RECLAME
TUNAS Trade, Tours Travel International B.V.
385 Beeklaan Telex: 34193 tunas nl.
2562 AZ DEN HAAGTelefoon 070 - 63 92 27 63 89 94
StopCretl
De hedendaagse Europese en Amerikaanse reclamemakers hebben een ongekend
hoog niveau bereikt. Geniale nieuwe invalshoeken, pakkende slogans, fabelachtige
fotografie en dito artwork doen mij iedere dag weer versteld staan. "Hoe verzinnen
ze het?!" is steevast mijn eerste gedachte wanneer ik een nieuwe T.V. commercial
of kranteadvertentie aanschouw.
Tegelijkertijd vraag ik me af of het wel slim is een dergelijke reactie te ontlokken aan
de potentiële koper. Men gaat in een poging de concurrent in spitsvondigheid te
overtreffen wellicht voorbij aan de oeroude stelregel die luidt: "If you've got
something to say, say it!" (Vooruit met de geit, dus.)
In sommige reclames gaat dit "beestje NIET bij z'n naampje noemen zover dat ik
me afvraag waar ze het in vredesnaam over hebben (dit is vooral het geval met
produkten van nogal delicate aard zoals damesverband en levensverzekeringen).
In Indonesië maakt de adverteerder van z'n hart geen moordkuil.
Obatje tegen diarrhee aan de man brengen? Gewoon een vent met een van koliek
verwrongen gezicht met daarnaast in koeieletters STOPCRET (TJRET) en iedereen
weet meteen hoe laat het is.
Ik hou daar wel van, zouden ze hier ook meer moeten doen. Hoewel, hebben wij in
ons onomatopee-arme taaltje wel een even sappig en toch niet vulgair equivalent
van TJRÈT?
MARK BOON
de mooiste school van Solo. Weet je, wat
mij nu dikwijls spijt? Dat ik geen woord
Javaansch ken, want vooral met mijn
kleintjes zou me dat bij de spreek
oefeningen erg gemakkelijk zijn. Ik ken
wel Maleisch maar mijn kleintjes kennen
dat nu weer niet. Enfin, ik werk zoo goed
als ik kan en met pleizier dat is het voor
naamste. Ruim 1 uur komt vader me weer
halen en rijden we naar huis. Nu is het
geen lekker ritje, maar warm en stoffig.
Thuis is het dan zooveel te lekkerder,
heerlijk koel en dan wat ijswater en een
frisch bad en je bent weer opgeknapt.
Om de huishouding behoef ik mij niet veel
te bekommeren, 'k heb voldoende en
goed personeel en die moeten maar zorgen
dat 't boeltje goed rolt. Na het eten,
omstreeks half drie werken we beidjes
voor onze school, om 'n uur of vijf thee
drinken en dan weer doorwerken tot we
klaar zijn.
's Avonds nog eens wat in de trommel
snuffelen, eten en om half tien naar bed. 'n
Enkele keer gaan we eens uit of krijgen we
bezoek. We hebben hier zoo langzamer
hand toch heel wat kennissen gekregen.
Op Bertus zijn verjaardag waren we hier
met z'n zestienen.
Wij gaan tegenwoordig natuurlijk mooi
vooruit, nu ik er zooveel bij verdien, maar
ze weten ons te vinden met de belasting
hoor, we moeten dit jaar 5 x f 75,-
betalen, geen kleinigheid voorwaar. Meer
belasting beteekent meer inkomen, dus
klagen doen we dan ook niet. We ver
dienen nu samen f 1 0.000 in 't jaar, dat
is ook niet voor de poes."
4 October 1916
"Wat snelt die tijd toch heen. Nu ben ik
alweer bijna 'n jaar in functie, 'k heb
althans al 1 2 keer traktement gebeurd,
dat is het ronde sommetje van f 2400,
wel aardig wat? Ik hoop het nog 22 keer te
doen en dan het bijltje er bij neer te
leggen.
'k Heb het gelukkig niet zoodruk meerals
verleden jaar en als in 't begin van de
cursus. Alles loopt nu geregeld en daar ik
kleine klassen heb, heb ik betrekkelijk
weinig correctie.
Ja, ja ik leer nu weer echt rekensommetjes
maken. Ik moet er wel eens om lachen, als
ik op de vraag van Bertus: "ben je klaar
met je werk" ten antwoord geef, "bijna,
nog even aardrijkskunde leeren" of zoo
iets. Ik word al 'n heele baas in die vakken
en doe op school net alsof ik 'n heele
geleerde ben. Ach, ze moesten eens
weten, dat het er maar zoo dunnetjes
opzit en ik er veel harder voor studeeren
moet dan zij. Maar 'k vind het niets erg,
want om je de waarheid te zeggen doe ik
dit liever dan huishouding doen. Niet
zooals vroeger, toen ik 'n groote huis
houding had en er altijd veel te bedisselen
was. En in Holland is het ook wat anders,
maar wat moet ik hier nu eigenlijk thuis
doen. Ik heb voor al 't werk mijn bedien
den en als je zelf wat wilt doen, zweet je je
dadelijk 'n ongeluk. Neen hoor, dan eere
mijn schooltje!"
Bertus en Jet hebben het plan om in ieder
geval in augustus 1918 te repatriëren.
Bertus heeft er dan 30 dienstjaren opzit
ten en krijgt dan het maximum pensioen.
Ze verlangen erg naar de jongens en
verdere familie, temeer daar de mail door
de oorlog zo traag overkomt en er na
zoveel jaren een zekere vervreemding
ontstaat.
Uit de laatste van de bewaard gebleven
brieven nog dit fragment.
7 Augustus 1917
"We zitten alleen maar in de put en
diep ook, over den oorlog. Is er nu nooit 'n
einde aan en wat moet er nog met jullie
gebeuren, als er niets meer ingevoerd
mag worden? Zouden we jullie nooitweer
terugzien, we vreezen soms het ergste en
dat maakt ons wel eens heel erg down.
Gelukkig, dat we ons werk hebben en dat
we gezond zijn, twee factoren om den
moed er in te houden."
Het zal echter nog tot October 1919
duren voor ze kunnen repatriëren en de
familie weer herenigd wordt.
Het echtpaar vestigde zich te Apeldoorn,
zoals vele oud-lndisch-gasten toentertijd
en leefde daar nog vele jaren genoeglijk
verder.
Uw Indonesië en Verre Oosten reis op de maat van uw beurs en
wensen gesneden!
Agent voor Europa van PT. TUNAS INDONESIA TOURS TRAVEL Jakarta
Kantoren: Medan, Padang, Yogya, Surabaya, Bali, Ujung Pandang, Bandung, Singapore,
Honkong, USA.
(«Al SAMT PBBJT
TERlfNGKAP
khassat ranckap
■nti-Oóra-Bs"01
15
