NEDERLANDERS IN INDONESIË:
/^nv\
EEN MORELE PLICHT!
Financieringsmij. Setiakawan
"De wet regelt wie Nederlander is. "Zo luidt het eerste lid van artikel 2
van de Nederlandse Grondwet. Het is dus niet een douane-ambtenaar, een
ambtenaar van de burgerlijke stand, een burgemeester of wie ook die be
paalt of iemand wel of niet Nederlander is, maar de wet: de Rijkswet op
het Nederlanderschap. Begin 1992 komen we in Moesson uitgebreid te
spreken over deze wet, nu willen we slechts schrijven dat deze wet uiter
aard ook geldt voor Nederlanders in Indonesië. Alleen moeten die Neder
landers wel weten dat zij Nederlander zijn.
INDONESIË
Tours Tickets
boek bij
AURORA (ANVR/SGR/IATA)
Clauskindereweg 28-29
1069 Amsterdam
Tel. 020-619 93 77/619 93 96
Zat. telefonisch niet bereikbaar
Tel. 078 - 180866
Voor de goede orde: het is niet de be
doeling van dit artikel om een groep
mensen uit Indonesië, waarvan de om
vang totaal niet bekend is, naar Neder
land te halen, maar wel om weer eens te
schrijven dat in dat land mensen wonen
die geen Indonesisch staatsburger zijn
(omdat zij daartoe nooit een handeling
hebben verricht zoals het (destijds) op
teren voor het Indonesische
staatsburgerschap) maar wel Nederlan
der of in ieder geval in aanmerking zou
den kunnen komen voor de Neder
landse nationaliteit en dus een Neder
lands paspoort. Tussen haakjes: ook in
dit verband betekent "Nederlander" niet
het blank zijn en het hebben van blond
haar en blauwe ogen, maar het hebben
van de Nederlandse nationaliteit.
Om het in een grove hoofdlijn te zeggen:
in Indonesië wonen mensen die geen
Indonesische nationaliteit bezitten, wel
de Nederlandse maar niet weten dat zij
die hebben of officieel kunnen krijgen.
Het belang voor deze betrokkenen om
dit toch te weten, is dat zij desgewenst
kunnen besluiten om zich als Nederlan
der in Nederland te vestigen. De vraag
of zij daar verstandig aan zouden doen,
laten we hier dus rusten. Een ander be
lang is om gewoon duidelijk te doen zijn
dat er in Indonesië Nederlanders wonen
die, als er nooit iets gezegd zou worden,
op den (korte) duur gewoon zullen "ver
dwijnen" zonder dat iemand zich daar
over druk maakt. Ook de vraag of zoiets
niet vaker voorkomt in de geschiedenis
en of dat "verdwijnen" uit het Neder
landse boek zo erg is, laten we hier lig
gen. Waar het nu om gaat, is de vraag in
hoeverre wij, Nederlanders uit Indie/
Indonesië, en de Nederlandse overheid
morele verplichtingen hebben ten op
zichte van die verre landgenoten in Indo
nesië.
We kennen allemaal de Stichting Hulp
aan Landgenoten in Indonesië (HALIN)
die al vele jaren Nederlanders en Warga
Negara's die in Indonesië in kommer
volle omstandigheden leven, materieel
steunt. We kennen ook tal van andere
charitatieve particuliere organisaties. Uit
de jaren 60 herinneren we ons het
NASSI-Comité.
Dat de mensen waar we het over heb
ben ooit helemaal vergeten zijn, kunnen
we dus niet zeggen. Ook zijn zij door de
overheid niet vergeten waar het gaat om
de uitvoering van de verschillende uitke
ringen voor oorloggetroffenen.
Het materiële is dus enigszins gedekt.
Maar hoe zit het met het immateriële?
Als wij in Nederland de laatste jaren de
mond vol hebben van Indische cultuur,
identiteit, roots enz., hoe zit dat dan ei
genlijk met hen in Indonesië? Wat den
ken zij? Wat voelen, wat wensen zij?
Zouden zij ooit dromen van een nieuw
leven (voor hun kinderen) in Holland?
Zouden zij zich ooit afvragen hoe het
met Indische mensen in Holland is, men
sen met wie zij vroeger hebben gespeeld
en op school hebben gezeten? Zouden
zij weten dat zij misschien aan een Ne
derlands paspoort zouden kunnen ko
men en dat daarmee een zeer ingrij
pende wending aan hun leven gegeven
kan worden? En zouden zij weten welke
stappen zij moeten ondernemen om te
weten te komen of zij nog Nederlander
zijn?
Wie wel eens op een postkantoor komt,
kent dat rek met tientallen informatie
folders van de overheid over alle moge
lijke onderwerpen. Wie in de Postbus
51-winkel in Den Haag komt, zal zien
dat er wel honderden verschillende
informatiefolders zijn waarin iedereen
(ANVR)
uitdrukkelijk gewezen wordt op allerlei
rechten waarop men aanspraak kan ma
ken. Als er niets gedaan wordt, zal een
groep Nederlanders in Indonesië "ver
dwijnen", maar voordat dat gebeurt,
moet een hoofdstuk uit het Nederlandse
geschiedenisboek netjes worden afgeslo
ten. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren
door de betrokkenen in Indonesië dui
delijk te wijzen op hun rechten. Zij hoe
ven daarvan dan geen gebruik te maken,
maar zij weten dan tenminste. En wel
licht is het een taak voor ons aller
Censio, de centrale van samenwerkende
Indische organisaties, om in overleg te
treden met de Nederlandse overheid
om te komen tot een "informatiefolder"
voor Nederlanders in Indonesië.
Voorlopig tot slot: in verschillende
Indische bladen is een advertentie ver
schenen van de heer R. Thumann uit
Vlissingen die zich aanbiedt om als be
middelaar op te treden voor nieuwe
"spijtoptanten". Ook in Moesson is die
advertentie er door geglipt. Wie en wat
de heer Thumann is en wat hij precies
doet, wordt nog nagegaan, maar nu al
kan uitdrukkelijk gezegd worden dat Ne
derlanders in Indonesië niet de hulp
nodig hebben van een particulier, maar
wel van de formele instanties.
RALPH BOEKHOLT
Voor aankoop auto, caravan, meubels, vakantie etc.
Leningen v.a. 3.000,- t/m 50.000,--
Aflossingen vanaf 24 mnd.
Ook als u 71 bent kunt u aanvragen.
Kwijtschelding bij overlijden.
MEER WETEN, BEL ONS EVEN
t/m 23.00 uur
Karei Doormanweg 9 3317 ZD Dordrecht
13
