Afscheid van een schoolhoofd
Reünie I.E.V.-Muloen D.H.S., Bandoeng.
Voor de tweede Wereld-oorlog stond
op het Tjitaroemplein in Bandoeng een
aan Dr. de Groot gewijd monument, dat
bestond uit een halve aardbol met aan
weerszijden twee mannenbeelden, die
met hun ruggen naar de voorbijganger
gekeerd waren. Was 't een wonder, dat
dit complex, weliswaar minder eerbiedig
dan populair, het "Blote Billen-plein"
werd genoemd? Daar vlak bij had je de
I. E.V.-M ulo en op een steenworp afstand
in een andere richting stond de D.H.S.,
voluit: Dick de Hoogschool. Deze drie
jarige Ambachtschool plus vervolgcur
sussen voor Scheepsmachinist en voor
Landmeter stond evenals de Mulo onder
beheer ven de I.E.V. Schoolvereniging.
Vanwege ligging en I.E.V.-verwantschap
onderhielden beide scholen een zeker
onderling contact.
Het was dus niet zo verwonderlijk, dat
men kortgeleden besloot tot organisatie
van een gezamenlijke reünie van oud
leerlingen, die tenslotte op 18 mei
jongstleden in Schiedam plaats vond.
Had de Mulo al eerder enkele bijeen
komsten gehouden, voorde D.H.S.-ers
was 't de eerste keer dat men elkaar
ontmoette, voor sommigen zelfs na 55
jaar!
De gecombineerde reünie groeide uit
tot een doorslaand succes, zodat het
organistatie-comité, bestaande uit
mevrouw Neyenhuis en de heren G.
Paays en H. Lastdrager, veel voldoening
zal hebben gehad van al haar voorbe
reidende werkzaamheden.
De vrolijke feeststemming onder de
ongeveer tweehonderd reünisten zat er
al gauw in. Men had er niet de minste
moeite mee om elkaar en zichzelf in de
tijd van toen-vroeger terug te vinden als
meisjes-en-jongens-onder elkaar. Er is
toch zeker niemand, die niet graag weer
jong wil zijn?
Eigenlijk zou je wel meer mensen heb
ben willen ontmoeten en uitgebreider
willen babbelen - maardat ontdek je pas
Na afloop - daarvoor was de tijd te kort
Daar was de muziek bijvoorbeeld die
aller aandacht vroeg en dik verdiend
ook kreeg, want de prestaties waren
niet gering. Er waren geestige toespra
ken, er was vrolijke samenzang van
toepasselijke tekst op overbekende
wijsjes. Na de nasi-rames, ook al heel
goed verzorgd en zeer smakelijk, kwam
de dansmuziek los. De band bestond
slechts uit een paar man plus lady
crooner, maar wat ze gedaan kregen:
als vanzelf gingen de beentjes van de
vloer. De onsterfelijke songs van de
vijftiger jaren als "All of me" en "Dan
cing with my shadow" en idem "Cheek
to cheek" hoefden niet al te letterlijk
opgenomen te worden om toch veel
succes te oogsten.
Veel te gauw werd 'ttijd om huiswaarts
te gaan, maar iedereen was 't er over
eens: "Hartelijk dank jullie organisa
toren; tot ziens en tot de volgende keer!
E.B.
Tweede van rechts is de nu 81-jarige heer Ed Burger, oud-leraar aan de Dick de
Hoogschool en eregast op de reünie. Links van hem zijn vrouw Zus Burger-Oosthoek.
Ook op de foto Guus Paays en echtgenote Ybl.
Op 15 maart jongstleden overleed op 93-jarige leeftijd de heer A. Antheunisse,
oud-schoolhoofd van de Christelijke Hollands-Chinese School te Keboemen.
Een van zijn oud-leerlingen schreef een In Memoriam en stuurde dit aan de
heer J.L. Antheunisse met verzoek dit te doen publiceren in een tijdschrift dat
veel gelezen wordt door mensen uit Indië.
Het heengaan van meneer A. Antheu
nisse is zeker een groot verlies voor de
kinderen Jan, Leo, Anneke met hun
echtgenoten en kinderen. Hij was 9372
jaar en moegestreden.
Voor alle ex-leerlingen van de Christe
lijke H.C.S. te Keboemen is dit een
pijnlijk bericht, want we hebben altijd
van hem gehouden als onze geestelijke
vader, omdat hij altijd liefdevol was
t.o.v. alle leerlingen.
Wij kunnen niet anders zeggen dan het
goede dat hij voor ons heeft gedaan. Hij
was altijd zo vol enthousiasme.
Na tweemaal bijbelse geschiedenis te
hebben gehoord, moest ik naar de kerk.
Hij kon zo interessant vertellen, dat ik
meteen tot het geloof kwam; dat was in
1 932 dus bijna zestig jaar geleden. Alle
herinneringen omtrent meneer Antheu
nisse en de Chr. H.C.S. zijn springlevend,
heel merkwaardig maar het is zo. In het
Javaans is dat "Hopo toemon". Elk jaar
vierde hij met veel oud-leerlingen het
kerstfeest bij hem thuis; ik was daar
dan altijd bij. De warmte van zijn op
rechte liefde voelden we heel duidelijk.
Alle oud-leerlingen hebben zelfs het
schoolgebouw lief, als bewijs ging ik
zelf eens achter op het erf schreien van
verdriet, omdat ik die school moest
verlaten en verder naar de Mulo in
Jogja, allemaal op kosten van meneer
Antheunisse gedurende zeven jaren lang.
Maar elk jaar kwam ik terug om bij de
Chr. H.C.S. te kijken. Dan zag ik weerde
schooljongen, de Waronghoudster, die
voor snoep zorgde en alle lokalen zijn
onveranderd gebleven.
Wij zien meneer Antheunisse in de
pauze graag onder de bel staan praten
met zijn collega's de heren M.C. Giliam,
R. Brinkman, J. Kwast, Johannes, Lie
Tik Bie, Kwik Djoen Bok.
De Chr. H.C.S. is nu geworden de Chr.
S.M.P. (Mulo), gelukkig onder het be
heer van de Chr. Schoolvereniging te
Keboemen.
De heer Antheunisse heeft een goede
naam achtergelaten. Alle ex-leerlingen
zijn hem heel dankbaar.
HO SWAN PO Indonesia
31
