O
VREDE
ORIENT TRAVEL BV
Als ik dood ben mijn Waarde Ziel,
Reis dan over bergen en dalen, rivieren en zeeën,
Terug naar de plek waar Ge ontstond,
Want pas dan zult Ge Uw rust en vrede hervinden,
Bij de glorievolle stralen van een nieuwe morgenstond.
J. E. SCHEEREN- WAGENVOORDE
Vanaf het hotelletje liep men eerst een
kilometer een vrij steil pad af, waarna
men een met fijn lava-zand bedekte
vlakte overstak van zeker zo'n vier kilo
meter. Het was nog pikkedonker, de
sterren stonden stralend helder aan het
firmament en in het Oosten begon het
héél vaag wat te gloren. Soms stoof er
een paardje stof stuivend langs ons
heen met zo'n gids er op, die hoopte om
in de verte de een of andere uitge
putte bergbeklimmer alsnog te kun
nen overhalen om zijn paard te huren.
Later, toen het daglicht begon te komen,
zagen we pas hoe vuil we van dat
stuifzand geworden waren.Maar voor
lopig liepen we in flinke pas voort want
het leek nét alsof de zon vervroegd aan
het opkomen was en het doel was nu
eenmaal, om op de kraterrand staande,
de zon vér weg in de diepte te zien
opkomen.
Nadat de vlakte was overgestoken,
begon het zgn. pad dat er in wezen niet
was, te klimmen en te steigen, steeds
steiler en als zo'n beetje iedereen uit
geput het eindpunt van het steile pad
bereikt had, stond men voor een van
hout gemaakte trap van ongeveer 200
treden. Inmiddels begon ook de lucht
naar zwavel te ruiken, zodat die trap
beklimmen met het nodige gekuch
gepaard ging. De meesten waaronder
ook schrijver dezes, kwamen dan ook
volledig uitgeput boven aan en hadden
écht enige minuten nodig om op adem
en op krachten te komen.
Daarna spoedden we ons over de krater
rand weg van het rookpluimpje, om op
die manier weer wat frisse lucht te
krijgen. Maar de beloning voor dit alles
is gigantisch, groots en indrukwekkend!
Want héél langzaam zie je in de krater
bepaalde contouren loskomen en ook in
de vlakte waar in het stof zo moeizaam
voort gesjokt werd, ook daar beginnen
zich bepaalde details af te tekenen en
langzamerhand kan men zien waar- en
hoe men gelopen heeft.
De sterren vervagen héél langzaam,
alleen Sirius en de ochtendster (dus
een planeet) houden het nog een tijdje
vol in hun strijd om de nacht heer
schappij maar de zon wint en haar
oranje gloed is de voorbode van haar
oprukkende legioenen van warmte- en
leven schenkende stralen,
ledereen, en dat waren zeker zo'n
1 50 mensen die de tocht omhoog op
de kraterrand volbracht hadden, stond
ademloos en in gespannen aandacht te
wachten en te kijken naar het eerste
vonkje licht dat boven de om haar as
draaiende aarde zou verschijnen.
Er waren onder de bergbeklimmers ook
vrij veel Indonesiërs en van weerskanten
vonden we het leuk, met elkaar te kun
nen converseren, hetgeen haast fluiste
rend gedaan werd. Ja, en toen was daar
het grote moment dat de zon zichtbaar
werd en velen begroetten haar met
gejuich. Men kan gerust stellen dat de
émoties die als mens déér op die vul-
kaantop ondergaan werden, gewoon
pure oerinstincten zijn. Het is alsof er
een krachtstroom door heel je wezen
vloeit en die je doet realiseren dat de
zon onmisbaar is en dat zonder zon het
aardse leven ondenkbaar is.
Want zou de zon, die in wezen gewoon
een ster is en één grote vuurbal, doorde
een of andere oorzaak plotseling doven,
dan zou binnen een paar seconden een
hevige vrieskoude de ganse aarde in
haar kille- en dodende greep nemen.
En op zo'n ogenblik realiseer je je, dat
het aanbidden van de zon in wezen
helemaal zo gek nog niet is en dat het
volkomen acceptabel is dat oervolken in
de zon een Goddelijkheid zagen en hoe
mooi is dan ineens dat Indonesische
woord: "Mata Hari". Het oog van de
dag, want zonder dat oog van de dag
was op aarde gezichtsvermogen on
denkbaarI
Wij en het echtpaar Sing Kam spoed
den ons daarna weer hotelwaarts, want
wilden wij ons reisschema aanhouden,
dan dienden wij de middagtrein in
Surabaya te halen, die in wezen de
nachttrein is naar Jakarta. Het bustochtje
naar beneden tot vlak bij Probolinggo
was onvergetelijk mooi en hier zag men
waarschijnlijk Java op haar mooist.
Op de grote weg buiten Probolinggo
scheidden onze wegen, het bevriende
echtpaar nam als eerste de bus naar
Malang en wij konden vijf minuten later
in de Surabaya bus stappen.
En zo kwam in wezen onze Indonesië
reis ten einde, er was nog die nachttrein
naar Jakarta waar het 's nachts "bere-
koud" was omdat de air-conditioning zo
goed werkte, zodat er dekens werden
uitgedeeld. Dan het opstijgen per vlieg
tuigen in hetazuur-blauwewaterzagen
we al die eilandjes liggen die vroeger
Nederlandse namen hadden, zo als
Hoorn, Enkhuizen, Dwars in de weg,
Onrust en al die anderen, die behoren
bij de grote groep van "Poeloe Seriboe"
oftewel de Duizend Eilanden.
Van dankbaarheid vervuld laatje in een
flits héél die reis nog eens de revue
passeren en je ziet en hoort Oom Ambon
weer die ergens uitleg van geeft, de
Willem's Toren, Samosir, de in de sawah
gestorte bus, dat lieve Batakvrouwtje,
de oude Emmahaven bij Padang met
vlakbij de boulevard, het eilandje de
"Apenberg", de Puncak, de Borobudur,
Tandjong Perak's markante torentje op
het havengebouw, het propvolle busje
en de klimtocht naar de top van de
Bromo. Het lijkt gek, maar op zo'n
moment ben je extra dankbaar dat je
leeft en dat je dat alles hebt mogen zien.
Bent U er al eens (terug) geweest? Kan
ik er nog eens terug komen? Saja tida
tau, tetapi mau!
Dat het de bewoners van Tanah Ayer
Kita goed moge gaan en dat zij de
gulden middenweg leren bewandelen
die ligt tussen hun verlangen tot indus
triële expansie en het bewaren van de
oude waarden én hun schone erfgoed.
RETOUR BANGKOK v.af 1.295- /7*Im\
RETOUR JAKARTA v af 1.795,- V\^//
31-daagse verzorgde reis JAVA en BALI v.a. f 3.670,— garantiefonds
REISGELDEN
RETOUR BALI v.af2.150,-!
RETOUR AUSTRALIË v.af 2.695 -
Singel 486 - 1 01 7 AW AMSTERDAM
Tel. 020 - 23 74 84
Laan van Meerdervoort 291 DEN HAAG
Tel. 070 - 61 50 78
Rokin 52 - AMSTERDAM - Tel. 020 - 24 25 38
39
