POIRRIÉ'S
PERIKELEN
DRIES
Swing Session
DINIHARI TRAVEL
INDISCHE SPEKKOEKEN
20
ledereen hield van Dries. Hij was op een
stille manier vriendelijk, een goede
vakman en deed geen vlieg kwaad.
Hebbelijkheden, die zeker in een chauf
feur of kapper zeer te waarderen zijn.
Zelfs als de hitte in de cabine van zijn
driekwart-tonner zo hoog opliep, dat
men met het blote vel niet op de metalen
delen kon komen zonder het te ver
schroeien, bleef Dries welgemutst
sturen en schakelen. Omdat praten niet
zijn sterkste kant was en een chauffeur
vooral op slechte wegen de behoefte
van het afreageren kent, zong Dries. Als
je de boven het loeien van de motor
uitkomende bromtonen tenminste zin
gen kon noemen. Aan zijn eeuwige ge-
tarara kedjieng-kedjieng was ook te
merken, dat Dries van geen enkel lied
de tekst kende. Daar Dries naast zijn
zanglust in één hand ook nog evenveel
kracht had als de grijper van een
dragline, kon hij gemakkelijk met één
hand het voertuig op koers houden en
met de andere de maat slaan. Dat deed
hij door met gebalde vuist op het dikke
houtwerk van zijn stuurwiel te bonken.
Aldus zingend en bonkend placht hij
zijn driekwart-tonner van het ene gat
naar het andere te sleuren. Soms, na
een daverende klap of misselijkmakende
slingering, keerde hij bezorgd zijn
innemende gezicht naar zijn bijrijder
toe en trok een verontschuldigende
grimas als hij zag, dat deze verkreukeld,
maar heel, in zijn stoeltje zat.
ledereen kende Dries. Tot in de verste
uithoeken, waar je slechts schuw weg
duikende hoofden zou verwachten,
wachtte hem een warm welkom. Vooral
de kinderen staken hun vreugde nooit
onder stoelen of banken wanneer zij
hem gewaarwerden. "Drieees!" Uitge
laten joelend stoven zij dan op hun blote
voeten achter het voertuig aan en
dromden duwend en trekkend om Dries
heen als hij was uitgestapt. Ook de oude
vrouwtjes met hun gerimpelde gezich
ten kregen pretlichtjes in de uitgebluste
ogen en plukten coquet aan hun op
vernielde vogelnestjes lijkende haar
wrongen als zij hem zagen, want Dries
was een aartscharmeur, die met één
enkele bewonderende blik elke vrouw,
ongeacht leeftijd of gemis aan schoon
heid, het gevoel kon geven dat zij net zo
mooi was als de filmster op die Chinese
kalender.
Dries schreef ook veel naar huis. Iets,
dat hij met al zijn makkers gemeen had,
maar deze verwonderden zich er vaak
over dat bij Dries aanmerkelijk meer
brieven uitgingen dan binnenkwamen.
Zij zeiden daar echter niets over, want
Dries was in dit soort zaken weinig
mededeelzaam en zij vonden het onder
werp eigenlijk ook te delicaat om te
worden aangeroerd. Toen Dries' verloof
de het nodig vond om hem per Lucht
postbrief op de hoogte te brengen van
het eenzijdig verbreken van hun relatie,
werd Dries pas echt stil. Hij zonderde
zich af en verviel in een door niets of
niemand te doorbreken stilzwijgen.
Niet lang na de ontvangst van het
deprimerende bericht maakte Dries zijn
laatste rit. Zijn onderdeel had het er op
zitten en beperkte zich nog slechts tot
de onvermijdelijke noodzakelijkheden
als wachtkloppen en fourageren. Toen
Dries op de bewuste rit zijn driekwart
tonner door de diepe kuilen van een
haarspeldbocht wurmde, knalde het in
de wegbermen. Voor de verborgen
schutters was het traag voortkruipende
voertuig een niet te missen doel. Een
van de op de laadbak staande keuken
hulpen werd op slag gedood, een twee
de gewond. De karabijnkogel, die door
het rechterportier raasde en door de
klap uit zijn oorspronkelijke vorm werd
geslagen, versplinterde Dries' elleboog.
De motor van de driekwart-tonner stokte
heel even, maar Dries wist hem op gang
te houden. Met één hand sturend en
schakelend kroop hij uit de hinderlaag
en bracht de boel thuis. Een rit van ruim
tien kilometer aan kuilen, bochten en
pijn. Eveals de andere gewonde over
leefde Dries zijn laatste rit, maar voor
hem in Holland werd geen standbeeld
of zelfs maar driemaal hiep-hiep hoera!
Wel een stijve arm en een verloofde, die
hem in de kou liet staan.
Zuid-Sumatra 1948, alweer 41 jaar
geleden.
(Vervolg: "Rockin' Ramona")
In juli is er in Parijs een congres van de
IASPM, de International Association for
the Study of Popular Music, waar ik lid
van ben. Daar mag ik een lezing geven
over de Indorock. Het is voor het eerst
dat ik zoiets doe en ik ben er plaats
vervangend trots op dat de Indorock nu
de aandacht krijgt, en dan nog wel van
een internationale studieclub, die het
verdient. Dat had toen waarschijnlijk
niemand kunnen dromen. Verder heb ik
iemand benaderd om een TV-documen-
taire te gaan maken over het onderwerp.
Als het boek goed loopt, heb ik weer
een troef in handen om ook dit project te
laten slagen. Bovendien vind ik het
fantastisch om aan de researchkant
mee te werken aan een audio-visueel
project. Daarvoor ga ik een speurtocht
doen langs televisie- en radioarchieven.
Vanuit Californië is al het bericht ge
komen, dat er smalfilm privé-film-
materiaal is over een van de oudste
Haagse Indobands. Het onderwerp laat
me dus nog lang niet los.
Voor uw parties en reünies
Sophisticated dansmuziek
guitaarballads
DANSCOMBO
J. A. (Forts) Phefferkorn
Barnsteenhorst 51 - 2592 EB Den
Haag - Telefoon 070 - 47 39 35 of
070 - 54 99 05.
Individueel reizen door Indonesië?
- met eigen vervoer en chauffeur
- verzorging akkomodatie
Vraag vrijblijvend offerte.
Voor inlichtingen 02526 - 7 21 46
TANTE NON's
Franko thuis in speciale verpakking.
Min. 500 gram f 20,—
Min. 750 gram f 25-
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. ROBERT-FLAMAND
Kerkuil 36 - 4822 PA BREDA - Tel.
076 - 42 16 07
