O VERPEINZINGEN
VAN EEN 85-JARIGE
10
Het is zo rustig om mij heen en ik zit in mijn gemakkelijke leunstoel en laat mijn
gedachten als vlinders door mijn brein fladderen.
Ik kijk tegen een grijze lucht aan waar gestadig een druilerige regen uit valt en denk
aan ons zonnig Indië, waar ik leefde in de tempo doeloe. Ik werd als jongste van 3
kinderen te Buitenzorg in 1 906 geboren. Mijn vader was ambtenaar bij de S.S.
(Staats Spoorwegen) en was daardoor onderhevig aan vele overplaatsingen o.a.
naar Maos. Na een lange tijd van overplaatsingen, kwamen wij eindelijk in Batavia
terecht, waar ik dan mijn heerlijkste jeugdjaren doorbracht van klein kind tot
volwassen vrouw en waar ik ook trouwde en mijn 2 oudste kinderen kreeg.
Met de vakanties gingen wij steeds
naarde Preanger, Bandoeng, Pengalen-
gan, en Lembang. Ik hield zo van de
bergen, die machtige reuzen steeds
gehuld in een blauwe waas. In Penga-
lengan had mijn vader een stuk land
waar hij een klein bilik huisje op had
gebouwd. Later werd dit huisje uitge
bouwd tot een leuke, grote bungalow.
Hoe vaak logeerde ik er. 's Nachts
genoot ik van de stilte, de donker blauwe
hemel met z'n flonkerende sterren. Je
hoorde dan in de verte heel zacht de
anklung spelen en af en toe een soeling
speler. Zo vredig en rustig is het heden
niet meer.
Dikwijls kwamen bij ons dan de planters
van de omgevende ondernemingen
(thee en koffie) o.a. Malabar of Tanara.
Er werd dan gebridged en een biertje
gedronken onder de suizende gasoline
druklampen, die een wit licht verspreid
den. We hadden daar toen nog geen
elektrisch licht. Kokkie kookte nog op
arreng in een anglo, maar wij hadden
ook een petroleum perfection oven,
waar kokki haar 'prikadel bakar" en
cake in bakte. Wat een verschil met nu,
waar de magnetron z'n hoogtij viert!'
In Lembang woonden mijn oom en
tante, die een grote boerderij hadden en
ik daar ook vaak logeerde. Ik heb ook
nog de boerderij van Igerton Wood
gekend! En dan paardrijden op die
makke knolletjes, die je bij Grand Hotel
Lembang kon huren.
Batavia was in die oude tijd een fijne
stad. Wij woonden o.a. ook op Kramat.
Nu is dit mooie huis met zijn marmeren
vloer een werkplaats van Honda motoren
geworden!
Als tiener was ik op een dans- en
tennisclub en bijna iedere zondag was 't
tennissen, dansen en rijst tafelen bij de
familie van der Tas op Bidara Tjina.
Als ik de foto's hiervan bekijk, word ik
wel weemoedig gestemd, omdat de
meesten van mijn clubgenoten reeds
gestorven zijn. Eigenlijk ben ik nog de
enige die er is.
Wat hadden wij een plezier op de Pasar
Gambir, die ieder jaar op 't Koningsplein
Deze foto werd genomen in Maos. Ik zit
in een sportautootje tussen mijn broer
en zus in.
1922, de Pasar Gambir op het Koningsplein. Huisjes van bamboe en atap, 's nachts
versierd met duizenden gloeilampen.
werd gehouden. Al die huisjes die ge
bouwd waren uit bamboe en atap, naar
stijl van de verschillende eilanden van
de Archipel, leder jaar weer anders
zoals Batak stijl of uit de Molukken. 's
Nachts versierd door duizenden gloei
lampen.
Vergeten we niet de beroemde ijsbals
in de "Dierentuin". De danszaal was
dan versierd met takken waar duizenden
vlokken watten de sneeuwvlokken
moesten verbeelden. In 't midden stond
dan een pyramide gebouwd uit ijsblok
ken, waarin verschillende bloemen,
vruchten, vissen enz. gevroren waren
en van onder belicht werden. Een prach
tig gezicht! En dan het gekostumeerd
feest dat er aan verbonden was!
In de "Dierentuin" was ook een bios
coop. Stomme films van o.a. Max Linder
en later Harold Lloyd, etc. Vergeten wij
niet de militaire sociëteit "Concordia" te
noemen, waar de militaire stafmuziek
zondags zijn matinee concerten ten
beste gaf. 's Avonds werd er buiten
gedanst onder het licht van honderden
gloeilampjes.
Nu moet ik even teruggaan naar mijn
kleuterjaren. Mijn tante, die een perfecte
kokkin was, bakte heerlijke spekkoeken.
Op ons achtererf bouwde zij dan haar
pembakaran op. Dat is een gietijzer
grote ronde pan op 4 poten met deksel,
waaronder zij van areng een vuurtje
stookte en in een ronde springvorm
haar spekkoek bakte. Ik keek steeds
zeer geïnteresseerd toe en zat er naast
op een dingklik en zag hoe zij laag om
laag licht en donker deeg met een
penseel bestreek. Er werd dan op het
deksel van de pembakaran gloeiende
areng gelegd zodat ook warmte van
boven kwam. Dit ging uren zo voort.
Wat een geduld!
Ook zat ik vaak als kleuter te kijken naar
onze kebon die o.a. ook mijn vaders
orchideeën besproeide, hoe hij voor mij
