In Indonesië
tijdens de "Prang-Teluk"
(golfoorlog) (iv)
Natuurlijk had vooral deze zo op het toerisme ingeschoten stad zwaar te
lijden van de Golfoorlog. Deze stad die zo echt als spin midden tussen de
grote toeristische trekpleisters ligt, heeft een fikse opduvel gehad.
36
door C.A.Heshesius
YOGYAKARTA
Want uiteraard was het ook vrij stil
rond de kraton en alle dans- en
batikcentra; er was maar een ijle bezet
ting bij de Borobudur en rond de tem
pels van Prambanan. En wij ontmoetten
bij het invallen van de duisternis onder
de arcades van die grote allé van Malio-
boro, nauwelijks westerse bezoekers.
Allemaal plekken waar men anders over
de hoofden van de buitenlanders, vooral
uit Europa en Australië, kan lopen. En
ook in de talrijke grote en kleine hotels
was het huilen met de pet op. Weinig
gasten en veel afzeggingen.
Als zelfstandig rondtrekkend toeristen-
paar hadden wij het wel gemakkelijk,
want overal was veel plaats. De stad
Yogya heeft twee wijken waar de hotels
en andere logeergelegenheden zijn ge
concentreerd. De eerste is om en bij
Malioboro. De tweede, met onderdak
voor iets bescheidener beurzen, ligt ge
heel in het zuiden van de stad, zuidoost
van de kraton langs de Jalan
Prawirotaman. Hier liggen verschillende
behoorlijke en goedkopere kleine hotels.
Het zijn zeker geen tweederangs onder
komens, laten wij elkaar goed begrijpen!
De bekende adressengids van Moesson
geeft in deze buurt meer dan een logeer
adres. Wij voegden er zelf nog een adres
in die straat aan toe: een Javaans hotelle
tje waar we al eerder een keer of drie
verbleven en waar we nu nogmaals twee
maal neerstreken. Het is brandschoon;
overal tegelvloeren die nog dagelijks met
carbol gedweild worden. Kleine doch
luchtige kamers met bedden waar je on
der de kollong kunt kijken; geen airco,
maar wel koeling met een kipas (waaier).
Geen tv of radio op de kamer; wel eigen
gemakken met mandibak (in dat land ha
ten wij een ligbad!). En netjes; nog nooit
een kakkerlak gezien. Er waren nauwe
lijks gasten en wij waren de enigen uit
het westen. Een allervriendelijkste staf;
opmerkelijk weinig bediendes, maar
goed opgeleid. Logies met ontbijt voor
twee personen totaal nog geen 22,
per dag. Daarbij inbegrepen thee of kof
fie na het ontwaken op het eigen platje
met zitje en zicht op de bescheiden tuin.
En in de middag inbegrepen thee en
koekjes.
De Hollands sprekende hoteleigenaar
controleerde alles onopvallend; hij gaf
ons desgevraagd praktische adviezen
voor privé excursies en bemiddelde vrij
blijvend voor vervoer voor grote toch
ten met een huurauto. Hij behoort tot
dat genre aristocraten van geest die men
vooral in Yogya pleegt aan te treffen.
Bovendien konden wij in het hotel op
aanvraag als lunch of diner kleine rijst-
maaltijden gebruiken; zeer smakelijke
Javaanse keuken met slechts vier steeds
variërende gerechten bij de rijst voor
nog geen twee gulden per persoon, thee
inbegrepen. In dit home heerste een
grote rust en stilte.
Om vergelijkingen te maken bekeken wij
in de stad ook andere logeer
gelegenheden in dezelfde prijsklasse.
Maar dat viel niet mee; bij één was er
geen tuin; bij de ander sliep men op een
benauwde etage; elders stonden de zalen
propvol grote beelden, demonen en ook
afgoden uit Nieuw-Guinea. Om maar te
zwijgen over hotels waar de hele dag de
Het markante beeld in stille wijken van Yogyakarta: de becak of bakfietstaxi.
toeristisch leuk maar toch een schrijnend sociaal drama
