Home sweet home
O
BIJLAGE VAN HET INDISCH TIJDSCHRIFT MOESSON
JULI 1990
(i) -
Ons vorige huis hier in Harderwijk
noemden wij "Tanah aer kita". Het vrij
grote rijtjeshuis staat aan een drukke
straat met veel in- en uitgaand verkeer.
De naam trok aardig wat belangstelling.
Tijdens een avondsterrit in de omgeving
viel het ons op, dat deelnemers van die
rit allemaal stopten voor ons huis en -
naar wij dachten - nieuwsgierig naar
binnenkeken. Dat werd knap hinderlijk
daar het tot bijna middernacht duurde.
Later bleek bij navraag dat de naam van
ons huis vermeld moest worden op het
wedstrijdformulier.
Elf jaar geleden verhuisden wij naar een
kleinere woning met rondom aan 3
kanten een grote tuin. Daar het vorige
naambord door de tand des tijds was
aangevreten, deden wij het weg en
besloten een nieuwe te laten maken, nu
met een andere naam. Aan een plaatse
lijk bekende houtsnijder gaven we op
dracht er een te maken naar mijn eigen
ontwerp.
Naast de naam werd op het brede
gedeelte van de plank een vulkaan
uitgesneden met op de voorgrond een
huisje op palen temidden van sawah's.
De afbeelding daarvan had ik nage
tekend uit Moesson.
Hoewel het snijwerk houterig werd uit
gevoerd, is het toch een mooi naam
bord geworden. Ook dit bord trekt, qua
naam en uitvoering, weer veel belang
stelling van passanten. Als mijn man in
de voortuin aan het werk is, vraagt soms
iemand wat die naam "Boemi Ajoe"
betekent en waar die vandaan komt.
Mijn man antwoordt dan niet zonder
trots: "Uit Indië het geboorteland van
mijn vrouw en het betekent "Liefelijk
Oord".
LIES KRUIJSDIJK
(II)
Ik wil graag ingaan op uw uitnodiging
iets te vertellen over een naam van een
huis.
De naam "Assemedan" is eerder ge
noemd in een artikel in uw Blad, waarin
Hier alvast een paar aardige
reacties op de vraag die in onze
vorige TOKO bijlage werd ge
steld: hoe heet(te) uw huis en
welke anecdote of geschiedenis
is aan die naam verbonden. Er
komen misschien nog meer
reacties (uit het buitenland)
die nemen we graag alsnog op!
over Batoe en omgeving werd verteld.
"Assemedan" lag in Poenten, eigen
dom van en bewoond door de familie
Wijngaarden: man, vrouw en dochter
Loes. Het echtpaar Wijngaarden kwam
begin 20er jaren uit Amsterdam naar
Soerabaja. Voor de bedienden werd
Amsterdam "Assemedan": Toean Et
Njonja Assemedan.
Toen de familie veel later naar Poenten
verhuisde, was het Loes' idee het huis
die naam te geven.
Behalve een pony en ganzen liepen er
op het heel grote erf ook twaalf honden
van allerlei ras rond. Daar waren ook
bijters onder. Menige toekang-djoealan
wist hier uit eigen ondervinding over
mee te praten.
Voor de bevolking van Poenten heette
het huis al gauw "Asoewèdan".
Men heeft mij toen verteld dat dit "dolle
hond" in het Javaans is.
F.v.E.
(Ill)
Mijn vader was planter, onderneming
Parhansalah, Lemahabang (thee, koffie
en rubber).
Mijn zusje en ik waren al jong van huis,
bij een familie in Soekaboemi, waar ook
andere kinderen waren voor de opvoe
ding en voor school. Met de vakantie
werden we door onze ouders met ons
oude Fordje afgehaald. Dat was een
heel feest.
Mijn vader kocht voor dat hij gepensio
neerd was, een huis in de omgeving van
Garoet, tussen de halte van Nagrek en
Tjitjalenka. Het huis stond op een hel
ling, het had een prachtig uitzicht. Op
de achtergrond Garoet en iets daarvoor
de Papandajan en de Cikurai. Op de
voorgrond het meer van Leles.
Wanneer de wind naar ons toe woei,
hoorden we tussen de bergen door de
trein fluiten. Met een verrekijker, wan
neer het mooi helder weer was, zag je
de trein tussen de bergen te voorschijn
komen. Voor onze kamptijd zijn we er
nog geweest, nu zijn we alles kwijt.
Een moment hebben we de gelegenheid
gehad "Helvetia", zo heette het huis, op
te zoeken. Maar onderweg werden we
door Indonesiërs gewaarschuwd er niet
naar toe te gaan. Het was daar niet
veilig. Later vernamen we dat de Darul
Islam, die fanatieke groepering, daar
huisgehouden had. Ze hadden van het
huis een fort gemaakt. We konden inde
Jappentijd de tanks horen binnenrijden
en werden toen van desa tot desa door
ae tong-tong gewaarschuwd, dat er iets
niet in orde was. Dat zijn vreselijk
angstige momenten geweest, vooral
omdat wij daar de enige Nederlanders
waren. Ónze buurman was allang
geïnterneerd.
Dit waren onze laatste mooie momenten
in "Helvetia", met onze ouders. Hoe
ouder je wordt, hoe meer je eraan terug
denkt. De woorden schieten me nu te
kort.
M.A. TOUW-BENTFORT
P.S. De naam "Helvetia" werd door de
vorige bewoners gegeven i.v.m. het
mooie panorama (Helvetia Zwitser
land).
(IV)
Tijdens onze vakantie in Brabant troffen
wij (mijn man en ik) bij een vrijstaande
villa de alleszeggende naam "ABN-
HOEVE". Is dit niet eerlijk en origineel?
Wij zelf hebben op een plankje voor
onze woning de naam "TJOEKOEP"
staan. Helemaal op z'n ouderwets ge
schreven en met de letterlijke betekenis
van het woord, genieten wij nog ieder
moment van deze stek.
H.J.I. FREDRIKSZ-PETRUS
T-1
