Partir, c'est mourir un peu
Shogun
Afscheid 1943.
Hij moest een meter binnen de poort van het Marinekamp te Malang
blijven staan, ik een meter erbuiten.
We mochten vijf minuten in het Maleis met elkaar spreken, mijn vader
en ik. Die dag werd ik zestien jaar.
Ik zou hem nooit meer terug zien.
Hij is overleden in de Lowok Waru gevangenis (toentertijd van de
Kempei Tai) te Malang in maart 1945.
Afscheid 1944.
Met gebogen hoofd en ogen vol tranen nam ik afscheid van Malang,
staande op een vrachtwagen die ons naar het station reed om afgevoerd
te worden, bestemming Banjoe Biroe.
Met gebogen hoofd omdat het uitjouwen langs de weg voor ons
bestemd was, de gevangenen rijdend door de bekende straten van
Malang.
Tranen omdat ik verder van mijn vader verwijderd werd.
Tranen omdat ik mijn jeugd, mijn schooljaren, mijn lievelingsplekjes
achter moest laten.
Tranen om Malang, het bergstadje waar ik altijd van zou blijven houden.
Afscheid 1945.
Eind december 1945 moesten mijn moeder, mijn twee jongere zusjes en
ik Nederlands-Indië verlaten.
Staande aan de railing van een Engels schip moet je afscheid nemen
van.... alles, want Indië betekende voor ons allemaal ....alles.
Je blijft kijken naar de kust van Java, staren tot het allerlaatste stukje
voorgoed achter de horizon verdwijnt.
"Adieu Paps, adieu Malang, adieu Java".
En dan komt de pijn en die absolute leegte.
Je bent achttien jaar, je hebt geen vader meer, Malang ben je kwijt, het
land daar achter de horizon is jouw land niet meer.
Je wordt verbannen, weggerukt, ontworteld.
Alles waar je zoveel van hield dat ligt achter de horizon.
Je voelt heel diep binnenin je iets sterven.
Partir, c'est mourir un peu.
Mw. E.H.J. van Kampen.
Zelf heb ik, in 1 977, eens een poging
gedaan om van de Jap geld lost te
krijgen.
Zoals je weet heb ik mij in mijn werkende
jaren met de geluidstechniek bezig ge
houden en hier voortgezet totdat het
onbeteugelde importeren van consu-
menten-elektronika daar een eind aan
maakte.
Van 1 971 tot 1 980 heb ik zes banen
gehad met lange tussenpozen zonder
werk omdat al die firma's het moesten
afleggen tegen de import.
Met lede ogen zag ik die intocht uit
Japan en piekerde hoe ik een slaatje
kon slaan uit het feit dat ik daar eens
knijp heb gezeten. Dus ik zette een
advertentie in de Daily Journal, een
krant die door de juridische gemeen
schap wordt uitgegeven.
Civilian prisoner-of-war (Asia, 1942-
1945) seeks reparations from Japan
and needs attorney to handle suit.
Reply to Box 3052, The Los Angeles
Daily Journal, 210 S Spring ST. L.A.
CA 90012.
De reacties die ik erop kreeg, waren
meestal van advocaten die met overle
venden uit Duitse kampen etc. te maken
hadden, maar geen van allen had enige
ervaring wat Japan betreft.
Tenslotte kreeg ik een telefoontje van
een advocaat die wel eens met me
praten wilde en we spraken af voor
lunch.
Een zeer jonge, keurig geklede heer
verscheen en vroeg me het een en
ander. Maar al gauw bleek dat hij niet
veel van de hele wereldoorlog afwist en
net zoals ik op een voordeeltje uit was.
Nu komt het mooiste:
Een maand later sta ik in de rij van het
"Unemployment Office" om mijn wer
keloosheidsuitkering op te halen en wie
staat een paar rijen verder voor hetzelfde?
Dezelfde advocaat, alleen nu in een T-
shirt, spijkerbroek en sandalen, de
wachttijd dodend met het lezen van een
pocketboek en wel "SHOGUN"!!! Dat
was kennelijk de omvang van zijn kennis
wat Japan betrof!!
Ik heb er altijd om kunnen lachen.
JOHAN VAN LEER Californië
Juridische bijstand of advies nodig?
INDISCHE advocaat(38) staat
u graag bij. Ruim tien jaar ervaring in
de rechtspraktijk!
Algemene praktijk gericht op bedrij
ven en particulieren en praktijk spe
ciaal gericht op Indische Nederlan
ders.
Bel of schrijf naar:
Mr E.R. Schenkhuizen
kantoor Jagt Advocaten
Laan Copes van Cattenburch 84
2585 GD 's-Gravenhage
tel. 070-355 63 69
8
