Om te voorkomen dat ze hun eigen
kontjo's zouden beuken
Als Barkey binnenkomt, is dat een gebeurtenis die niemand ontgaat. Barkey
zegt namelijk niet gewoon "goedemorgen" maar hij roept altijd opgetogen
"hallo". Zo van: het feest is toch nog niet afgelopen? Barkey is dus zo iemand
die al direkt bij binnenkomst leven in de brouwerij brengt. Af en toe kan zoiets
ook wat fout gaan, bijvoorbeeld wanneer in de brouwerij net een gloeiende
herrie aan de gang is en dan moet er even "sstt" worden gedaan. Maar mensen
als Barkey zijn vaak de anti-vries in het dageljkse leven en werken.
In Indische kring is Louis Barkey een bekend figuur, niet in de laatste plaats
omdat hij tijdens bijeenkomsten regelmatig achter een tafel staat waarop
familiewapens zijn uitgestald.
"Ik heet Leonardus Johannes Barkey,
in augustus 1 923 geboren in Manggar,
Biliton. Vader Indischman, moeder
Chinese. Na de scheiding van mijn
ouders ben ik tot mijn 1 7e opgevoed
door de broeders op Pankalpinang.
Daarna nog een tijd op St. Vincentius in
Buitenzorg. Toen onder de wapenen,
oorlog en krijgsgevangene in Tjimahi,
daarna Flores en Pakan Baroe. Na de
oorlog als soldaat in Palembang ge
legerd en daar las ik iets over technisch
onderwijs in Soerabaia. Dat was de
technische opleiding voor gedemobili-
seerden en die heb ik toen gevolgd
(niveau M.T.S.). Daarna ben ikgaan wer
ken bij de Droogdok Maatschappij in
Soerabaia. Ik had daar een goede baan
en ben er tot 1 960 gebleven. Toen werd
de situatie voor Nederlanders te gevaar
lijk en ben ik met mijn gezin naar Holland
gegaan. Hier ben ik bij Defensie terecht
gekomen. Daar heb ik mij tot mijn pen
sionering bezig gehouden met het
schrijven en samenstellen van manuals,
techinische handleidingen.
Zo'n 20 jaar geleden maakte ik kennis
met Dick Visker die bezig was met zijn
Indisch Familie Archief. Toen dacht ik:
wat kan ik doen voor de Indische ge
meenschap? Omdat ik een beetje kan
tekenen besloot ik mij te verdiepen in
familiewapens. Nu 20 jaar later denk ik
dat ik er iets van af weet, maar ik ben
geen heraldicus. Wel een heraldisch
tekenaar.
Over familiewapens kunnen we heel
duur en deftig praten, maar een familie
wapen is gewoon een familielogo, een
kenteken. Je hoeft niet van adel te zijn
om een familiewapen te kunnen dragen.
De stelling is dat iedereen een familie
wapen kan dragen als hij maar niet het
wapen van een ander voert. Het leuke
aan een wapen is dat het méér tot een
familie hoort, meer familie gebonden is
dan een naam. Een wapen is altijd
uniek, een naam niet.
Familiewapens zijn al eeuwenoud, maar
ontdaan van alle franje was zo'n wapen
bedoeld om op het slagveld herkenning
te hebben. Aan de schilden kon men
zien wie vriend en vijand was omdat
daarop de familiewapens waren geschil
derd. Om te voorkomen dat ze hun
eigen kontjo's zouden beuken.
In een familiewapen komt tot uitdruk
king wat een familienaam zegt. Heel
simpel voorbeeld: de familie Molenaar
heeft een molen in het wapen. Maarook
kunnen alleen aanknopingspunten erin
worden verwerkt. Een tabaksplantje
bijvoorbeeld vanwege een grootvader
die ergens in de tabak heeft gezeten.
Overigens hoeven familiewapens niet
altijd nieuw ontworpen te worden. Veel
families hebben al een wapen, het vergt
alleen onderzoek in de archieven om te
weten te komen hoe dat eruit ziet. In de
loop der jaren heb ik al veel mensen
daarbij behulpzaam kunnen zijn. Fami
liewapens onderzoeken en ontwerpen
was vroeger mijn hobby en nu in feite
een dagtaak.
Dat wil ik nu trouwens best zeggen:
zorg dat je een hobby hebt voor de tijd
na je pensionering. Dat is belangrijk.
Over Indische familiewapens heb ik
twee boeken samengesteld. Die zijn
larkry
Het familiewapen van, en door
Louis Barkey.
niet uitgegeven maar aangeboden aan
verschillende bibliotheken en archieven,
onder meer het Indisch Familie Archief
en het Indisch Wetenschappelijk Insti
tuut. Ik ben nu ook bezig met een boek
over Indische gemeentewapens.
Ja, ik ben nu nog steeds medewerker
van het IFA en ook andere Indische
verenigingen help ik een beetje. Ik wil
iets doen voor de Indische gemeen
schap. En als ook ik mij soms afvraag
waarom er toch geen betere samen
werking mogelijk is, denk ik wel eens
omdat Indië zo groot was. Iemand uit
streek A denkt en voelt toch heel anders
dan iemand uit streek B. En dus blijven
alle A's bij elkaar en willen weinig
werkelijk te maken hebben met de B's.
Ik weet niet hoor, misschien.
Ach, vertellen of schrijven over mijn
jeugd bij de broeders? Het was sad. Als
rnijn ouders niet waren gescheiden,
was mijn jeugd anders geweest, mijn
schooltijd anders geweest, alles. Maar
dat is allemaal als als. Denk echter niet
dat ik nu een ongelukkig mens ben,
integendeel." R.B.
Louis Barkey, te wapen.
