iet'
V\/aa
•»t ze v
Zi,°dlnwii7
dan
druk"1^6"
Ze
KlaÖen
n'
gen
den-
ze
rotn
tevre
ni
0HS
GESOL MET 17 INDISCHE BEJAARDEN
Als iemand voor een paar weken een vakantiehuisje huurt en bij aankomst blijkt dat
er een barst in een ruit zit en dat de warm waterkraan het niet doet, dan is één
telefoontje naar Vara's Consumentenman Frits Bom voldoende om groot alarm te
slaan. Een hele televisieploeg rukt uit om de gedupeerden te filmen en close ups te
brengen van de schandelijke ongemakken. Ook staat er een heel leger van juristen
en organisaties klaar om vakantiegangers aan schadevergoeding te helpen.
Zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen
van nationale verontwaardiging wanneer
sprake is van - vermeend - onrecht of iets
dat wellicht niet helemaal in de haak is.
Wanneer er echter gesold wordt met
Indische bejaarden dan is er niks aan de
hand en dus wordt er ook niks gedaan. De
bejaarden klagen immers niet en als er in
Nederland niet geklaagd wordt dan is er
geen nieuws en als er geen nieuws is, is er
geen verontwaardiging en als er geen
verontwaardiging is, is er niks aan de
hand. Zo zag NCRV's actualiteitenrubriek
"Hier en Nu" af van een reportage over de
Boerhave kliniek "omdat de betrokken
bejaarden niet bereid waren knorrig te
doen en omdat ze bij elkaar willen blijven".
En zelfs een krant als De Telegraaf achtte
de situatie in Harderwijk niet belangrijk
genoeg om op te nemen en schoof een
artikel daarover maar door naar Het
Nieuws van de Dag, een krant die alleen in
en om Amsterdam wordt verspreid. Het
Algemeen Dagblad bracht op 28 januari jl.
wel een paginagroot artikel en berichten
over de 1 7 "illegale" bejaarde bewoners
van de voormalige Boerhave kliniek in
Harderwijk verschenen ook in de regionale
Gelderse pers.
De feiten
Op 4 november 1983 werd door de
Stichting Christelijke Tehuizen Bethel in
Noordwijkerhout "Huize Bethel" geopend,
een pension voor Indische bejaarden.
Omdat het gebouw niet voldeed aan
bouwtechnische eisen werd de leiding
van Bethel door de Gemeente Noordwijker
hout opgedragen om aanpassingen aan te
brengen. Dit nu werd niet gedaan, waarna
de Gemeente Noordwijkerhout Bethel
sommeerde om uiterlijk eind 1 988 het
pand te ontruimen. Op 20 december
1988 gaf Bethel aan deze sommatie
gehoor. Op die dag werden de bewoners
van Huize Bethel, 17 Indische (hoog)
bejaarden, overgebracht naar een groot
leegstaand pand.de voormalige Boerhaave
Kliniek te Harderwijk.
De komst van de bejaarden was een
complete verrassing voor de Gemeente
Harderwijk, de Harderwijkse instanties
(o.a. brandweer en GGD) en ongetwijfeld
Houvast in de keuken bij het opruimen
van de vaat.
ook voor het pand Boerhaave, dat tot dan
al geruime tijd donker, stil en unheimisch
in een bosrijke omgeving wachtte op een
nieuwe bestemming. Toen de bejaarden
op 20 december aankwamen om in een
vleugel op de eerste verdieping hun intrek
te nemen, was er dan ook geen sprake van
getroffen voorzieningen, zelfs de meest
noodzakelijke basisvoorzieningen ont
braken. Een telefoonaansluiting was er
niet. Kookgelegenheid was er niet.
Medische verzorging was er niet. Portier
of bewaking was er niet. Nachtzuster was
er niet. Brandblusinstallatie was er niet.
Alarmknoppen op de kamers waren er
niet. Afspraken met hulpverlenende
instanties waren niet gemaakt. Er was
alleen de chaos van een verhuizing. Toen
ik op 26 januari jl. een kijkje ging nemen
in Boerhaave, was er in deze situatie
weinig veranderd. Wel had de brandweer
inmiddels gezorgd voor een telefoonaan
sluiting en een brandslang. Ook bij het ter
perse gaan van dit nummer zitten de
bejaarden nog steeds in een situatie die je
a
Zitten in de huiskamer. Uur na uur, dag na dag.
Ingang van het lege en van voorzieningen verstoken Boerhaave
pand.
4
