Financieringsmij. Setiakawan
Tel. 078 - 180866
verder te komen. Neen, in die trucks
ging ik niet. Ellendig ook die spanne
rok.
"Dari sini sadja, Ibu! riep een knecht
van een of andere bus of truck, wij
zend naar het midden van de weg (van
hier maar). In het midden van de weg
was een vluchtheuvel aangelegd om
voertuigen te beletten elkaar in te ha
len op de al zo smalle weg. "Saya
takut! riep ik terug (Ik ben bang),
denkend aan slangen, kikkers en aller
lei ander ongedierte. Het was ook zo
donker. Het licht was uitgevallen en de
weg was slechts verlicht door de kop
lampen van de voertuigen.
"Nanti saya antar", bood de man aan
en pakte mijn arm beet. In normale ge
vallen voel je je beledigd door iemand
aangeraakt te worden. Maar ja, dit wa
ren nu noodtoestanden. Een jongen
hielp mijn boodschappentas vast te
houden. Ik had ook altijd zoveel bij mij.
De vluchtheuvel was heel smal en glad,
zodat ik moeite had mijn evenwicht te
houden. Op een gegeven ogenblik
gleed ik uit. Gelukkig hield de man mij
goed vast, anders was ik kopje onder
gegaan in het smerige bandjirwater.
Door die plotselinge beweging verloor
ik een schoen.
"Sepatu saya hilang satu!" riep ik wanho
pig. (Ik heb een schoen verloren). Ik zag
hem even later wegdrijven met de
stroom mee. "Itu dia! riep de jongen
(daar is het). Hij snelde er achteraan en
kon hem nog bijtijds beetgrijpen. Ik kon
hem niet meer aandoen, anders moest ik
mij in het water bukken. Wie weet was
er een kikker of kepiting in mijn schoen
meegelift. Ach, ik kreeg er wat van. Na
een paar honderd meters zakte het wa
ter wat. "Itu ada gerobak", wees de man
naar een klein karretje, gewoonlijk ge
bruikt om groenten, fruit e. d. op de
pasar te vervoeren. "Ibu bisa naik itu.
Tidah ada lain kendaraan". (Je kunt daar
mee gaan. Er is geen ander vervoermid
del).
Ik knikte, intussen overwegend of ik in
die gerobak moest gaan staan of zitten.
De knecht hielp mij er in en de jongen
legde mijn boodschappentas met die ene
schoen vlak naast mij. In de gerobak was
een klein bankje waar ik op kon zitten.
Na de jongen en de knecht betaald te
hebben, probeerde ik goed te zitten. Ik
mocht er eens afglijden, want in zo'n ve
hikel hobbelde je nog erger dan in een
sado. Inwendig verwenste ik de ambte
naren die in Jakarta de betjaks lieten ver
wijderen.
Er gingen nog twee kinderen met de
gerobak mee. "Wah, kaya di jaman
Romawi!" riepen ze (Net als in de Ro
meinse tijd). Nou, ik vond het allesbe
halve op een Romeins karretje lijken.
Klant gezocht....
Aan het begin van de straat liet ik de
gerobak stoppen en betaalde. Ik was niet
van plan in zo'n zot geval vlak voor het
huis te stoppen. Wat een vertoning!
Mijn huis lag wat hoog, daardoor kwam
de bandjir niet "mampir" (op bezoek).
Mijn pleegkinderen snelden naar mij toe
toen ik het terras op kwam. Ze namen
mijn tas en schoenen van mij over. De
meid kwam reeds met een handdoek en
mijn sloffen. Over hun hoofden keek ik
de zitkamer in waar een paar babies en
kleine kinderen op een kleed lagen te
slapen. "Kinderen van de buren bene
den", legde mijn meid mij uit, mijn blik
volgend. "Daar is alles onder water. De
ouders zijn bezig de spullen naar buiten
te halen". Ik knikte slechts als teken van
begrip, intussen door lopend naar de
badkamer. Na het bad ging ik gewoonlijk
de krant of tijdschriften lezen. Maar er
was nog steeds geen licht, dus ging ik de
...en gevonden (foto's Rogier)
kindertjes op het kleed stuk voor stuk
bekijken. Ze zagen er zo onschuldig uit
en sliepen als een kembang sepatu.
"Ibu", zei mijn oudste pleegdochter naar
mij toelopend. "Hier is een vrouw met
twee kinderen. Zij vraagt of ze voor een
nacht hier mag slapen. Haar huis is on
der water en bij de buren is het al vol".
"Ja, goed", stemde ik toe. "Breng haar
naar de achterkamer en laat haar
kindertjes alsjeblieft niet huilen, anders
begint hier ook een stamboel-orkest".
De regen hield aan tot na middernacht.
Ook nog geen electriciteit. "Listriknya
ngambek. Kita main hai buta", zeiden mi
jn pleegkinderen (electriciteit is aan het
mokken en wij spelen blindemannetje).
Ik hoopte vurig dat het water de vol
gende ochtend was gezakt. Ik kon het
echt niet opbrengen om nog eens in zo'n
gerobak rond te toeren "kaya jaman
Romawi".
Voor aankoop auto, caravan, meubels, vakantie etc.
Leningen v.a. 3.000,-- t/m 50.000,--
Aflossingen vanaf 24 mnd.
Ook als u 71 bent kunt u aanvragen.
Kwijtschelding bij overlijden.
MEER WETEN, BEL ONS EVEN
t/m 23.00 uur
Karei Doormanweg 9
33 17 ZD Dordrecht
29
