Bescheiden
HEENGEGAAN
TUNAS Trade, Tours Travel International B.V.
385 Beeklaan Telex: 34193 tunas nl.
2562 AZ DEN HAAGTelefoon 070 - 63 92 27 63 89 94
BU DE VOORPLAAT (Foto: archief R. L. Mellema)
Vindt u ook niet? Dat we af en toe de beuk erin moeten gooien. Al een paar jaar
wordt gepraat en gepraat over een Indisch museum maar alles wat er komt, geen
museum. Wanneer alle Indische mensen die bij enige Indische organisatie zijn
aangesloten één keer f 100,- storten, hebben we zo een paar miljoen bij elkaar
en dan staat er een Indisch museum.
Als we vinden dat Nederland geen hoge vertegenwoordiging moet sturen naar de
begrafenis van Hirohito, moet niet gezegd worden "dit is geen protest hoor" als er
tijdens een extra herdenking bij het Indisch oorlogsmonument bloemen worden
gelegd. Eerder stuur je een telegram naar Lubbers om te laten weten dat hij op
1 5 augustus niet meer welkom is en aan de Koningin vraag je wat ze precies
bedoelt met hofrouw.
Na de aaneenschakeling van rampen
waarmee het nieuwe jaar begonnen
is hebben vele onverwachte sterf
gevallen ook privé veel leed
bezorgd.
Op 28 december, vlak nadat ze de
Kerstdagen bij haar kinderen in
Australisch Nw.-Guinea had door
gebracht overleed Erna Bos-
Agerbeek in Gordonvale, Queens
land, Australië. Haar laatste brief
die we opnamen in ons Kerstnum
mer heeft ze nooit onder ogen ge
kregen. Abonnee van ons blad van
het eerste uur, ken ik haar persoon
lijk uit Malang/Lawang. Ze heeft
een avontuurlijk, vaak niet makkelijk
leven gehad maar haar brieven
spraken altijd van de vele dingen
die zelfs het moeilijkste leven de
moeite waard maakten. Als weduwe
hield ze zich dapper staande. Erna,
mogen je kinderen en kleinkinderen
jouw spirit geërfd hebben om dit
plotselinge, zware verlies te kunnen
verwerken.
Even plotseling ontvingen we het
bericht dat op 19 januari jl. Willy
Hazenberg-Verbeet overleed. U
zult haar uit de laatste Moessons
door haar stukjes hebben leren
kennen. Ook haar reacties op de
1988-enquete vindt u nog in dit
blad.
Willy was een Malangs onderwijze
resje dat meer deed dan lesgeven.
Altijd bezig met hulpverlening,
financieel, geestelijk, met woord en
daad was haar leven elke minuut
gevuld. Naar Ruud Hazenberg met
wie ze lang en gelukkig getrouwd
was gaan onze gedachten van mede
leven uit. Velen zullen haar missen,
het onverwachte van haar heengaan
maakt de schok des te groter. - LD
In Leiden bestaan plannen om over een
paar maanden een symposium te houden
over Indische Nederlanders. Op het ver
langlijstje van de organisatie staan een
paar "klinkende" namen die met regel
maat in de N.R.C. iets mogen debiteren
over de Indische groep. Dat is lekker
provocerend en dan krijg je tenminste
discussie, zo is de gedachtengang.
"Prachtig, prachtig" zijn de eerste
reacties, "een symposium over Indische
mensen, waar hebben we het aan ver
diend". Boycotten die boel, zolang weer
over ons gepraat wordt en niet door ons.
In de gemeente Ede wordt nog steeds
druk gesproken over het wel of niet
vestigen van een Village Indonesia. Bur
gemeester en Wethouders van die plaats,
voorstanders van vestiging, menen dat
veel organisaties van Indonesische
Nederlanders druk gebruik van zon
recreatie en congrescentrum zullen
maken. Is enige Indische organisatie
daarover benaderd?
Laatst was er een jongen die voor een of
andere publicatie ook iets wilde schrijven
over Indische mensen. Hij wist er de
vellen van, maar dan ook helemaal niets.
Had van niemand gehoord, had niets
gelezen, wist amper het verschil tussen
Java en Indië. Aardige jongen, daar niet
van. Praten, praten, praten en uiteindelijk
rolde er inderdaad een artikel uit waar niks
fouts instond maar ook niks nieuws.
Momenteel wordt hij druk geraadpleegd
als zijnde Indië-kenner.
Een andere Indië-kenner, tevens (de
hemel beware ons) een van de opvolgers
van Rob Nieuwenhuys, Joop van den
Berg, was in Trouw van 6 december
1 988 niet zo te spreken over mijn boekje
"Schoon ver van u". Hij vond het te
mager. Mag hij vinden, zijn goed recht.
"En dat is jammer" is het slot van zijn
bespreking "want de cultuur van minder
heden is toch zo n aanwinst voor dit land
van boerenkool en worst". Dom, erg dom
is zo n opmerking. Nederland anno 1 989
is geen land meer van boerenkool met
worst. En Indo's behoren niet tot de
minderheden. Maar zo'n opmerking zegt
wel iets over de recensent en daarom
moeten we de Spiegel van Nieuwenhuys
als goud bewaren, want wat er in de
toekomst van gemaakt zal worden belooft
heel, heel weinig.
"We kunnen niet altijd bescheiden blijven"
is de reclameslogan van een computer
firma. Een van de weinige reclameteksten
waar iets in zit om over na te denken. Een
tekst om overgenomen te worden door de
Indische groep: niet bescheiden blijven,
de beuk erin. Terwijl ik dit schrijf glim
lach ik breed en dat terwijl ik bepaald
geen lachebek ben. Is het dan zo'n be
lachelijk idee dat Indische mensen eens
opstaan om naar binnen èn naar buiten
eens de puntjes op de i te zetten? Nee,
natuurlijk niet. Integendeel, al een paar
keer is het daar de hoogste tijd voor
geweest. Het Comité Geschiedkundig Eer
herstel bijvoorbeeld is opgestaan en is
over 1 1A van De Jong nog steeds bezig.
Eén seconde televisie daarover gezien? Ik
niet. Zal het proces gewonnen worden? Ik
denk het niet. Dus maar niets doen?
Jawel, zelfrespect dwingt je ertoe.
Zal het Indisch museum er ooit komen?
Zoals dingen nu gaan in ieder geval niet.
Wordt de Centrale van Samenwerkende
Indische Organisaties (Censio) een stu
wende kracht? Als er nooit vergaderd
wordt niet natuurlijk.
En dan hoe? En dan wat? We kunnen toch
niet altijd bescheiden blijven. Maar wat is
(Indisch) bescheiden? Dat je je laat passe
ren op je werk of in de winkel? Dat je je
niet mengt in een discussie? Ben je be
scheiden als je niet meedoet met een
deinende massa feestvierders? Heb je
een tik als best aardige mensen in je
omgeving je eigenlijk helemaal niets zeg
gen? Ben je achter wanneer je je bij
voorkeur terugtrekt in een splendid
isolation om daar alleen die enkeling te
ontmoeten die weinig woorden nodig
heeft. Ben je slap als je zegt "ach, laat ze
maar". Misschien ben je dan gewoon
jezelf. Je zit in je eentje en je gedachten en
gevoelens maken een beeldje dat je ergens
in je huis een plaats geeft. Voor jezelf ea
degene die er oog voor heeft. De wereld
zal er niet door veranderen en alles wat
wenselijk en noodzakelijk is voor de
Indische gemeenschap zal er niet door
bereikt worden.
Hoewel, ook op de voorplaat is nog net de
arm te zien van iemand die ook in zijn
eentje een beeldje maakt. En daarnaast zit
nog iemand en nog iemand. Misschien
gaan ze ooit nog eens in een kring zitten
met in hun midden al hun beeldjes. En er
zitten er een paar mooie bij. En dan mogen
ze de Koningin naar Japan sturen, heel
Gelderland mogen ze vol bouwen met
dorpen voor Indonesische Nederlanders,
in Leiden mogen ze dagelijks een Indisch
symposium houden, Van den Berg mag
blijven treuren om zijn minderheden, alles
en iedereen staat dan buiten die kring. Dat
is dan niet de beuk erin, maar de beuk
eruit. De enige mogelijkheid om jezelf te
zijn en te blijven. r q
Uw Indonesië en Verre Oosten reis op de maat van uw beurs en
wensen gesneden!
Agent voor Europa van PT. TUNAS INDONESIA TOURS TRAVEL Jakarta
Kantoren: Medan, Padang, Yogya, Surabaya. Bali, Ujung Pandang, Bandung, Singapore,
Honkong, USA.
2
