Swing Session
"DUTA GUESTHOUSE"
INDONESIA
Voor uw parties en reünies
Sophisticated dansmuziek
en gitaarballads
kind liefheeft, het niet aan de baboe
overlaat of alhans zoo weinig mogelijk.
Europeesche moeders, die in de tropen
ondanks het uitputtende klimaat zelf de
zorg voor hun kroost op zich nemen en
nooit uit handen geven, verdienen
daarom meer bewondering dan men
zoo oppervlakkig zou denken. Helaas
zijn er in de tropen niet veel blanke
moeders, die zóó hun moederplicht
begrijpen.
Nu komen we bij de volgende phase,
die van den schooltijd. In de eerste
plaats moet ik nu opmerken, dat het
Indische kind in weerwil van zijn schijn
bare ongebreidelde vrijheid nu toch
reeds eenvoudige genoegens moet
gaan missen, die een Europeesch kind
van zijn leeftijd als vanzelfsprekend
beschouwt. Daar is de verbazende hitte,
die het belet om overdag te ravotten in
de gloeiende zon, en die het na school-
tijd.de Indische schooltijden zijn van
acht tot een uur, dwingt om in zijn
slaapkamer onder de klamboe te gaan
rusten, tenzij het zich stilletjes uit de
voeten maakt en aan ouderlijk toezicht
ontsnappend zijn heil gaat zoeken op
eigen of naburige erven. En daar komt
het dan onvermijdelijk in contact óf met
vriendjes, die ook aan de ouderlijke
controle ontsnappen, óf met de inland-
sche bedienden, die in de middaguren
op het achtererf hun dolce far niente
genieten. En nu zal ik er maar dadelijk
aan toevoegen, dat meer nog dan in
allerprilste jeugd het contact met de
baboe op dezen leeftijd het contact met
andere mannelijke en vrouwelijke in-
landsche bedienden voor onze jeugd
allerbedenkelijkst kan zijn. De inlander
heeft nu eenmaal een andere moraal
dan wij, die zeker niet het minst op
sexueel gebied met de onze verschilt. Ik
kan ook hierover niet verder uitweiden,
doch moet volstaan met te zeggen, dat
de omgang met inlanders voor onze
kinderen groote gevaren voor geest en
ook voor lichaam kan beteeken en on
gelukkigerwijs ook tallooze malen het
treurige bewijs daarvan is geleverd.
Ander onschuldig genoegen, dat kinde
ren maar ook ouders in Indië moeten
missen: wij nemen onze kinderen mee
naar buiten, gaan op vrije middagen en
in de vacanties met onze zonen en
dochters wandelingen en tochten ma
ken, fietsen, picniccen, kampeeren, zei
len enzoovoort. De Indische natuur, het
Indische klimaat, het zal den leezer uit
de volgende hoofdstukken van dit boek
waarschijnlijk blijken, leent zich daartoe
niet en evenmin de levenswijze der
ouders en de werkzaamheden van den
vader. Althans niet in het laagland en in
de steden, in het bergland en op de
ondernemingen in de bergen zijn de
omstandigheden daarvoor iets gunsti
ger.
Het onderwijs op de Europeesche lagere
scholen is goed. Ookde omgang metde
andere leerlingen geeft nog geen al te
groote zorgen, omdat de ouders gezien
den jeugdigen leeftijd hunner kinderen
in deze periode, dien omgang nog vrij
wel geheel in de hand hebben.
De moeilijkste periode komt, wanneer
de kinderen de lagere school verlaten
en de tijd is gekomen voor H.B.S. of
Gymnasium. De tijd ligt niet zoo heel ver
achter ons, dat het middelbaar en voor
bereidend hooger onderwijs in Indië
van dien aard was, dat aarzelen tus-
schen dit en het Hollandsche onmogelijk
was. Men had geen keus en moest de
kinderen naar het moederland sturen.
Dat vergemakkelijkte in elk geval het
groote besluit om wat het liefste was te
laten gaan, al viel de scheiding ook even
zwaar. Tegenwoordig is dat anders. Het
middelbaar onderwijs in Indië is enorm
verbeterd en dat behoeft dus in vele
gevallen niet langer de reden te zijn,
waarom men van zijn kinderen zal moe
ten scheiden.
Er kunnen echter andere redenen zijn.
Ik heb reeds gewezen op de vroegrijp
heid der Europeesche kinderen in het
tropische land. Die vroegrijpheid, die
maakt dat de kinderen op jeugdigen
leeftijd reeds geen kinderen meer zijn,
kan voorkomen of althans in haar ge
volgen geneutraliseerd worden door
tijdig overplanten naar Europa. Wan
neer ze echter blijven, dan zal die vroeg
rijpheid bij het contact met de rijpende
en rijpe jeugd van Indische H.B.S. en
Lyceum hare gevaren met zich dragen.
En nu moet men bedenken, dat die
Indische schooljeugd op de bedoelde
inrichtingen niet langer volbloed Euro
peesch is doch gewoonlijk talrijke ele
menten bevat van zeer gemengden
bloede en voor een gedeelte afkomstig
is van alle landaarden, die in Jan Oost
gevonden worden. Het Europeesche
kind komt hier dus op een voor indruk
ken en ervaringen zeer ontvankelijken
leeftijd wel in een zeer speciaal milieu,
dat wij in eigen land en in normale
omstandigheden zeker nimmer voor
onze kinderen zouden kiezen. En het
Europeesche kind is juist nu op een
leeftijd gekomen, waarop de ouders
misschien nog wel macht en controle
hebben over het lichaam maar niet
langer over den geest.
Prawirotaman Str. 26, Yogyakarta
55153 - Tel. (0274) 5064 - Fax
0062-274-5064.
Rustig, schoon; zwembad, kmrs. m.
douche en toilet; Ned. spr. eig.
Kmr. pr. p. dg. 2 pers. incl. ontb.,
belasting, bediening, avond-thee+
gebak: met fan 9.- tot 18.25;
met AC 20.50 en 23,-. Economie
kmrs. 2-pers. 5,- incl. ontb-bel.-
bed. Voor res./inform. direkt naar
DUTA G.H.
DANSCOMBO
J.A. (Fons) Phefferkorn
Barnsteenhorst 51, 2592 EB
Den Haag, telefoon: 070 - 3473935
of 070 - 3549905.
Daar is nog iets anders de overweging
waard. Wij Nederlanders leven in Indië
in een land, dat per slot van rekening
niet het onze is. Hoe goed wij er ons
misschien ook hebben kunnen aanpas
sen, hoe goed het er ons ook ging, het
verlangen naar ons eigen land, onze
eigen menschen, ons eigen milieu is
ons toch bijna altijd gebleven. Wij zijn
altijd blijven voelen, dat wij alleen in dat
milieu tenslotte thuis hoorden. Ontel
baar zijn de banden, die ons met het
vaderland verbinden en daaronder
nemen onze jeugdherinneringen zeker
niet de laatste plaats in. Die herinnerin
gen wenschen wij ook voor onze kinde
ren. Wij voelen instinctmatig, dat onze
blonde, blanke kinderen thuis hooren
aan het blonde, blanke duin, in de bos-
schen, op de heide, op de plassen, in de
sneeuw. Wat wij daargenoten, waarvan
wij hun vertelden, dat moeten ook zij
beleven. Wanneer ze later volwassen
zijn, dan mogen ze, als dat hun wil is,
teruggaan naar Indië, het land, dat in
derdaad zoo veel goeds voor ons heeft
in andere opzichten en waarvan ik zeker
niets slechts wil zeggen, alleen maar
dit, dat het niet het onze is en niet dat
van onze kinderen. Een Hollands kind
behoort op te groeien in Holland. Daar
krijgt het de kenmerken van zijn ras,
niet alleen door de moedermelk, maar
ook door den invloed van lucht, zon en
water, door zijn kameraden, door het
leven, in één woord, door de sfeer van
het vaderland. Dat is geen rassenwaan.
Een Javaansch kind behoort immers
ook op Java. Vraag een Javaan of hij zijn
kind in Holland zou willen laten geboren
worden en daar zou willen zien opgroei
en tusschen vreemden in een vreemd
milieu, zoodat het later teruggekeerd
als een vreemdeling zou staan voor zijn
rijstvelden. Hij zal hoogstwaarschijnlijk
neen zeggen en niemand zal hem ras
senwaan verwijten.
19
