Swing Session
Gerrit gehuldigd, direct na zijn aankomst
strop: benzine op. Maar vrouwe Fortuna,
die op deze hele rit als ongeziene duoengel
met me mee is geweest hielp me alweer,
want ik liet mijn motor uitlopen en laat de
car nu precies stoppen voor een warong,
waar ze de beschikking hadden over ben
zine in jeneverkruiken.
Eén zo'n kruik leeggooien in de tank was
het werk van een paar seconden en drie
minuten later tufte ik weer door naar
Semarang. Enfin, ik KWAM in Semarang,
waar ik om 12 uur 41 minuten binnen
kwam stuiven.
Er was heel wat publiek, een paar ver
slaggevers etc. maar het is begrijpelijk, dat
ik niet veel tijd had en dat ik op 't ogenblik
al niet meer weet, wat ik tegen de
krantenmensen heb gezegd. Brandstof
vullen, een glas ijskoude melk en kwart
voor enen weer weg.
Om kwart voor twee was ik bij kilometer-
paal 98 zodat ik kon vaststellen een be
houden snelheid te hebben gehaald van 98
kilometer per uur. Thans kwam het
slechtste stuk weg dat ik heb gehad, vooral
na Rembang, waar de asfaltering ophield.
Lasem-Toeban-Babat is ongeveer 120 ki
lometer, een ongelooflijk slecht stuk weg
meteen laag stof van een halve decimeter.
Ook de vermoeienis begon mij parten te
spelen. Over erg hobbelende trajecten
kon ik hier en daar de car bijna niet meer
houden. Mijn armen waren geheel
gebandeerd, maar mijn handen voelden als
dood. Enfin, maar weer verder, zo hard als
ik kon, van tijd tot tijd op een snelheid van
zeventig kilometer met losse handen rijden
en dan als een gek met mijn armen zwaaien
en in mijn handen knijpen. Voorbijgangers
moeten soms gedacht hebben, dat er een
dolleman op die wagen zat. O, o, wat
kropen de kilometerpalen op dit traject en
de dorst pijnigde me verschrikkelijk. In
Toeban stond personeel van Soerabaja
klaar met een acht liter brandstof voor
Rudge en ongeveer een liter voor de rij
der.
Nu het laatste traject: Toeban-Babat-
Lamongan-Soerabaja. Het was een heerlijk
gezicht toen ik, even voor Grissee op de
hoofdweg Grissee-Soerabaja uitkwam. Op
dit laatste eind heb ik de Rudge nog eens
vol laten uitlopen, tussen onze bekende
tambaks. Ik wilde namelijk nog trachten
om de officiële "time" beneden de tien
uren te houden. Maar dit lukte toch niet.
Vliegkamp Morokrembangan kwam in zicht
en even later kwam ik de bocht bij Helmigs-
verffabrieken om. Er stonden al weer hele
rissen mensen langs de weg en ik werd
enthousiast begroet door een talrijk pu
bliek. Bereidwillige handen trokken de
notarieel verzegelde Mont Blanc-
chronometer welke de firma Albert Co.
ter beschikking had gesteld, uit mijn zak en
notaris Eichholtz noteerde de gemaakte
tijd, tien uur en een minuut, zodat het
bestaande record Batavia-Soerabaja met
52 minuten was geklopt.
In 1918 reed ik Batavia-Soerabaja in 20 uur
45 minuten. Dat was toen een record
De bladen wijdden er ellenlange artikelen
aan en noemden het "dobbelen met de
dood". Hoe sindsdien de industrie is voor
uitgaan, welke motorfietsen bouwt, welke
deze tijd halveren, hoewel ontegenzeggelijk
ook de wegen belangrijk beter zijn gewor
den, is duidelijk.
Er is nog een aardig moment te releveren
uit mijn rit, dat me hartelijk in de lach deed
schieten, hoewel ik op dat ogenblik dood-
en dood-op was.
Bij Pati loopt de weg rechttoe rechtaan op
een Chinese toko af en slaat vlak voor deze
toko onmiddellijk rechts af. Voor de toko
zat een dikke Chinees, vermoedelijk de
eigenaar, met beide benen onder zich op
een houten kruk. Plotseling kreeg hij mijn
Rudge in de gaten, die met een honderd
kilometer-gangetje op de toko af kwam
roffelen. Ik zag eerst zijn mond open gaan,
toen gingen zijn beide benen vliegensvlug
naar de grond. Een twintig meter voor de
eigenlijke bocht remde ik de Rudge af,
schakelde over en vloog de bocht om,
maar toen stond vriend Chinees ook al in
de starthouding voor de honderdmeter-
snelloop.
En mijn wagen? Wel, de Rudge liep schit
terend en heeft geen slag overgeslagen. Hij
werd gesmeerd met Aero Shell olie en was
uitgerust met Avon-banden.
Wij besluiten met een korte herinnering
aan enkele vroeger gemaakte records,
waarbij het jaar 1918 wel de meest be
langwekkende feiten opleverde. In dat jaar
toch was het Gerrit de Raadt gelukt, om
het record op zijn naam te vestigen met
een tijd van 20 uur 45 min. Verschillende
personen hebben hierna getracht dit re
cord te breken. En alleen aan een der
gebroeders Young, de bekende
vliegers te Semarang, te weten "Goddie
was het gelukt, dit record aanzienlijk te
verbeteren door de tijd op 14 uur I I
minuten te brengen.
Was het bij de eerste geslaagde record-
poging reeds dobbelen met de dood, zes
maanden later zou Gerrit de Raadt deze rit
herhalen. Hij startte te Soerabaja, doch
kreeg op Tjiandjoer een aanrijding meteen
dogcar, waarbij het paard als het ware in
tweeën werd gereten en de motorrijder
voor dood werd weggedragen. Gerrit de
Raadt bleef toen 3 uren lang bewusteloos
en werd door de bladen reeds "dood
verklaard". Doch na een paar maanden in
het ziekenhuis te hebben gelegen, herstelde
de motorduivel.
I) Bij de beoordeeling van het record van Gall
mag men niet vergeten, dat dit werd gemaakt
met een kleine renwagen zodat in feite, dunkt
ons, het record van Schütt niet werd geslagen
door Gall. Schütt reed met een touring, Gall
met een zeer kleine wagen met compressor.
Red.
Voor uw parties en reünies
Sophisticated dansmuziek
en gitaarballads
DANSCOMBO
J.A. (Fons) Phefferkorn
Barnsteenhorst 51, 2592 EB
Den Haag, telefoon: 070 -
3473935 of 070- 3549905
29
