9
paar vriendinnen oversprak, iets watik
nog nooit eerder had gedaan.
Tot m'n verbazing kreeg ik van hen te
horen dat dat bij hen net zo was!
De meest wereldwijze van mijn vrien
dinnen die met een oudere zuster al 't
nodige had meegemaakt voordat ze er
zelf aan toe was, gaf me de raad me
niets van m'n ouwelui aan te trekken,
stiekum m'n eigen gang te gaan, en zo
mogelijk, hun zelf voor gek te laten
staan met hun eigen malle principes!
Dat was voor mij een ongekende revo-
lutionaire taal, maar 't sprak me gewel
dig aan, en tot m'n grote satisfactie
kreeg ik een keer de kans 't toe te
passen.
Het huwelijk van Prinses Juliana met
Prins Bernhard naderde. Dat was me
een reden tot grote feesten! Heel Indië
stond op z'n kop van de voorpret en de
voorbereidingen. De vrouw van de
administrateur van de suikerfabriek
van m'n vader was een gezellig en
ondernemend mens, een ideale admi
nistrateursvrouw, tegen iedereen even
aardig, zonder onderscheid te maken
in rang of stand. Ze bedacht meteen
dat de employee's van de suikerfabriek
een boerendans in de soos van Malang
zouden moeten opvoeren. Ze kon er
onder de dames genoeg vinden die als
boerin wilden meedoen, maar de heren
lieten zich veel moeilijker voor dit plan
strikken, dus moesten de slankste
dames maar als boer fungeren. Met
mijn negentien Indische lentes zag ik
er nog niet uit als een volwassen
Hollandse boerin, dus moest ik maar
als boer opdraven.
Ik vond 't best en had er alleen wel
moeite mee m'n smalle Indische voeten
aan zware Hollandse klompen te doen
wennen, maar met veel oefenen met
veel dikke sokken van m'n vader aan
ging dat op den duur wel.
Ook andere enthousiastelingen hadden
zich voor de één of andere voorstelling
opgegeven; daarna zou er in de soos
een groot dansfeest plaatsvinden.
Intussen had ik van een jongeman uit
Soerabaia, die ik bij de administrateurs
familie had ontmoet, de uitnodiging
gekregen met hem en zijn vrienden 't
koninklijk huwelijksfeest in Soerabaia
verder te vieren. Ik voelde me met
deze uitnodiging zeer vereerd, maar
voorzag wel enige tegenstand bij mijn
ouders. Boven verwachting vond mijn
stiefmoeder 't goed, maar mijn vader
plofte zowat uit elkaar. Wat dacht die
snotneus wel om zonder vooraf de
vaderlijke goedkeuring te vragen met
z'n dochter te kunnen uitgaan? Ik
bepleitte dat dat toch moeilijk kon
vanuit Soerabaia, 't moest toch een
nette man zijn als hij bij de administra
teur over de vloer kwam, en bovendien
zou ikeen paarmaanden laternaarm'n
eerste baan in West-Java gaan, dan
zou ik toch ook zelfstandig beslissingen
nemen? Het mocht niet baten; zolang
ik nog bij m'n vader thuis woonde had
ik me aan zijn wetten te onderwerpen.
Hij maakte een geweldige scène, mijn
stiefmoeder kreeg er ook van langs dat
zij 't goed gevonden had, zij en ik
huilden en jammerden, - kortom, 't
was een heel hysterisch gedoe, onze
Tengerese waakhond begon van el
lende ook mee te janken. Ik was zo
goed niet of ik moest de jongeman
afschrijven, maar m'n hart was vol
wraakgevoelens.
De administrateursvrouw had mij ge
vraagd of ik na afloop van de boeren
dans in de champagnebar van de soos
in mijn boerenkostuum wou helpen
met champagne schenken. Dat leek
me heel leuk, dus ik stemde toe. Mijn
vader vond dat weer niet zo best, doch
hij durfde de vrouw van zijn baas niet
te weerstreven, dus installeerde hij
zich met z'n vrouw recht tegenover de
champagnebar, mij voortdurend in de
gaten houdend, 't Had bij mij geen
ander effect dan hem juist reden tot
ergernis te geven!
In 't begin was 't een heel gedrang aan
de champagnebar, doch toen het dan
sen begon zakte het bezoek wat af, en
op een gegeven moment stond ik zelfs
helemaal alleen. Daar kwam echter
nog een bezoeker aanslenteren die ik
van gezicht en naam wel kende, omdat
men mij hem wel eens had aangewezen
als de gevaarlijkste man van Malang!
Het was een officier, kapitein Hu-
brechtse (naam gewijzigd), die vóór
z'n veertigste jaar vier keer getrouwd
en weer gescheiden was. Hij was nu
weer single en zag er inderdaad zeer
charmant uit. Ik had me nog nooit aan
een bewuste flirtation met een wat
oudere man gewaagd, doch nu begaf
ik me zonder aarzelen op 't gladde ijs,
in de hoop mijn vader in machteloze
ergernis te doen ontsteken.
Mijn onervaren tactiek in mijn allesbe
halve sexy boerenkostuum zal deze
uitgekookte roué wel hogelijk verbaasd
hebben; ik merkte dat ook wel aan zijn
vewonderde blik, waaruit duidelijk te
lezen was: "wat wil dat kind van me?".
Maar dat kon me niet schelen, ik ging
door met hem aan te flemen, totdat hij
me meteen zuchtten dans vroeg. Daar
was 't me om te doen, en mijn ouders
volmaakt negerend schreed ik triom
fantelijk met hem naar de danszaal,
waar ze me met hun blikken niet meer
konden volgen. Aan 't andere eind van
de zaal, toen de muziek even pauzeerde,
vertelde ik mijn cavalier heel openhartig
waarom ik hem hierheen gelokt had.
De man keek me verbluft aan. "Dus je
wou alleen maar uit wraak je vader
eens flink op stang jagen?" Ik knikte
heel ernstig van ja, en keek hem
trouwhartig aan. De man had gelukkig
genoeg gevoel voor humor om niet
beledigd te zijn en hij barstte in een
daverend lachen uit. "Zoiets heb ik
nog nooit meegemaakt! Altijd worden
de meisjes door hun ouders voor mij
gewaarschuwd uit mijn buurtte blijven
en nu komt er één juist met opzet op
me af om haar ouders eens een lesje te
geven?" Ik knikte weer en keek hem
afwachtend aan.
Zijn ridderlijke gevoelens ontwaakten,
hij pakte mijn arm en bracht me naar
een andere bar, ver van de champagne
bar af, waar al zijn jongere onderge
schikten, eerste en tweede luitenants,
luidruchtig bier en jenever dronken.
Die keken heel verbaasd naar de nieuwe
verovering van hun baas. Met een
hoogst geamuseerde blik stelde de
kapitein me aan al z'n subalternen
voor, erbij voegend dat ik 't strenge
ouderlijk gezag wou ontlopen en hier
m'n toevlucht wou zoeken. Nu, daar
wilden de heren maar al te graag aan
meewerken, dus werd ik onmiddellijk
door hen omringd en becomplimen-
teerd en van lekkere drankjes voorzien
- ik had een gouden tijd. Kapitein
Hubrechtse stond met een glas whisky-
soda gnuivend in een hoek van de bar
naar 't vrolijke stel jonge honden te
kijken, totdat hij door één van z'n vele
vriendinnen in beslag werd genomen.
Na meer dan een uur, toen ik al bijna
dronken begon te worden van de drank
en de pret, verscheen mijn stief
moeder ten tonele, 't Arme mens,
toch al niet dol op zulk soort feesten
waar ze de schwung voor miste, moest
nu in opdracht van haar man, die
natuurlijk zelf z'n afvallige dochter niet
durfde terug te sleuren, deze uitgelaten
bende trotseren en 't uitgebroken
schaap naar de veilige stal terugvoeren.
Dat ging niet zo gemakkelijk! "Oh nee!
dat lieve meisje moet hier blijven, nee,
ze mag nog niet weg, wij zullen haar
straks wel thuisbrengen!" Kapitein Hu
brechtse verslikte zich bijna in z'n
whisky-soda en dook verder weg ach
ter de bar; ik stelde me voor hoe hij bij
't zien van 't strenge uiterlijk van m'n
stiefmoeder maar al te goed begreep
hoe ik ook daar aan wou ontsnappen.
Ik realiseerde me echter dat dit spel
niet al te lang kon duren en dat geen
mens me later met z'n dronken kop
naar de verre suikerfabriek kon terug
brengen, dus nam ik maarafscheid van
mijn vrolijke vrienden van één avond
en kapitein Hubrechtse omhelsde ik
vol dankbare vreugde.
Mijn vader was ongewoon stil en zei
verder niets meer over deze avond, en
ook later heeft hij zich nooit meer met
mijn vriendschappen bemoeid. Mijn
stiefmoeder besprak dit familiedrama
eens met een kennis uit de huisvrou
wenvereniging van Malang, die vijf
dochters had. "Oh", zei ze, "mijn man
deed met onze oudste dochter al net
zo gek. Mannen gaan moeilijk met hun
tijd mee als 't de opvoeding van de
kinderen betreft, ze vergelijken alles
met hun eigen jeugdervaringen. Met
onze derde dochter is hij al wat gemak
kelijker geworden; de jongste zal later
nergens last meer van hebben!"
L.A.
