Jappenkamp
(voor Ted Clay)
Toen je doodging is hij stil gekomen
En heeft geduldig aan je bed gestaan
En als een vriend je bij de hand genomen
Omdat geen andere hand dat had gedaan.
En toen geen andere stem iets wist te zeggen
Eiad hij, de dood zelf jou van heel dichtbij
Met je moeders eigen stem toch iets te zeggen:
Stil maar, Tikoes, stil maar, Muis van mij.
F. VAN DEN BOSCH
doorgaans heel jonge pleegmoeder en
pleegkind blijven een paar maanden bij
haar in een soort weeshuis waarbij het
kind aan de pleegmoeder went en de
pleegmoeder leert hoe ze het kind moet
verzorgen. Daarna gaan ze terug naar
hun kampong en trekt het pleegkind bij
de pleegmoeder in. 't Werkt erg goed.
Flores is een schitterend eiland. Alles is
er nog ruig en wild en de natuur is
prachtig. De bevolking leeft nog erg
primitief. Lies is dol op alles wat met
handvaardigheid te maken heeft en hier
komt ze volop aan haar trekken, 't Hele
proces vanaf het plukje katoen tot en
met het weven wordt haar bereidwillig
gedemonstreerd. Met een heel primitief
machientje wordt de katoen ontpit.
Languit op de grond zittend wordt met
behulp van handenen voeten de katoen
tot draden gesponnen en vervolgens op
een raam gespannen. Met plantaardig
materiaal worden er patronen in afge
bonden. Dan wordt alles geverfd en
tenslotte worden er, weer languit zittend
op de grond prachtige lappen van ge
weven. De gebruikte kleuren zijn donker
met als gevolg dat de traditionele kle
ding op Flores erg somber aandoet.
Het einde van onze vakantie nadert en
we maken aanstalten de koffers weerte
pakken. Wat we niet nodig hebben
laten we achter. Arnold heeft grote
belangstelling voor m'n 35/200 mm
zoomlens en dus laten we die ook
achter als vergoeding voor ons verblijf.
Die zoomlens is een onmisbaar attribuut
gebleken op onze reis. We danken er
ongeveer duizend schitterende foto's
aan.
Rekening houdend met de slechte weg
en pechvogels die de weg versperren
vertrekken we vroeg in de ochtend naar
Maumere. De weg lijkt ons ineens veel
beter dan bij aankomst hoewel er nau
welijks iets aan gebeurd is. Alles went
kennelijk. We blijven nog een nacht op
Bali en vertrekken dan weer met de
Boeing 747 via Medan, Abu Dabi en
Wenen naar Amsterdam. Als we Neder
land naderen trekt de lucht langzaam
dicht en als we precies op tijd om 7 uur
in de ochtend op Schiphol landen regent
het. Hoe kan het ook anders.
Bij de uitgang maken we in het Indone
sisch een opmerking over het slechte
weer tegen een stewardess. Ze ant
woordt met de vraag: Berapa lama di
Indonesia?
Delapan minggu. Sayang sekarang
sudah lalu.
Kami senang sekali.
Nawoord
Behoudens de pech in Tarutung is de
hele reis van 8 weken perfect verlopen.
We kennen vrij veel mensen die ook in
Indonesië geweest zijn, maar alleen
met een georganiseerde reis. Als we
hun ervaringen vergelijken met de onze
dan hebben wij veel en veel meer be
leefd. We deden bovendien alles in ons
eigen tempo. Geen reisleiders die ons
voorschreven hoe laat we op moesten
staan en hoe laat we aan tafel moesten.
Vrijwel vanaf de eerste dag pasten we
ons aan aan het Indonesische ritme,
in de ochtend uit bed. Dat hoefde niet
met behulp van een wekker. Dat ging
vanzelf.
't Is bovendien allemaal heel betaalbaar
gebleken. Met een georganiseerde reis
zouden we veel duurder uit geweest
zijn. Aanbevolen dus. Ook voor 60-
plussers.
Nogmaals: kami senang sekali.
15
