-tjohvezda
Zo simpel als wat
Veel dank
lieve mensen
P.S.
reizen
GROEPSREIZEN VERRE OOSTEN 1989
Vakantie I.W.I.
BU DE VOORPLAAT (Foto: Archief Moesson)
Het Chinese restaurant bij ons om de hoek is een poos geleden opgedoekt.
Nu is het verdwijnen van winkels en bedrijven op de Frederik Hendriklaan (en
overal elders misschien ook) schering en inslag. Net tegen de tijd dat ik een naam
van een winkel begin te onthouden, worden de étalages alweer leeggehaald.
Wordt er weer getimmerd en verbouwd, komt er een nieuw interieur. In plaats van
schoenen worden er dan postzegels verkocht. Na een half jaar verdwijnen de
postzegels en komen er ijsjes en snoepjes en de snoepjeswinkel wordt na een paar
maanden een drogist. Uiteindelijk altijd een drogist. Het Statenkwartier heeft het
grootste aantal drogisten van Nederland, het is maar dat u het weet.
voor uw bloemen, brieven en kaarten
met gelukwensen, lieve en hartelijke
woorden van waardering en aan
moediging. Deze gelden natuurlijk
ook voor alle medewerkers van
Moesson. Het liefst zou ik U allemaal
persoonlijk willen bedanken maar
neemt U van me aan dat ik U met
deze regels afzonderlijk in gedach
ten heb.
In één brief kwam een passage voor
die me bijzonder getroffen heeft, die
citeer ik:
"Wij zijn persoonlijk ook blij met uw
onderscheiding want wij voelen ons
als een klein deel van de grote
Indische groep die meegeholpen
heeft het goede dat wij uit Indië
meebrachten te bewaren en uit te
dragen".
Dat is nu precies waardoor Moesson
die onderscheiding heeft verdiend.
LILIAN DUCELLE
Nu mis ik dat Chinese restaurant niet zo
erg, want het was niet zo n beste zaak.
In vlagen van uiterste honger en gemak
zucht haalde ik wel eens een portie
bami. De bazin van de zaak kende ik, we
praatten graag met elkaar. Zij over haar
dochtertje, ik over mijn kleindochter die
klasgenootjes waren. Het grootste ge
deelte van het gesprek werd door beide
partijen nauwelijks verstaan, ik geloof
dat we elkaar daarom zo graag mochten.
Nu was er een vraag die ik mijn Chinese
vriendin herhaaldelijk stelde: hoe krijgen
jullie die Clivia's veer het raam zo mooi?
Het enige duidelijke antwoord dat ik
daarop kreeg was: "Vlaag maal mijn
mahDie Clivia's waren het wonder
van het Statenkwartier. Elke voorbij
ganger bleef minuten lang staan voor
die zalmkleurige bloemenweelde voor
het raam van het restaurant. Vier potten
met Clivia's die het hele jaar aan één
stuk bloeiden! Hoe kreeg die man dat
voor elkaar? U weet misschien uit eigen
ervaring dat een Clivia hooguit eens per
jaar bloeit. Rusten in de winter, op een
donkere plaats, weinig water, elke dag
wel toespreken, liefst in het Frans,
anders in het Italiaans en vooral niet
suggereren dat u wat van haar verwacht.
De mijne (gekregen van een overbuur
die compleet djènkèl was van het wach
ten) heeft twee maal gebloeid in de
twaalf jaar dat ze bij me is. Bladeren
krijgen dat wel, zo lang als zwaarden,
maar bloemen, ho maar!
Neen, dan de Clivia van de Chinees. Een
krans van bloemen, diep zalmkleurig,
volle trossen op korte stelen om een
smalle kroon van donkere bladeren.
Vier potten, één zalmkleurig bloemen
corsovoor het raam. ledereen stond stil
voor het raam. Maar weinig mensen
gingen naar binnen en daarom is het
Chinese restaurant nu weg. Misschien
had hij Clivia's moeten verkopen.
"Kan ik uw man spreken?" Mah is
bezig, ik krijg na lang wachten een
hoofd te zien dat door het vierkante luik
de porties doorschuift. Hij verstaat mijn
vraag niet, zijn vrouw vertaalt in het
Chinees maar misschien weet ze ook
niet wat ik wil vragen en denkt dat ik
gevraagd heb of de Clivia's eetbaar zijn.
Als antwoord krijg ik twee gratis loem
pia's. Soedah, laat maar. Misschien be
giet hij de Clivia's met het afgietwater
van bami of bemest hij ze met restanten
foe yong hai. Waarom wil een mens ook
alles weten, waarom kunnen we niet
gewoon blij zijn om de dingen die we
zien zonder te verlangen ze ook te
bezitten. Daar erger ik me notabene
elke dag om: hebzucht.
Mensen moeten alles hebben, hebben,
hebben. En als ze het hebben moeten
ze meer, beter, anders, mooier. Dat
impliceert meteen dat andere mensen
genoegen moeten nemen met minder,
slechter of helemaal niets. Al het ge
donderjaag in de wereld is daaruit af te
leiden.
Waarom heeft "Privé" een half miljoen
abonnees en komt Moesson maar niet
aan de tienduizend toe? Waarom koopt
men liever twee spekkoeken dan een
half jaar abonnement op Moesson?
Waarom bloeit mijn Clivia om de zes
jaar en die van de Chinees ieder jaar?
"Je Clivia staat in bloei!" roept iemand.
De Clivia heb ik - net zo djèngkèl als de
overbuur - in de tuin gezet. Doe maar,
dacht ik. En ze deed het! Verdorie ze
bloeit. En Moesson gaat volgende
maand zijn 34ste jaargang in, gelooft u
dat? Een mens kan niet alles hebben,
maar een beetje mag wel. 34 Jaar, lang
leve mijn Clivia en Moesson!
LD
Op de voorplaat geen Clivia, maar wel
een schitterende soort caladium. Wie
maakte die foto?
Laan van Meerdervoort 610
2563 BN DEN HAAG
Telefoon 070 - 46 89 50 51
Dagelijks geopend van 09.00-17.00 u. en op zaterdag van 10.00-13.00 u
22 dagen Java- Bali-Singapore
3.996,-
27 dagen Java-Sulawesie-Bali-Singapore
- 5.095,-
17 dagen Singapore-Sumatra-Jakarta-Singapore
- 3.345 -
31 dagen Singapore-Sumatra -Java-Bali
- 4.895,-
36 dagen Singapore-Sumatra-Java-Sulawesie-Bali
- 5.995,-
31 dagen Singapore-Aceh-Java-Bali
- 5.345 -
36 dagen Singapore-Aceh-Java-Sulawesie-Bali
- 6.495,-
16 dagen Si ngapore - Maleisië
- 3.795,-
28 dagen Singapore-Maleisië-Sumatra
- 5.445,-
27 dagen India-Nepal-Thailand
- 6.635,-
15 dagen Thailand
- 3.535,-
15 dagen India-Nepal
- 4.650,-
Voor het aanvragen van brochure en/of inlichtingen tel. 070-630553,468950/51
In verband met vakanties zal het
Indisch Wetenschappelijk Instituut
van 1 juli t/m 15 augustus a.s.
gesloten zijn.
