O
monie zijn, omdat het 40 jaar geleden
was. De oud Korea strijders gingen dan
ook in vol tenue. Het was weer indruk
wekkend. Voor iedere vlag stonden
kransen met 2 meisjes in nationaal
kostuum de "hanbok". De militaire
kapel speelde, toespraken, saluutscho
ten door de erewacht, last-post. Bij het
Nederlandse gedeelte riep kolonel b.d.
de Hr. Schreuders de namen van de
gesneuvelden, die dan door een van de
oud strijders met present werd beant
woord. Hierna konden we het graf op
zoeken van ons familielid, bloemen leg
gen en even met je gedachten alleen
zijn. Ikzelf strooide wat aarde van ons
ouderlijk huis op het graf van broer
Boet. Het was een vreemde gewaar
wording. Hier ligt hij dan, ver weg van
zijn geboorteland Indië. Na 39 jaar ben
ik gelukkig dit te mogen doen. Het leven
is toch niet te peilen.
Maandag 29 oktober
Vandaag zouden we na het ontbijt naar
het gevechtsveld in de omgeving van
Hwachon gaan. Daarna zouden we door
gaan naar Kuawha; Chonon en Pyong-
gang. Deze 3 plaatsjes vormden in die
tijd de z.g. ijzeren driehoek. Aan de
hand van diverse kaarten gaf de kolonel
uitleg over de gevechten die hebben
plaats gevonden. Bij de ijzeren driehoek
werden de laatste patrouilles gelopen
die voor het Ned. Det. vrij rampzalig
werden, want terwijl onderhandeld
werd over een staakt het vuren, waren
de verliezen hier vrij hoog. Je ziet hier
om de zoveel km Zuid-Koreaanse kam
pementen. Op bepaalde plaatsen staan
op verhogingen zware betonblokken
die met een vrij gemakkelijke handeling
een road blok vormen. Ook zijn er van
die kleine houten huisjes op 4 palen die
dan in brand worden gestoken. Een
soort waarschuwingssysteem. Dit mag
alleen gebeuren door militairen of poli
tie. Het doet vrij simpel aan in deze hi-
tech tijd. Het zuid-Koreaanse leger heeft
naast de taak het land te beschermen
nog andere taken. Zo bouwt en onder-
Korea 1990, Nederlands monument
Hoengson/Wonju.
houdt het wegen. Bewerkt het land enz.
zodat, zoveel mogelijk in eigen onder
houd wordt voorzien. Overal zie je voor
zieningen om direkt in te grijpen bij een
invasie uit het noorden. Er werd een
bezoek gebracht aan een oorlogs mu
seum, waar veel oorlogsmateriaal te
zien was.
Zaterdag 3 november
Onderweg werd gestopt bij het station
netje vlakbij Wonju. Kolonel Schreuders
gaf een uitleg over de gevechten toen
hier. Hier kwamen de restanten van
diverse gevechtsgroepen in begin
1 951 tesamen. Na 4 dagen van zware
gevechten moest heuvel 325 genomen
worden. Deze heuvel is dan ook diverse
malen van eigenaar verwisseld. De
Amerikanen hebben niet zo'n beste
beurt gemaakt, tijdens de gevechten.
Het Ned. Det. dat bekend stond als de
beste jungle fighters is dan ook vele
malen ingezet. Nu was het stralend
weer, toen vroor het 1 5° en het regende.
Men kan zich met weinig moeite inden
ken hoe het toen geweest moet zijn. We
zagen ook de tunnel, waar de bevolking
zich schuilhield. De heuvels werden
wat beklommen. Toen waren ze kaal
door de hevige bombardementen, nu
waren ze weer begroeid.
Zondag 4 november
Vandaag naar Hoehsong voor de krans-
legging bij het Ned. Monument, een
molen met 2 wieken, waar een soldaat
van het Ned. Det. voorstaat. Dit allemaal
uit steen en wel zo'n 5 tot 1 5 m hoog.
Een vertegenwoordiger van de Ned.
Ambassade was aanwezig, en diverse
Koreaanse vip's. De kranslegging was
weer stijlvol, met erewacht en saluut
schoten.
Hierna een ontvangst op het stadhuis
met natuurlijk Koreaanse hapjes waar
onder de bekende kimchi. Na het gezellig
samenzijn werd opgebroken om een
krans te leggen bij het monument van
overste Den Ouden. Ook het kerkje
bezochten we. Hier vertelde kolonel
Schreuders over hetdrama datzich hier
had afgespeeld, met alle gevolgen van
dien. Ook hier waren de Amerikanen
niet op hun best en Hoengson werd dan
ook prijs gegeven en men viel terug op
Wonju. Hierbij moest vooral heuvel
325 behouden blijven, zodat de aanvoer
verzekerd was.
Dinsdag 6 november
Na paspoort controle en koffers op
halen, werd afscheid genomen van de
groep, waar je 1 7 dagen mee had opge
trokken. Verschillende karakters, ieder
zijn eigen stemming en mening, maar
allen met een doel, een bezoek brengen
aan de laatste rustplaats van een familie
lid of wapenbroeder in het besef, dat ze
hun leven niet voor niets gegeven heb
ben. Nu zullen alleen foto's, plakboe
ken en reisbeschrijvingen deze reis
doen herleven. Niemand kan de herin
nering afpakken van een geweldige,
mooie, soms wat vermoeiende, maar
dierbare reis.
Een dank aan kol. b.d. de Hr. Schreu
ders en het V.O.K.S. en K.V.A.
Herdenkingsplechtigheid op ereveld Tangkok Pusan.
Amerikaanse bunker aan de grens met Noord-Korea.
