Ik stik in plastic Als u zich nu voorneemt voortaan ALTIJD EEN OF TWEE VAN DE TASJES GLAD GESTREKEN EN KLEIN OPGEVOUWEN IN UW JASZAK OF HANDTAS TE STOPPEN. Mocht u altijd een bood schappentas bij u hebben dan zijn die plastictasjes niet nodig, maar als a I s u de tas vergeet, dan heeft u toch dat zakje in uw jaszak, ja toch? En dan bij de winkei waar ze ongevraagd uw gekochte artikel in een plastic tasje doen, de juffrouw vóór zijn en zeggen "Niet nodig, ik heb een tasje bij me!" Weet u dat dat op één dag tienduizenden stukken plastic kan schelen, gerekend op de lezers die dit stukje lezen en ter harte nemen. Rekent u maar uit hoeveel dat per maand en per jaar zal zijn! In ieder geval: vanaf heden bij boek handel-toko Moesson géén plastic tasjes meer, alleen als u er werkelijk om verlegen zit. Een druppel op een gloeien de plaat die alsmaar gloeiender wordt. Eén druppel maar, maar een druppelI LD Terug dus naar plastic. O ja, ze hebben nu "veilig" plastic uitgevonden. Waar om wordt er dan zo op aangedrongen dat we de plastic huishoudflessen apart verzamelen en apart afgeven. Aan wie? Aan de Chemo-kar? Die komt eens om de 3 weken een uurtje op een bepaald punt staan. Als u toevallig op kantoor zit mevrouw, dan blijft die plastic zak vol plastic flessen gezellig op uw balkon of in de tuin staan tot St. Juttemis. Mijn buurman deed van de week zijn hele voorraad Spa flessen (4 zakken vol) in vredesnaam maar bij het gewone vuil, waar anders? Was het de Gemeente (en van de minis ter van milieu beheer!) werkelijk ernst, dan waren er allang honderd drastische maatregelen en wetten gekomen die een einde kunnen maken tegen dit waanzinnig plasticgebruik. Maar "Milieu verbetering begint bij uzelf" zegt de slogan, dus laten we de hand in eigen boezem steken. Liever gezegd in de eigen plastic zakken voor raad die we hebben. Scharrelt u even in laden en kasten en verzamel alles wat u aan plastic draagtasjes kan vinden. Ik heb er 42 verzameld. Van de groente- Een hele oude foto (zie de Nederlandse brievenbus) van Javaanse bloemenver- koopsters. Offerbloemen wel te verstaan. De 7 verplichte soorten, w.o. melati, rozen (blaadjes), kenanga, (wie kan de andere 4 aanvullen? Hoe heten ook weer de fijngesneden geurige bladeren?) Nog altijd is het de gewoonte op bepaalde wegkruisingen, op bepaalde plaatsen (waringins) waar speciale herinneringen aan verbonden zijn, een pintjoek met wat van deze gemengde bloemen neer te leggen. Er is immers meer in deze wereld dan het zichtbare? Niet alleen ik, maar u ook en zowat de hele wereld. Er wordt de godganse dag gepraat over verbetering van Het Milieu, maar dat is alles. Uitgelegd en uit de doeken gedaan wat er mis is met onze leefgewoonten en gebruiken, maar drastisch ingrijpen, veranderingen brengen aan die verkeerde gewoonten, ho maar. Neem b.v. plastic. In 1 970 al werd gewaarschuwd dat plastic een ernstige vervuiler van de grond was. Het verbrandde niet of slecht. Toen kwam er een of andere Duitse of Oostenrijkse professor, die vertelde dat hij een bacterie had ontdekt die plastic "opat". Het bleek een verzinsel. Er was net een voorstel geweest om de oude vuilnisemmers weer in gebruik te nemen i.p.v. de vuilniszakken. En ik onnozele ziel, meende heel speciaal te denken door een vuilniszak te ontwerpen van kranten. In een oude Tong-Tong kunt u het nog lezen. Kranten goed gebruikten vuilnis op een veilige manier naar de verbranding. Mooi niet, de vuilnisophalers wilden de plastic zak terug, die was lichter en sneller op te pakken. Bovendien was er ook niemand meer te vinden die de emmers wilde schoonmaken. Weet u nog dat die schoonmaakdiensten be stonden? Voor de mensen die hoog woonden was zo'n emmer-schoonmaak hoog nodig, want dat schoonmaken gebeurde op straat natuurlijk, nadat de emmers geleegd waren. boer, de slager, de schoenenzaak, de huishoudwinkel, Albert Heijn, Vroom en Dreesman enz. enz. Alle grootten, eenmaal gebruikt en schoon. Want behalve bij groenten worden alle waren voorverpakt als ze consumptief zijn zoals vlees, brood, vis. De draagtas is dus absoluut SCHOON. En nog vele malen te gebruiken.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1991 | | pagina 13