Hans van de Wall. Wie deze naam hoort, denkt wellicht het eerst aan zijn boek "De Paupers", het eerste boek over een Indo-milieu dat door een Indo zélf geschreven was. In de "Oost-Indische Spiegel" van Rob Nieuwenhuys kan men het nodige vinden over Victor Ido. In het hier afgedrukte artikel leert men zijn vrouw, Betsy Assé, kennen, dankzij de opgetekende herinneringen van haar dochter. Karina Adinda is de hoofdfiguur uit het gelijknamige toneelstuk van wijlen mijn vader. Hans van de Wall, maar de persoon die ik met de titel van deze herinnering bedoel, is eigenlijk mijn moeder, Betsy Assé. Volgens mijn vader was zij de enige die in staat was de rol van Karina volmaakt en zoals hij die bedoelde, op het toneel te brengen, en voor zover ik weet, heeft nog nooit een ander die rol zo goed doorleefd en roerend gespeeld. Mama is jong getrouwd, toen vader nog gewoon muziekleraar was in het oude Batavia. Zij was trouwens zelf ook heel muzikaal. Zij is op school geweest in het "Kleine Klooster", bij de Zusters Ursulinen en was daar een goede leerlinge. Op een keer zei haar pianoleraar tegen haar ouders: "Het meisje moest eigenlijk de gelegenheid krijgen om aan het conservatorium te studeren". Nou, dat was iets dat haar wel aantrok en haar vader wilde er ook wel aan, maar toen puntje bij paaltje kwam kon ze toch haar ouders en familie niet verlaten om helemaal alleen naar Nederland te gaan, en ze smeekte Papa om toch maar thuis te mogen blijvenl Maar ze heeft haar hele leven toch erg mooi piano gespeeld, voor zover ze daar tijd voor had! Betsy was een heel mooi Indisch meisje met een prachtige gave huid, mooie ogen en een heel zachte uitdrukking op haar fijn gezichtje. Ik moet erbij zeggen dat men zelfs in haar ouder dom nog heel goed zien kon, hoe mooi ze in haar jonge jaren moet zijn ge weest. Aan schouwburg of toneel, daar had ze nog nooit aan gedacht, dat kwam pas veel later door het werk van Papa. Zijn arbeid als muziekleraar is op den duur overgegaan in het schrijven van romans, toneelstukken en het regisseren en opvoeren daarvan. Hij had de gave om een weinigzeggende scene op het toneel zoveel leven in te blazen, dat het een interessante aangelegenheid werd. Papa hield zich ook bezig met het schrijven in tijdschriften en dag bladen van onder andere kunstrecen sies. De toneelliefde is eigenlijk ont staan door een zekere mijnheer van Kinsbergen, een Belg uit Antwerpen, die zich in Batavia had gevestigd als een zeer bekwaam kunstfotograaf. Hij was het die de uitstekende foto's maakte voor het Gouvernement en veel exemplaren daarvan liggen nu nog in de archieven, betreffende het voormalig Nederlands-lndië. Maar van Kinsbergen was ook een all round toneelman en artiest. Oorspron kelijk was hij operazanger geweest en had daarvan nog een goede stem overgehouden. Ik kan me nog een oude foto van hem voor de geest halen, die Papa mij eens toonde, en waarop hij staat op zo'n zwierige manier met flambard en Rembrandt- hoed! Welnu, deze begaafde artiest heeft mijn vader eigenlijk opgeleid in de werkelijke kunst-opvattingen en hem zodoende de fijne kneepjes van het toneel- en schouwburgwerk bijge bracht. Mijn vader was daarvoor altijd een en al oor. Op die manier heeft zijn carrière een geheel nieuwe en gunstige wending genomen. Wat de muziek betreft is er ook veel gebeurd. Door het vele litteraire werk kwam die enigszins in het gedrang, hij begreep dat zijn voornaamste artis tieke gave niet in de muziek lag, ofschoon hij die wel altijd bleef lief hebben, maar in het geschreven woord. Hij hing met hart en ziel aan het toneel en was een goed regisseur die er in slaagde verborgen talenten van de spelers eruit te halen en te ontwikkelen. Deze hele verandering werd thuis door Mama natuurlijk van nabij beleefd; zij kon het alles zo goed begrijpen en was hem daarbij dan ook tot steun. Mijn vader schreef geïnspireerd; meer dan het gewone onderwijs heeft hij nooit genoten, mijn grootvader was niet rijk en waar zijn zonen die artistieke gaven vandaan hadden is in de familie nog een raadsel. Papa kwam er nooit mee voor de dag, wanneer hij weer een nieuw idee had voor een toneel stuk of een roman, maar Mama voelde het wel aan, ze vroeg niets en wachtte geduldig tot het klaar was en hij 't haar voorlas. Ik herinner me nog wel dat daar een hele morgen of avond mee gemoeid was. Zij was zijn deelgenoot in de kunst en beiden vatten het uiterst ernstig op, zij leefde mee en begreep achtereenvolgens de inge ving, opbouw, veranderingen en het Mevr. J. E. van de Wall-Assé geb. 1872, overl. 1954. eindresultaat. Papa voelde zich zonder haar verloren in zijn werk en zijn hele leven. Behalve het spelen van de rol in Karina Adinda, waarmee haar toneelloopbaan eigenlijk een aanvang nam, waren er nog tal van andere zaken, waar zij bij betrokken werd. U moet weten, dat Papa toen hij nog muziekleraar was, geregeld de lief dadigheidsconcerten organiseerde die in de Willemskerk (waarvan hij organist was) werden gehouden. Nu was dat vroeger meestal orgel of koormuziek, maar hij begon ook met het organiseren van solozang en soms met muziek van strijkinstrumenten. Hij wist hiervoor verscheidene in het Batavia van die jaren bekende zange ressen en musici uit te nodigen. Uit die tijd herinner ik mij nog heel goed Mevrouw Lange-Rijckmans, die een heel mooie stem bezat, en die trouwens ook degelijk zang had ge studeerd. Ik meen verder dat zij het was, die in de door Papa opgevoerde opera "Mignon" de hoofdrol zo mooi heeft vertolkt. (Maar ik was in die tijd pas een baby, denk ik.) Jaren later zong ik zelf als meisje nog samen met Mama in het dameskoor van Mevrouw Lange, we hebben zoveel prettige zanguurtjes en ervaringen met elkaar gehad. Ook mijn moeder die een mooie maar kleine stem had, heeft daar op aan dringen van Papa enige malen gezon gen, wat ze ook heel goed deed. Ja, en was een der zangeressen eens onver wacht verhinderd, dan hoorde ze man lief zeggen: "Betsy, wil jij dit keer invallen voor 6

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1988 | | pagina 6