My home, my Castle"
J
!P as*
Het stadhuis van Enkhuizen.
Al zou je het nu niet meer zeggen,
maar er is even een periode in de
geschiedenis geweest dat mijn woon
plaats Enkhuizen belangrijker was dan
Amsterdam. In de begintijd van de
V.O.C. (Verenigde Oost Indische Com
pagnie) waren de schepen uit Enkhuizen
succesvoller. Deze kwamen veel eerder
in open zee, daar die vanuit Amsterdam
langer de Zuiderzee (nu IJsselmeer)
moesten bevaren.
H ierdoor was de zeventiende eeuw voor
Enkhuizen de "Gouden Eeuw". Het dreef
handel met de héle wereld. Maar de
lage landen gingen regelmatig met
Engeland op de vuist; met als inzet de
hegemonie over de zeven wereldzeeën.
De kwetsbare stad - ze was geheel
georiënteerd op de handel te water en
daarmee verbonden nijverheid - kreeg
zware slagen te verduren.
In die glorierijke tijd bedachten de
vroede vaderen, dat Enkhuizen min
stens net zo'n stadhuis moest hebben
als Amsterdam, maar eer er besloten
was, was de glorietijd alweer voorbij,
tóch werd het prestieuge object
doorgezet.
Misschien weet u dat het stadhuis van
Amsterdam (nu Koninklijk Paleis op de
Dam) werd gebouwd door Jacob van
Campen, een leerling van hem, Steven
Vennecool bouwde het stadhuis van
Enkhuizen (het is dan ook een aardige
replica geworden, hoewel kleiner).
Nu las ik in de krant dat ons stadhuis
dit jaar zijn 300-jarig bestaan gedenkt.
Vanwege dat, en het heugelijke feit dat
Prinses Juliana haar 80ste verjaardag
viert, stelt het Gemeentebestuur voor
om de bevolking (van Enkhuizen) op
a.s. Koninginnedag uit te nodigen een
Oranjebittertje of een Oranje sapje daar
te komen drinken.
Vroeger (in de vijftiger jaren) woonde ik
100 m van het stadhuis (mijn ouders
wonen er nu nog), en in die tijd kwam
een Duits gezin bij ons in de straat op
vakantie, welke het huis huurde (via
VW) van onze buren die zelf naar
familie in Canada waren. Van elke
oorlogsherinnering gespeend, daar ik
van 1 942 ben, sloten wij kinderen snel
vriendschap met de zonen van deze
familie.
Die vriendschap is gebleven en vele
malen bezochten ze ons, tot ook hier
"Das Wirtschaftwunder" wat gevor
derd was (en ik intussen getrouwd)
en toen ook wij aan een buitenlandse
vakantie konden beginnen. Natuurlijk
togen we naar Helmut (die inmiddels
met zijn Barbel getrouwd was) en die in
Siegen wonen, dat in 't Sauerland ligt.
Voor ons platteland bewoners een
prachtig en imponerend gebied.
üj
Linksboven, de enige overgebleven hoektoren van het stamslot
van de Oranje-IMassau's, te Dillenburg.
De schrijver en ega voor de hoektoren, die op de vier hoeken
ook weer een torentje heeft.
8
