9
De "Tambora" van de Rotterdamsche Lloyd.
hoort hem altijd overal. "Ja dames, het is
lekker warm hè, rustig maar, rustig hoor.
Wat zegt U mevrouw van Dijk, dat vrouw
volk moet men maar wat rustig houden,
wat"? "Zeker kapitein, daarom zit ik hier
maar in 'n hoekje daar doe ik niemand
kwaad". "U is anders 'n gevaarlijke hoor,
ha ha ha", en weg is ie naar boven, naar
zijn appartementen.
Op het allerbovenste dek mogen we niet
komen, behalve als hij ons meeneemt. Ik
ben al 'n paar keer meegeweest en als 'n
kind laat hij je dan zijn schatten zien,
vooral portretten van zijn vrouw, kinder1
en kleinkinder. Maar teerste watje boven
te zien krijgt, omdat die het dichtst bij de
trap is, is de "drukkerij" zooals hij de W.C.
noemt en waarover hij natuurlijk groot
plezier heeft.
Gisteravond zou hij net met 'n dame, die
zonder man reist en nogal een eigen
aardig wezen is (de commandant noemt
haar 'n vrijende vrouw in plaats van een
vrije vrouw) naar boven. Ik dacht, dat
moetje nu niet doen en ik zei zoo terloops,
"mag ik mee" en ging mee naar boven.
We zijn toen bij de marconiman in z'n cel
geweest, die aan 't telegrafeeren was met
de "Rindjani" ook een mailboot van de
Rott. Lloyd, die we juist voorbij gevaren
waren, 'n Paar passagiers van de boot
kregen telegrammen van kennissen die
op de "Rindjani" waren, wel leuk.
Hè, wat schommelt die boot akelig, ik kan
haast niet schrijven. En ik kom ook niet
verder, ik ben nog steeds aan 't ontbijt
geloof ik. Nu, na het ontbijt gaan we aan
dek, zoeken daar 't koelste plekje op en er
wordt gehandwerkt, gelezen, gebabbeld,
gelachen, gesjoelbakt, geschaakt, ge
domineerd, getriktakt, gekaart, al naar dat
men trek heeft. Op den verjaardag van
Juliana hebben we groot feest gehad, 's
Morgens wedstrijden met prijzen, eerst
voorde kinder, daarna voordegrootere. Ik
ben er kaal afgekomen, niets gewonnen,
maar enfin ik ben ook op één na de oudste
dame, dus niet meer zoo vlug.
De boot was met vlaggen versierd, de
tafel bij het diner 's avonds vol met
bloemen en op verzoek van de kapitein
waren alle heeren in gala. De meeste
heeren dragen anders vanaf Port Saïd niet
anders dan wit, mijn man en Jan ook. Na 't
diner, concert van eenige passagiers tegen
50 ct entree, welke opbrengst ten goede
komt van de Prins Hendrik Stichting (voor
oud zeelieden). Het concert was heel
aardig er zijn een paar dames aan boord
met 'n zeer goede stem en ook een paar
passagiers, goed thuis op de piano. Ze
kregen alle vier 'n groote krans, het was
schitterend.
Lamme boot, hij schommelt, of hij mij er
uit wil schommelen, maar dan moet hij
het toch nog veel krasser doen.
Bij de zangeressen was één dame, die
zeer mooi is, jammer ook zeer coquet,
zoodat ze nu verscheidene jongelui in
haar net gevangen heeft en deze zich met
haar gaarne wat afzonderen. Enfin, ze
heeft haar man en haar moeder bij zich,
kwaad zal er dus wel niet van komen.
Hoever ben ik nu, o ja tegen een uur of tien
krijgen de kinder een verfrissching, tegen
11 uur de grooteren. In de kou is het
bouillon, chocola of iets dergelijks, in de
warmte de een of andere limonade.
Zondags en Woensdags meestal vruchten
op brandewijn. Op die twee dagen is het
menu ook altijd wat grooter. Jammer is
het voor mij dat ik zooveel niet hebben
mag. Toch bezondig ik mij wel eens, het
meeste aan gebak. Hè, 'n koud glas
bessensap, dat valt er lekker in. Kom, ik
neem er twee, het eene drink ik dadelijk
op, het andere zet ik naast me neer. Ik tref
het nog al, de 1 e hofmeester heeft op
Southampton zelf 'n aanval van galsteen
gehad en als er nu het een of ander is, dat
ik niet eten mag dan zorgt hij dikwijls dat
er wat anders voor mij is. Dat behoeft
echter eigenlijk niet, want er is altijd nog
keuze genoeg voor me. Aan tafel zit ik
naast een echte smulpaap, die zich een
buikkie gegeten heeft (een dure buik
zooals hij zelf zegt) maar nu last krijgt van
zijn hart. Moet dus ook al dieet houden.
Het is anders wel een aardige man. Hij
heeft op Passoeroean een machinefabriek
en hij heeft Jan al gezegd, als je onze kant
uitkomt, kom je maar bij ons, ik heb een
auto en daarmee mag je zooveel uit als je
wilt. Aardig hè? Jan mengt zich zelf
weinig tusschen het publiek maar wordt
door ieder vriendelijk behandeld en aan
gesproken. Een van zijn leukste uurtjes is
van 3 tot 5, dan hebben de heeren zooge
naamd 'n club en zitten op een klein dekje,
de tram genaamd. Manlief zegt, daar
hoort ie wat, want daar vertellen de onge-
trouwden hun plezierleven van een paar
maanden verlof in Europa. Enfin, hij moet
er maar tegen kunnen.
Je weet niet Fien, hoeveel geld de men-
schen dan wel stuk slaan. Mijn tafel
buurman vertelt dat hij in 4 maanden met
zijn vrouw gereisd heeft en 's maands
f 3000,- verteerde. Over het algemeen
reizen we op het oogenblik met veel
particulieren, allemaal rijke menschen.
Het is hun allen een raadsel hoe wij van
ons traktement 3 kinder kunnen laten
studeeren. Ik geloof ook dat ze zich allen
best kunnen begrijpen dat wij zuinig
moeten zijn en dat ik niet veel aan toiletten
kan besteden.
Waar ben ik ondertusschen gebleven, ik
geloof aan de lunch om halfeen. Nu dat is
natuurlijk een volledige maaltijd, zoo nu
en dan voorafgegaan door scheepskost
als snert, zuurkool enz. enz. tot groot
genoegen van de meeste passagiers.
Na de lunch gaan de meeste passagiers in
de hut slapen en de Indische menschen
nemen hun kinder mee in de hut, want
van 2 tot 4 is het heilig uurtje in Indië. De
menschen die voor het eerst naar Indië
gaan voelen daar echter niet veel voor en
zoo gebeurt het op de meeste reizen dat
lastige kinder het de passagiers op dit
uurtje moeilijk maken en er wel eens wat
ruzie komt, doordat men in drift een
andermans kind aan de ooren trekt of iets
dergelijks. Dan komen de moeders op de
proppen en is Holland in last. We hebben
het deze keer ook gehad, maar gelukkig is
het gauw weer bijgelegd en was de vrede
spoedig hersteld.
Om 4 uur thee met koekjes, daarna wat
omhangen tot 5 uur, half zes, een bad
nemen en kleeden voor het diner. Vóór
dien tijd wandel ik altijd met 'n paar dames
het dek eenige keeren in flinken pas rond
(voor de spijsvertering) en na het diner
weer. De meeste dames zijn daarvoor
echter te lui en vallen van do eene stoel in
de ander. Het diner duurt gewoonlijk een
goed uur en in de eetsalon is het nog al uit
te houden daar alle ramen open zijn en in
alle vier hoeken een electrische waaier.
Die laatste hebben we ook in onze hut en
dat is maar goed ook, want anders was het
er dikwijls niet uit te houden, vooral niet
bij het kleeden. 's Avonds na achten wordt
er het een of andere spelletje gedaan en
na negenen komt dan eens de een, dan
eens de ander in kimono of pyama aan het
dek. Het is dan zalig liggen in een lange
stoel in de maneschijn in de wind. De een
na de ander dut dan in, zoo nu en dan
wordt er eens een woordje gesproken,
ieder ziet er tegenop naar bed te gaan.
Meestal is het dan ook over twaalven eer
we naar de warme hut trekken. Gisteren
een magnifique zonsondergang en maan-
opkomst gezien. Niet te beschrijven en
als men 't op een plaatje zou zien niet te
gelooven, zoo 'n pracht van kleuren.
Ziezoo, als jullie in de gelegenheid bent,
laat je deze brief maar lezen aan de andere
broers en zusters.
Dag, dag, dag. JET
(wordt vervolgd)
1) Jet schrijft steeds kinder i.p.v. kinde
ren. Hiermee en met enige andere
schrijfwijzen, zoals kwart na zes en te
koffie drinken verraadt ze haar Gro
ningse afkomst.
