POIRBIÉ'S
PERIKELEN
RUUD
Ane^t)W^^j
vv "i IwYAyvaw i vv\\1 wx
Ruud was een aartsknutselaar. Nu niet
meer, hij is allang met pensioen en door al
die kortingen werkt hij zich te barsten om
een beetje van zijn pensioen te kunnen
genieten, dus heeft hij voor knutselen
geen tijd meer. Een van zijn mooiste
werkstukken van weleer was een prachtige
vouwcaravan. Vermoedelijk had hij bij de
bouw ervan gebruik gemaakt van een
blauwdruk van de Sherman tank, want
het geval had het wielstel van een oude
vrachtwagen nodig en voor het metalen
geraamte was een halve sloperij leeg
gehaald.
Dat kwam hem goed van pas toen hij met
dat ding en zijn hele familie over de Duitse
autobahnen naarzijn geliefde Italië toerde.
Nabij Frankfurt moest hij afremmen van
wege een paar oplichtende remlichten
voor hem, toen hij van achteren een flinke
dreun kreeg. Kort daarop volgden nog
twee iets minder flinke dreunen. Als
geroutineerd autobahn-mobilist wachtte
hij even op de volgende dreun. Toen die
uitbleef wist hij de kust veilig en stapte uit
om de schade op te nemen. Half onder de
caravan uit stak een verkreukelde luxe
wagen, die nog twee andere wagens op
zijn rug had. De gelukkig niets man
kerende chauffeurs bleken Yoegoslaven
te zijn, die bezig waren geweest om in
colonne naar hun geboorteland te rijden.
Terwijl ze met z'n vieren over de ravage
stonden te oreren, steeg er rook van
onder de caravan op, kortsluiting. Ruud
springt in zijn auto om de caravan los te
trekken, toen zijn gaskabel brak. Hij er
weer uit, om tot de slotsom te komen dat
zijn auto ook handgas had, dus er weer in.
Een tiental meters verder zette hij zijn
combinatie neer om vervolgens de voor
de verzekering benodigde papieren in
orde te maken. Voor Ruud zelf waren er
verder geen andere problemen dan de
geknapte gaskabel. De paar krassen op de
achterzijde van de caravan kon hij thuis of
desnoods op de camping wel bijwerken,
dus sukkelde hij op handgas naar de
dichtstbijzijnde garage om zijn gaskabel
te laten repareren. Fluitje van een cent.
Terwijl een monteur aan de reparatie
bezig was, rustten Ruud en familie even
uit op een nabijgelegen gazonnetje, totdat
zijn dochter verschrikt "Kijk, Pa!" uitriep
en naar hun auto wees. Ze zagen allemaal
net, hoe een achteruit rijdende service
wagen van de garage het linker voor
portier van hun auto aan diggelen reed.
Natuurlijk werd de schade gratis gerepa
reerd en mochten ze de nacht op kosten
van de garage in een hotelletje door
brengen. De volgende dag gingen ze
welgemoed verder, tot aan de Italiaanse
grens. Ruud stopte, om bij de dreun die hij
toen kreeg een volkswagen onder zijn
caravan te vinden. Gelukkig geen gewon
den en na het nodige geschrijf en gepraat
konden ze zonder ongelukken het Garda
meer bereiken.
Daar schijnt hij wel een keer met een
lekkende rubberboot midden op het meer
in de weer te zijn geweest, maar hij
beweert zelf, dat dat niet waar is. Ook, dat
hij het niet is geweest, die bij het weg
rijden de halve slagboom van de camping
heeft meegenomen. Vanwege de op de
heenweg meegemaakte ellende en het
feit, dat een broer van hem in Den Haag
woont, had Ruud in de camping een route
uitgestippeld, die hem dwars door
Frankrijk derwaarts zou voeren. Op die
terugweg begon het onder zijn auto een
beetje te rommelen.
Zijn vrouw vond, dat hij even moest gaan
kijken, want de weg was nog zo lang en ze
hadden al zoveel meegemaakt. Ruud, die
net als de meeste mannen van oordeel is,
dat vrouwen zich niet met de techniek
moeten bemoeien, bromde wat over om
gevallen stapels kookpannen in de caravan
en reed door.
Bezuiden Parijs begon het wat harder te
rommelen en benoorden Parijs donderde
de hele cardan-as er onderuit. Notabene
het artikel, dat vlak voor de vakantie door
een monteur van hun eigen garage in
Ermelo was vernieuwd. Een meterslang
en peperduur telegram kon de garage
baas er niet toe bewegen met een nieuwe
cardan-as naar Parijs te komen. Garantie
of geen garantie, dus werd de zaak ter
plaatse voor veel geld gemaakt. Ze zijn
verder zonder kleerscheuren in Den Haag
aangekomen.
Hun met de hand gifgroen geschilderde
auto heb ik kort daarna voor 300 gulden
gekocht en na een winter voor 250 ver
kocht. Het enige wat toen nog goed
werkte was de regelbare dashboard ver
lichting. Volgens Ruud reed dat ding
minstens 1 op 6 als je niet boven de 90
kwam. Volgens de kerel aan wie ik hem
heb verkocht eerder 6 op 1
Deze foto van de jazzband van het Proefstation te Pasoeroean in 1934 kregen wij
toegestuurd door Johan van Leer uit Santa Monica, California, die zich herinnert als
kind op het slagwerk van Papa te hebben getrommeld. Behalve zijn vader bestond de
band uit violist Joop Spoelstra en een zekere heer Klokkers. Wie kan ons meer vertellen
over dit gezelschap? Reacties naar Moesson.
17
