U IT OU DE BOEKEN
KARAKTER
EN ONDERWIJS
In het weekblad De Java Post wijdde de sedert overleden redacteur W.H.
Bogaardt eens een artikel aan het denkbeeld om de pupillenschool op te heffen en
Indische kinderen, thans daar verpleegd, in Nederland zélf voor het leger te doen
opleiden.
Hij geeft die raad op grond van verschillende overwegingen, waarvan een mij
bijzonder trof. Zij is deze:
"Het Indische kind, in Holland opgevoed, leert daar het hoofd buigen".
Juist! De Mina's en Sidin's zijn er niet zo inschikkelijk als hier en ook de
volwassenen zijn er niet zo ziende blind. Onze ouders zouden ons hebben zien
aankomen, indien we de meid commandeerden, zoals hier de kleinste kinderen het
de baboe doen!
Het pauperisme, gevolg van het achter
staan van de Indische kinderen bij de
Hollandse, ligt voor het allergrootste
deel aan de opvoeding der eersten, of
liever in het gebrek aan opvoeding.
Altijd zijn zin te krijgen als hij even huilt,
altijd omgaan met mensen die hem
vleien, en toegeven aan zijn luimen,
altijd door de ouders in het gelijk gesteld
worden tegen die mensen, als het wat al
te bar wordt en zij zich beklagen, dat
alles bederft het karakter van het Indi
sche kind in de grond.
Het gaat iemand soms aan het hart,
wanneer hij dat kostelijke mensen-ma
teriaal bijna moedwillig ziet vermorsen.
In een huis waar ik woonde, hebben
mijn handen menigmaal gejeukt, om
een paar frisse klappen toe te dienen
aan de kleine dwingeland, die zijn oude
baboe in het gezicht sloeg, of net zo
lang schreeuwde en trapte tot hij zijn
zin kreeg, tien, twintig malen op één
dag. Wat moet er van zulk een karakter
terecht komen? Er komt niéts van te
recht en men ziet het met smart aan hoe
het kind, zo goed door de natuur bedeeld,
onherroepelijk naar de blgaat. Er is
geen ander woord voor. Die klappen, de
jongen moest ze ze in zijn belang hebben,
maar de ouders verdienen ze. Het zijn
zulke ouders die paupers vormen; het
zijn zulke ouders wier kinderen nader
hand de neus optrekken voor eerlijk werk,
omdat het de heertjes te min toeschijnt.
Géén werk is te min, indien men het
góéd doet! De brutaliteit, de onbeschoft
heid der kinderen gaat in Indië alle
perken te buiten, zoals de domheid der
ouders eveneens alles overtreft.
Ik maakte eens zulk een opmerking aan
een "moeder" wier kinderen - het was
in een hotel - aan de ontbijttafel ping
pong speelden met broodjes, vlak voor
de neus der andere logeergasten. Het
mens werd natuurlijk kwaad, inwendig,
en bleef ook naderhand mijn vijandin.
hoewel zij zelden een verstandiger raad
had gekregen. Maar al het effect, wat ik
bereikte, was, dat met een dom, inge
beeld neuswijs glimlachje werd ge
vraagd: "of ik dan al zoveel kinderen
had, dat ik over opvoeding meesprak?"
Verbeeld u, het schepsel maakte er zich
een verdienste van, dat zij enige malen
bevallen was en grondde daarop haar
aanspraken op gezond verstand, ziel
kunde, tact in karaktervorming. Hoe kan
iemand een karakter vormen die zelf -
en door dezelfde oorzaken - geen karak
ter heeft!
De kinderen dezer dame hadden overal
aan tafel het hoogste woord, hielden de
schotels aan, zochten op hun gemak
het beste stukje vlees uit, en lieten de
naast hen zittende volwassenen met de
grootste koelbloedigheid wachten. Wat
betekent het, dat men de kinderen, die
naar school gaan - twintig passen ver, of
laten het er honderd zijn - twee of drie
dunne boekjes laat nadragen door een
baboe? Dat men ze naar school laat
rijden, wanneer het ver is, is tot daaraan
toe; dat men de baboe tot geleide mee
geeft, is te verdedigen. Maar het is
verkeerd, het wreekt zich, wanneer men
de kleine dwingeland in alles zijn zin
geeft en hem doet voelen: "Als ik maar
schreeuw, dan krijg ikwat ik wil hebben:
ik ben de baas, de baboe is daar, om mij
te bedienen".
De kwestie is: de strijd om het bestaan
is hier nog lang niet zwaar genoeg. Men
spreekt een boel over "pauperisme",
maar ik voor mij neem de berichten
daaromtrent altijd onder benefice van
inventaris aan.
Onlangs solliciteerde iemand bij mij om
een betrekking. "Hij had een jaar lang
geen verdiensten gehad.
- Goed ge kunt zo en zoveel verdienen,
om te beginnen. Maar waar woont ge?
- Op Meester
- Dat zal te ver zijn. Ik wil dat ge 's
Baboe met baby op Scheveningen: Liefde of de ultieme verwenning?
14
