KtiHIÜÉ
WËSM
KERSTVERHAALTJE
KERSTSFEER IN JAKARTA
mmmiü ueymnmi im vimmymi al.
Hij zat op een kruk in de keuken en
dronk koffie. Zijn vrouw werkte aan het
aanrecht. Al een half uur hield hij haar
gezelschap en al die tijd had hij vooral
onzin zitten praten. Zij had hem al eens
gevraagd of hij niet moe werd van
zichzelf, maar hij was gewoon doorge
gaan en eigenlijk vond ze dat best
gezellig. Een paar keer was zij in lachen
uitgebarsten als zijn onzin geen onzin
was, maar waarheid in karikatuur waar
mee hij de eigenaardigheden van men
sen en dingen uit hun omgeving schet
ste.
"Ik hou van jou", zei hij opeens, heel
ernstig, en hij trok haar naar zich toe. Ze
liet hem heel even een kus geven en zei
toen dat de suiker op was. "Ik ga wel
halen", zei hij. Hij stond op, deed in de
gang zijn jas aan, maar ging toen leunen
tegen de deurpost van de keuken. Zij
stond weer aan het aanrecht. Ze zeiden
niets, maar zij voelde precies wat hij
wilde zeggen. En zij wist ook dat hij de
rest van de dag anders zou zijn dan
zojuist. Zijn zitten op een praatstoel was
altijd als een storm voor de stilte. Dat
was overigens iets in hem wat zij nooit
goed kon begrijpen. Maar ze was er wel
aan gewend geraakt. Ze liet hem dan
met rust.
"Weet je nog, vorig jaar" vroeg hij. "Ik
weet", antwoordde zij en beiden zwegen
weer. Van buiten klonken stemmen van
kinderen die het dunne laagje sneeuw
voldoende vonden om te gaan sleeën,
sneeuwballen te gooien en sneeuw
poppen te maken. "Ikga",zei hij. Buiten
werd hij omringd door zijn opgetogen
kinderen, maar zin om met hem mee te
gaan hadden ze niet. Alleen liep hij de
straat uit en op de hoek, waar hij uitzicht
had op zijn huis, de school, de winkels,
het speelveld, stond hij even stil en
besefte dat dit zijn leven was, zijn
wereld. Dit was waarhij voorwerkte. Dit
was wat hij bereikt had.
"Dit is je leven jongen", zei hij tegen
zichzelf, "dit is het". Opeens voelde hij
iets in zijn hand. Het was een natte
want van een kleurige muts met een
jochie eronder. "Wat doe je pap", vroeg
hij. Hij keekindeogen vanzijn vrouwen
moest opeens denken aan die zomer
middag - om de een of andere reden
was hij die nooit vergeten - dat hij zijn
vader, die net uit de bus was gestapt,
tegemoet was gehold en bij de hand
had gepakt. Hoe klein hij toen ook was,
het was hem niet ontgaan dat zijn vader
dat fijn vond. Nu begreep hij wat zijn va
der gevoeld moest hebben. "Niks schat,
ik keek even naar jou." "Dag", zei zijn
zoontje en hij rende terug. Hij liep ook
verder en bij elke stap die hij deed lieten
zijn herinneringen, die hem even tevoren
met kracht van zijn praatstoel hadden
gebracht, een spoor in de sneeuw na.
Eén herinnering was er een aan een
vrouw die op de 24e december al heel
vroeg met de bus naar de stad ging om
bij een speciale bakker en een speciale
slager inkopen te doen. Al het andere
had ze al in huis, maar dat brood, vlees
en beleg moest vers zijn en bijzonder.
I n die tijd was zoveel nog iets bijzonders.
Kerst was toen ook bijzonder. "Nu vlie
gen de weken en maanden maar om",
dacht hij, "alles vliegt maar voort en
om". Aangekomen bij het winkelcentrum
zag hij een vrouw twee grote dozen vol
boodschappen in de bak van een auto
stoppen. Een in folie verpakt stuk
diepvries wild lag bovenop. Een lege
stadsbus reed de halte voorbij.
Toen hij thuiskwam had hij behalve
suiker ook een fles advocaat bij zich.
Niet omdat hij echt daarvan hield had hij
die gekocht, maar precies zo'n fles
hoorde altijd tot de kerstinkopen van
zijn moeder. Want met kerst kwam
altijd oom Frits logeren en die nam wel
eens een advocaatje en dan samen met
zijn vader die voor de gezelligheid mee
deed.
"Heb je dit gekocht", vroeg zijn vrouw
een beetje verbaasd. Oom Frits had ze
net niet meer meegemaakt. "Zomaar",
zei hij. Hij deed een beetje in een glas en
staande in de keuken nam hij wat. "Laat
eens proeven", vroeg zijn vrouw. Hij gaf
haar een lepeltje.
"Dat is lekker", zei ze verrast en toen ze
hem aankeek kon ze ongeveer vermoe
den waarom hij dat had gekocht. Ze
sloeg haar armen om hem heen en na
even zwijgen zei ze, "ja schat, nu moeten
we voortaan alleen kerst vieren. Maar
we hebben elkaartoch. En de kinderen.
Kom, ik roep ze binnen. Het wordt
koud".
RALPH
Eind november merkje dat Kerstmis in
aantocht is. In de winkelcentra hoorjeal
kerstliederen in verschillende talen,
meest in Indonesisch en Engels, maar
toch ook hier en daar andere talen.
Kerstbomen in alle soorten, maten en
materiaal, dure en goedkopere. Maarde
echte natuurlijke dennebomen blijven
het erf van de kathedraal en op straat er
voor is niet groot genoeg om de vele
auto's te bergen. Geen noodtegen-
overde Kathedraal is de Istiqlal Moskee
met een ruim parkeerterrein. Met Leba-
ran en andere grote Islam feesten bren
gen velen die de plechtigheden in de
moskee willen bijwonen hun wagens
dagen worden in deze dagen door ver
schillende verenigingen bezochten deze
brengen behalve goede gaven ook feest
stemming door samen te zingen, spel
letjes te doen, met hen te praten.
De gevangenissen worden ook niet
vergeten. Zo wordt in de Kersttijd in de
Cipinang gevangenis elk jaar gelegen
heid gegeven aan protestantse gemeen
ten en katholieke parochies om samen
met de gevangenen Christus' geboorte
te vieren.
eenvoudig of groots gevierd, naar gelang
13F^SÏÏSmiggïïFTOë5CTa.',ÖÓk ftötêlS
en restaurants hinden sneeiale Kerst
vieringen aan. Uit de huizen hoor je
-JtU-
lycrrt/T Cit/oi
gemeenten komen, zo ook voor de
In december, één, twee weken voor
Diverse reaerinas- alswel particuliere^
kantoren houden een NATAL BERSAMA.
I u I OÜI lOvi vii'vi ivTr j-n CüiïCu v> i I\ütriw
liek geloof belijden vieren samen de
geboorte van de Vérlosser. Hierbij wor
den de hoofden (meestal van Islami
tische godsdienst) uitgenodigd. Zang,
iauieau ui mjii lutieeisiuiv en ueuidiiidiie
vormen het programma. I
De avond voor Kerstmis zijn de kerken
ifoJ /oJO n nnrtnr\ II
..hrennen de aanwezigen alswel de in-
die voor het eerst zo'n bezoek maken
wat bang uitgevallen. Maar dit is niet
r i wG l vj, yO »uüi ïijl\t< y^»wui lyuriuï i CTiIjVvi i"
in hun cel en er is voldoende bewaking.
Als je die mannen in de kerkruimte ziet,
vele jongeren onder hen, dan raakt het
je toch wel. Wat voelen ze nu, wat
Vüefei i mum' gezTïinêiT uie mei aiiiju
gelegenheid hebben hen op te zoeken?
De dienst en de Heilige M is worden met
ly ?aI_i
i\oi güiüubi 01 I, oui i iui i
radio of taperecorder. Kerstfeest thuis
is voor velen toeh het mooiste.
Ook de zieken, tehuizen en andere
speciale inrichtingen worden niet ver-
yeien. Op Kerstdag gaan verpieegsiers
en zusters het ziekenhuis rond. Kerst
liederen zingend. De kamers en gangen
I
U*
^1 r*A
een plaats, in jaKarta is ae Kaïnearaai
1/ ol+ii«~J 1/-*L-\ I rtn rvnrhnnrnloo+p /\r\
piinaen- en aootstommen instituten,
ui.i.:i
woners van de gevangenis een program
14
