Leuk hè, die kikkers?
Het schilderijtje
Dit zijn de reuzenkikkers die u in de souvenierwinkeltjes in Padang en Bukittingi
vindt. Opgezet en voorzien van een muziekinstrument. Toen ze leefden waren het
prachtige springers, wel 25 centimeter lang, Rana catesbiana, Rana macrodon of
Ranaerythrea.Ze komen in West-Sumatra bij LimbanangTiaka, Lubuak Jantanen
nog in andere plaatsen voor.
Zoals u ze hier ziet, komen ze voor in de huiskamers van brave burgers in Zwolle,
Hengelo, Alkmaar, Amsterdam, Frankfurt, Bremen en noem nog maar wat
plaatsen op. Toeristen kopen ze, toeristen die geld in het laadje brengen. Hoe
walgelijker de toerist, hoe meer hij geld spendeert aan deze misselijkmakende,
misdadige souvernirs.
Hoeveel miljoenen vogels, reptielen, apen, beschermde en niet beschermde
diersoorten, hebben de dood gevonden om tot vermaak te dienen van de imbeciele
toerist?
Om op de kikkers terug te komen. Het was Kim Hok Tiam die de kikker-souvenirs
begon, zo'n twintig jaar geleden, het aantal van achthonderd springers dat hij per
dag ving in Limapulu Koto is sindsdien drastisch verminderd. Ze kregen geen tijd
zich te vermenigvuldigen, nochtans is Kim niet van plan geld te steken in een
kikkerkwekerij. Er zijn er nog genoeg in de moerassen, zegt hij. Omdat ze
goedkoop zijn, Rp. 2.000. Opgezet verkoopt hij ze voor Rp. 1 5.000.
Maar Kim heeft zich vergist: de reuzenkikkers zijn wel degelijk aan het uitsterven,
daar heeft hij hard aan gewerkt. Weer een diersoort die beschermd moet worden!
Een soort mens dat nooit op de "beschermlijst" zal voorkomen:
de domme, gewetenloze, hebzuchtige, walgelijke toerist
(Homo Stupidicus). Hij wil alles en mag alles.
Hij brengt geld in het land.
Je zou dat soort eens moeten opzetten I LD
MUSEUM VOL HERINNERINGEN:
Het zal 1936 geweest zijn. Wij waren
met verlof in Holland. De lievelingstante
van mijn moeder was kort daarvoor
overleden, en daar zij geen testament
gemaakt had, was al haar bezit inmiddels
al verdeeld over hier in Holland wonende
familieleden.
Gelukkig had haar overbuurman, een
kunstschilder, nog een door hem ge
schilderd stukje bewaard voor mijn
moeder, omdat hij wist dat tante graag
wat aan mijn moeder had nagelaten.
Mijn vader, werkzaam bij de KPM,
kreeg te horen dat hij overgeplaatst was
naar Singapore.
Ik zie in mijn herinnering het schilderijtje
nog hangen in ons huis in Singapore.
Toen brak de oorlog uit. Singapore
werd dag en nacht gebombardeerd en
wij woonden bijna uitsluitend in de
schuilkelder. Mijn vader zat op zee en
mijn moeder alleen met ons, kindern,
besloot naar Java te vluchten, waar haar
familie woonde.
Zoveel mogelijk ingepakt wat van waar
de voor ons was, dus ook het schilderij
tje. Alles werd in een paar kisten vooruit
gezonden, op hoop van zegen. Wijzelf
zijn, alleen met één koffer, na een
afschuwelijke reis op een klein KPM-
bootje, volgepakt met vrouwen en kin
deren, met overal om ons heen de
dreigende Jap, in de lucht en onder
water, in Palembang geland. Vandaar
zijn wij uiteindelijk veilig in Soerabaia
aangekomen. Nauwelijks aangekomen
of de bombardementen begonnen.
Inmiddels hoorden wij dat een deel van
de vooruitgezonden kisten verloren
was gegaan, doordat er een trein ge-
rampokt was. Alleen de kist, waarin het
schilderijtje en het tafelzilver met nog
een kist waren veilig aangekomen.
Het schilderijtje hing weer aan de muur,
eerst in Soerabaia, later in Lawang,
waar wij heen vluchtten omdat mijn
vader door de Jappen gezocht werd.
Vandaar weer naar Soerabaia, waar we
uiteindelijk in het Jappenkamp beland
den.
Inmiddels had mijn moeder het schilde
rijtje met het tafelzilver meegegeven
aan mijn grootmoeder in Malang, die
(lees verder pagina T-3)
T-1
Als u met vakantie bent; denk na voor u wat
koopt. Waar komt het vandaan, waar is het van
gemaakt? Van een dier dat er speciaal voor
gedood werd? KOOP HET NIET
Ook niet wanneer u toch wel het
Wereld Natuur Fonds steunt.
