op eigen houtje
(in)
door JOOP KARMAN
Java
't Is goed half drie in de middag als we op het vliegveld van Jakarta landen. In
Bukittinggi hebben ze ons al gewaarschuwd: "Hati, hati, Di Jakarta banyak
krimineel". We zijn dan ook vast besloten ons niet door de eerste de beste
taxichauffeur voor een astronomisch bedrag naar ons guesthouse te laten
brengen. Er zijn betrouwbare taxi's van de Blue Bird en iets anders zullen we ons
niet laten aansmeren.
Zorgen voor niets. Onze kruier informeert of we een taxi willen en op ons
instemmend antwoord brengt hij ons rechtstreeks naar het officiële loket van de
Blue Bird. Duidelijk zichtbaar voor iedereen hangen daar de vaste prijzen. Voor een
rit van vijftien kilometer Rp. 18.000 plus onderweg tol betalen. Niet goedkoop
dus.
De manager van ons guesthouse is best
bereid ons geld en paspoorten in de
safe op te bergen. Hij rolt het hele zaakje
in een oude krant, doet er een stukje
plakband omheen en wil het dan op
bergen. Het wantrouwen is kennelijk
van onze gezichten af te lezen. Als we 't
spul weer op komen halen hoeven we
alleen maar te kijken of krant en plak
band onbeschadigd zijn, zegt hij. Wie er
zo naïef is kan nooit slecht zijn denken
we en laten het maar zo.
Tijdens de voorbereiding van deze reis
hebben we gezien dat er een trein loopt
van Jakarta naar Bogor. De Kebun Raya
- de plantentuin - willen we natuurlijk
zien en 't lijkt ons leuk per trein naar
Bogor te gaan.
't Perron van het setasiun Cikini staat
vol wachtenden maar voor het loket
staat niemand. In het loket zit een
piepklein gaatje waar je net je geld
doorheen kunt schuiven. Retourtjes
worden niet verkocht en dus betalen we
tweemaal Rp. 450 voor twee enkele
reizen. De functie van dat kleine gaatje
wordt ons duidelijk als we voor de
terugreis in Bogor opnieuw kaartjes
moeten kopen, 't Loket gaat pas kort
Met de trein van Jakarta naar Bogor (kelas kambing kwamen wij langs het station
Depok. De spoorbaan dient ook als voetpad.
voor vertrek van de trein open. Er on-
staat dan een ontzettend gedrang. Van
alle kanten schuiven handen naar dat
openingetje maar er past maar één
hand tegelijk in. Die hand blijft wachten
tot er een kaartje in gestopt is en wordt
dan met enige moeite door de rechtma
tige eigenaar terug getrokken.
De reis zal anderhalf uur gaan duren. Er
is alleen derde klas en de trein zit al
mudvol als hij op station Cikini binnen
loopt, 't Lukt ons met veel moeite een
halve vierkante meter staanplaats te
vinden. Zoals al vaker gebeurde, is er
ook nu weer een oudere heer die ons in
het Nederlands aanspreekt. Hij heeft
vroeger bij de SS gewerkt. We kijken
wat vreemd, maar gelukkig betekent SS
in Indonesië iets anders dan bij ons. 't
Staat voor Staats Spoor. Van een voor
bijkomende handelaar koopt hij twee
sigaretten. Hij krijgt er een doosje luci
fers bij om een sigaret aan te steken,
maar moet dan de lucifers wel weer
terug geven. Bij het station Depok moet
hij eruit maar eerst geeft hij een andere
man opdracht erop tot te zien dat we in
Bogor in de goede bemo terecht komen.
En zo gebeurt het ook. De bemo zet ons
keurig voorde Kebun Raya af. Dit bezoek
hebben we slecht voorbereid want als
we laat in de middag terug zijn in
Jakarta hebben we niet de indruk de
kebun echt gezien te hebben.
In ons guesthouse huren we een busje
voor Rp. 6000 per uur om ons in
Jakarta te laten rondrijden. Onze chauf
feur is student en moet zelf z'n studie
geld verdienen. Hij brengt ons eerst
naar Monas, het monument nasional,
waar onmiddellijk een gids op ons af
komt. Die steekt meteen van wal. Ladies
and gentlemen, 't Klinkt wat potsierlijk
want we zijn maar met z'n tweeën.
Tijdens de hele rondleiding blijven we
dames en heren. Hij vertikt 't om Indo
nesisch te spreken. Vragen die we in
het Engels stellen blijven onbeantwoord.
Dat valt buiten z'n tekst. Op alle etages
klinkt uit luidsprekers een soort strijd
muziek. Het verhaal van de gids interes
seert ons weinig maar het uitzicht over
Jakarta is schitterend.
De tocht door de stad gaat verder maar
't is wat gaan regenen. De haven en de
pasar ikan (vismarkt) liggen er dan ook
wat mistroostig bij, evenals de Jembatan
Gantung, de oude ophaalbrug. We vra
gen de chauffeur ons af te zetten bij
warenhuis Sarinah en laten hem dan
vertrekken.
's Middags komen we terecht op de
antiekmarkt in de Jalan Surabaya. Voor
kenners moet dit een lustoord zijn.
Tussen een heleboel namaak zal onge
twijfeld best wat moois te vinden zijn.
Het laatste stuk van de markt is een
waar kofferparadijs. Nergensterwereld
hebben we ooit zoveel koffers bij elkaar
gezien.
16
