In 1963 werd Indo Community Center "De Soos" in Caiifornië opgericht. Centrum was Pasadena waar iedere maand
honderden leden met kinderen samen kwamen om te praten, te spelen, te sporten of om op de een of andere manier blijk te
geven van hun creativiteit. Lezingen toneeluitvoeringen hielden de talrijke leden 25 jaar in vriendschap en harmonie bij elkaar.
Good citizens werden het, goede Indische mensen bléven het. De vereniging bestaat niet meer het blad wel, circa duizend
lezers.
gen mogelijk zou maken.
Maar om terug te keren op de jongeren:
het is een bekend verschijnsel dat bij de
3e genereatie altijd een hernieuwde
belangstelling ontstaat naarde "roots".
Dat zal in Amerika niet betekenen dat
daar een opleving zal komen van In
dische tradities of zo, maar wel dat men
dan wil weten, kennis op wil doen over
de geschiedenis van hun (groot)ouders.
Waar kwamen zij vandaan. Om in die
behoefte te kunnen voorzien, moeten er
o.m. boeken zijn. Als een bescheiden
bijdrage daaraan zal mijn boek binnen
kort in het Engels worden vertaald.
R.B.
Het 1 1 7 bladzijden tellende boek
"Een ervaring rijker" door B.R.
Rijkschroeff is uitgegeven door
Eburon te Delft. Het kost f 29,50,
porto f 3,- en is verkrijgbaar bij
Boekhandel Moesson.
"In het begin heb ik het erg moeilijk
gehad. Er waren momenten dat ik
van dag tot dag leefdeIk moest
veel spullen verkopen om aan geld
te komen. Ik had uit Holland ook
mijn platencollectie van Django
Reinhardt meegenomen. Ik was
daar zeer aan gehecht; die platen
waren hier niet te krijgen. Uiteinde
lijk moest ik ze ook van de hand
doen en dat heeft me wel veel pijn
gedaan
"Ons eerste Kerstfeest in Amerika
zal ik nooit vergeten. We hadden
geen geld om een Kerstboom te
kopen. Mijn zoon kreeg toen de
boom die bij hem op school in de
klas had gestaan. De dag voor Kerst
mis heeft hij de tuin van de buren
schoongemaakt en met het verdien
de geld heeft hij versieringen ge
kocht voor de boom. Dat was na
tuurlijk fantastisch, maar ik heb
toen tegen mezelf gezegd: "Nooit
meer zo'n Kerstmis".
"Je moet hier hard werken, maar
het heeft ook het voordeel dat je
hard mag werken als je dat wil.
Niemand kijkt je daar op aan. In
Holland vinden ze je dan al gauw
een uitslover, hier niet. Je merkt
ook dat je hier financieel beloond
wordt voor je inspanning. En je kan
het besteden zoals je wenst, zonder
dat de mensen er iets van zeggen.
Ookal zou jedrieauto'svoorjedeur
hebben, niemand kijkt je daarop
aan. Integendeel, men waardeert
dat juist!"
"In Amerika was ik onderwijzeres
en in Holland heb ik niet hoeven
werken. Hier in Amerika moest ik
zorgen voor extra inkomen; mijn
man kon in het begin alleen losse
baantjes krijgen en soms zat hij
zonder werk. Ik kon bij een Ameri
kaanse familie een dag in de week
de huishouding verzorgen. Ze waren
erg aardig voor mij en daar heb ik
ook Engels leren spreken.
"De eerste jaren konden we met
het salaris van mijn man goed rond
komen. Twee kinderen gingen ech
ter kort na elkaar studeren. De kos
ten van de studie zijn erg hoog. We
kregen geen beurs. We wilden dat
de kinderen op de campus konden
wonen; bovendien moesten ze ook
over een eigen auto kunnen be
schikken. Per studerend kind kostte
dat bijna 800 per maand. Om die
studies te kunnen betalen heb ik
tien jaar lang in een fabriek gewerkt
aan de lopende band. Daarna heb ik
mijn tijd volgemaakt om in aanmer
king te komen voor pensioen.
"Ik was niet zo lang geleden op een
party van mijn dochter. Allemaal
jongelui, behalve mijn vrouw en
ikzelf. Ik raakte in gesprek met een
vriendin van mijn dochter en toen
bleek dat zij ook Indisch was en nog
enige kennis van het Nederlands
had. Mijn dochter hoorde mij Neder
lands met haar praten en kwam
naar ons toe: "Are you Indisch
too?" vroeg ze verbaasd aan haar
vriendin. Dat was haar dus eerder
niet opgevallen. Eén van de andere
gasten die in de buurt stond haakte
daarop in en zei: "I'm from Indiana,
so I'm Indisch too!"
(Citaten uit "Een ervaring rijker".)
5
