Wat u nog vertellen wilt
Gasten en toeristen
Kesilir
Juli 1942 - sept. 1943
Denkt U weer aan onze
KERSTKRANDJANG
MIJN LIEVE DEMENTE OPA
Slanke vingers tasten vaag
over asketengezicht waast glimlach
humor en verre wijsheid.
Hoe stil en eenzaam ben je!
De werelden waarin jij leeft
zijn anders
en toch ben jij jezelf
en bent het niet.
Dr. Arda Rensink
Als het goed is, sterke en zeer sterke lezers/lezeressen van
Moesson, bent u nu bezig uw levensverhaal op te schrijven of te
vertellen aan iemand die het voor u opschrijft. We willen u toch
even herinneren aan de uiterste inzend-datum van 5 november,
hopend dat u niet allemaal de laatste week met uw kopij komt.
Hoe eerder hoe beter!
Nu nog dit. Behalve nieuwsgierig naar wat u te vertellen heeft
over uw leven, vinden we minstens even belangrijk dat u vertelt
hoe u het oud-zijn of ouder worden ervaart. W ie ziek, invalide is of
op een andere manier te kampen heeft met een ongemak, denkt
over het leven dat hij/zij nog te leven heeft heel anders dan iemand
die vitaal is en niets mankeert. Vertelt u eerlijk over die zaken die
te maken hebben met uw leven, bijvoorbeeld:
wat denkt u van deze tijd? Vergelijkt u veel met vroeger of doet u
dat bewust niet.
vindt u het leven nu makkelijker dan zo'n vijftig jaar geleden?
waar geniet u nu het meest van.
waar ergert u zich het meest aan of wat doet u het meest verdriet.
als u een wens mocht doen, wat zou u zich dan wensen?
Op al deze vragen hóéft u niet in te gaan, maar mocht u behoefte
hebben uw hart te luchten, dan kan dat in ons thema-nummer van
1 december "De Oude Dag".
We hopen dat u zult schrijven. Vergeet u niet uw leeftijd te
vermelden!
REDACTIE
BIJ DE VOORPLAAT (Foto: archief R. L. Mellema)
Die handtasjes van de dames, wat zou
daar inzitten? Waarschijnlijk een zak
doek, make-up, paspoort, geld, de
polis van de reisverzekering, vliegtuig
ticket, pepermunt en azaron. En bij
sommigen een pakje sigaretten uit de
tax free-shop. Met al die zekerheden
onder handbereik kijken de dames.
En heren. Zij kijken naar Indonesië.
Die hoofdjes, wat zou daar inzitten?
Aan gedachten bedoel ik, aan gedach
ten bij het zien van Indonesië. Afgaan
de op de uitdrukking aan de voorkant
van sommige hoofdjes vrees ik dat die
gedachten niet allemaal even positief
zijn. Maar je mag nooit op het uiterlijk
afgaan.
Wat komen ze doen, die dames en
heren? Ze komen op vakantie. Op
vakantie zie je veel wat je thuis niet
ziet. Je bent eruit, je ruikt, je proeft, je
voelt. Maar bij je voordeur denk je "ha,
lekker weer thuis" want een vakantie,
in welk paradijs ook, verliest het tegen
home sweet home. En thuis worden
verhalen verteld, foto's bekeken, sou
venirs getoond. En als iemand opeens
door het raam naar binnen zou gluren,
wordt de politie gebeld, want wie weet
wat voor engerd dat is. Maar zelf
ongegeneerd kijken, staren, gluren
naar mensen die werken, wonen en
leven, dat mag want men is op vakan
tie, men is toerist. En wee de inboor
ling die dat kijken niet met een glimlach
beantwoordt. Die is brutaal, onhartelijk
en geen reclame voor zijn land.
Laatst was er op televisie een Indone
sische autoriteit die liet weten dat ook
gebieden buiten Java en Bali gereed
worden gemaakt voor toerisme. Hotels,
wegen, restaurants, stromend water,
ziekenhuizen enz. moeten waarbor
gen dat de bezitters van zakdoek,
paspoort, pepermunt en azaron hun
geld ook zullen besteden in nog min
der bekende plaatsen. Ongetwijfeld
zullen her en der dan ook tribunes als
op de voorplaat worden opgericht om
de toeristen een goede kijk te geven
op de zeden en gewoonten van de
plaatselijke bevolking. En de zich
daarop neervleiende bezoeker uit het
buitenland kan zichzelf dan wijsmaken
wat een Amerikaan zo kernachtig weet
uit te drukken met "how interesting".
Zoals in die film - de titel ben ik kwijt -
dat de reisleidster zei "now we're
going to visit a threehundred year-old
cathedral". Eén toerist begon toen te
glunderen en zei "how interesting.
What's a cathedral?"
Maar goed, wie in de vorige Moesson
het artikel van Wim Willems en Anne-
marie Cottaar heeft gelezen, weet (en
wist allang) dat niet alle toeristen
Onze Kerstkrandjang heeft in de afge
lopen jaren dank zij uw goede giften
aan talrijke minderbedeelde gezinnen
in Indonesië een feestelijk Kerstfeest
gebracht.
Ook dit jaar zal een extraatje bij hen
zeer welkom zijn en daarom is elk
bedrag voor de Kerstkrandjang wel
kom om hen een goede Kerst te
bezorgen Vergeet hen ook dit keer
niet. Bij voorbaat namens hen onze
hartelijke dank
Kerstkrandjang - Postbankrekening
nr. 6685, Charitatieve Fondsen Tjalie
Robinson (Bruine Bus).
alleen maar kijkers zijn, voor wie de
grootste zorg hun handtasje met
zekerheden is. Er zijn nog degenen bij
wie de voordeur niet in hun huis zit
maar inhunhart. Maar dat zijn dan ook
geen toeristen, maar gasten die be
kend zijn met de gastheer en hem
waarderen zoals hij is en hem daarom
bezoeken. Om samen te zijn.
R.B.
(Uit: "Ouder worden", 10 rhytmen)
Een eenvoudige, maar belangrijke
uitgave van het Rapport van de
leider der Kolonisatie J. G. Wack-
witz. Mooie illustraties van Ir.
J. A. G. Warmer.
Een document dat voor hen die
Kesilirhebben gekend ongetwij
feld het bezitten waard is.
f 15,—, porto f 4,50
BOEKHANDEL MOESSON
2
