Nogmaals de "Grote Onbekende"
De nieuwe fietstas
"Kedelé"
Firma PANATUUR Scheveningen
Wij zijn de derde generatie kroepoek-makers in de familie.
Het VAMU embleem is een garantie voor smaak en kwaliteit.
Naast onze kroepoeksoorten vragen wij uw speciale aandacht voor
onze kroepoek
Omdat de vakantie's extra inspanning kosten, is de kedelé de ideale
stimulans.
Vraag het uw winkelier.
•H1 070-358 43 14
46
In Moesson (jrg. 35, No. 15) beschreef
Harryet Marsman haar ontmoeting met
de "Grote Onbekende", gevolgd door
een artikel van Ko van Duim (Moesson,
Jrg. 35, No. 16), dat haar gast (de "blau
we vogel") mogelijk onder de Tanagers
gezocht moest worden. Ik verwachtte in
Moesson nog verdere commentaren
hierover, maar gezien dit niet het geval
was en tevens de wensen van Harryet
Marsman, geuit in Moesson (Jrg. 35,
No. 15), nog niet vervuld waren, waag ik
dit stukje erop.
In de eerste plaats moet ik vanuit mijn
vogelkundige kennis Harryet gelijk ge
ven, de waargenomen vogel is de Bra
ziliaanse kardinaal, in het Engels: Red-
crested or Brazilian Cardinal (Paroaria
coronata Miller, 1776) en niet de "Swal
low Tanager" (Tersina viridis llliger,
181 I) of de "Blue-grey Tanager" (Thrau-
pis virens L. 1766, nu geheten Thraupis
episcopus L, 1766). Met mijn excuses
aan Ko van Duim, het boek van O.L.
Austin Birds of the Worldis door zijn
beperktheid niet erg geschikt voor zulke
determinaties.
Inderdaad komt deze "vreemdeling" in
ons land op voederplaatsen voor mus
sen, mezen en vinken voor, het is een
veel gehouden kooivogel en je kan daar
door geregeld ontsnapte exemplaren
zien. Ik zou ook de exemplaren van de
Chinese Nachtegaal (Leiothrix lutea, En
gels Pekin Robin) niet de kost willen
geven, die op voederplaatsen rond hui
zen te zien zijn en die eveneens geliefde
volière-vogels zijn. Meestal sluiten deze
"ontsnappelingen" zich later weer bij de
een of andere volière aan.
De vraag van Harryet naar een afbeel
ding van deze bijzondere vogel is gemak
kelijk te beantwoorden. Natuurlijk is de
vogel uitvoerig beschreven en afgebeeld
in vogelkundige handboeken, zoals R.
Meyer de Schauensee - "A Guide to the
Birds of South America" (Oliver Boyd,
Edinburgh, 1971). Maar er zijn ook an
dere boekjes, zoals de tegenhanger van
de in ons land zo bekende Peterson/Kist
"Vogelgids, vogels van Europa", namelijk
de Peterson-gids Field Guide to
Western Birds" (USA), waar de vogel af
gebeeld is omdat hij geïntroduceerd is
op Hawaii (editie 1961, p.3l I). Daar
komt hij voor naast uit Indië geïntrodu
ceerde soorten, zoals de Glatik, de
Shamalijster, de Kutjitja, de Zwarte
Djalak en nog vele anderen. De intro
ductie van zoveel vreemde soorten in dit
kleine eilandenrijk heeft helaas enorme
gevolgen gehad voor de inheemse (ende
mische), lokale vogelwereld. Nergens
zijn er zoveel oorspronkelijke vogels
oorten uitgestorven als juist op de
Hawaii-eilanden. Hetzelfde kan gezegd
worden voor Nieuw-Zeeland, waar onze
lijsters, merels, vinken, roodborstjes of
nachtegalen vrolijk rondtrippelen, maar
vele zeldzame soorten verdwenen zijn.
Tenslotte de vraag van Harryet, waar ze
de vogel zou kunnen zien. Mocht niet ie
mand ergens in de buurt zijn, die een
dergelijke volière-vogel heeft, dan ben ik
bereid een in Wageningen te tonen. Niet
dat ik zo'n vogel zelf heb, ik houd niet
van kooivogels en zie ze liever buiten
vliegen, maar ik weet wel een adres.
Tenslotte wil ik ook wel de boekjes met
gekleurde platen lenen, mocht zoiets
niet dichter in de buurt beschikbaar zijn.
Tenslotte wat het voer van de "Grote
Onbekende" betreft, hij is zowel "zaad-
etend" als ook gedeeltelijk een "insec
teneter", dus heeft hij "mengvoer" no
dig. Volgens de boekjes komt de vogel in
zijn vaderland voor in open, vochtige
terreinen, vaak langs beken en in het
struikgewas langs het water ("Wet scrub
of shrubbery country").
JAN HENDRIK BECKING
Wageningen.
Zoals zoveel beppes ben ook ik vreselijk
verknocht aan mijn oude spulletjes. Er
moet heel wat water door de Brantas
stromen, voordat ik iets weggooi.
Mijn oude fietstas was zoiets, 't Ding was
aan alle kanten ingescheurd, en alleen 't
idee, dat vandaag of morgen op een zeer
ongelegen moment de tas 't helemaal
zou begeven en mijn tomaten en ter-
rongs over de keien zullen rollen - mis
schien wel met een joelende school-
bende erachteraan - deed me besluiten
een nieuwe te kopen.
Aangezien ik van kwaliteit en duur
zaamheid enz. geen fricadel heb gegeten,
vroeg ik mijn schoonzoon, die zich niet
gauw iets laat aansmeren, me daarbij te
helpen. Samen kochten we de mooiste
en stevigste en vooral de meest ruime
dubbele fietstas, die er te krijgen was. Ik
was er echt mee in mijn schik, ook de
grijze kleur beviel me best.
Toen ik de volgende dag mijn bood-
schappenkarretje naar 't fietsenrek reed,
dacht ik hoe fijn 't was, dat ik nu niet
meer met de ruimte hoefde te schippe
ren. Eén fietstas had ik al vol en ik keek
vergenoegd naar wat er nog in 't karre
tje lag. Dat kon makkelijk in de andere
tas, met mijn handtas erbij.
Ik sloeg de klep van de tas open, en o,
wat schrok ik. Die helft was al gevuld
met lege bierflessen. Nou, ik heb wel
een schep ondeugden, maar daar is bier
niet bij. Die lege flessen leken op even
veel open monden, die me uitlachten. Ik
had de verkeerde fiets te pakken. Wat
een sufferd toch om te denken, dat ik al
leen de gelukkige bezitter van zo'n
mooie fietstas was! Ik keek de rij fietsen
langs en tien fietsen verder zag ik mijn
fiets staan. Vliegensvlug haalde ik de
boodschappen weer uit 't karretje. Ge
lukkig dat de eigenaar van de fiets me
niet zag. Ik deed wel niets verkeerds,
maar dat uitleggen is zo vervelend.
Thuis merkte ik, dat ik mijn bouillon
blokjes kwijt was. Zeker in de haast in
de verkeerde tas laten liggen.
Eeuwig jammer toch, dat ik 't gezicht van
de eigenaar van de bierfiets niet heb
kunnen zien, als hij mijn vergeten bood
schap vindt. Een doosje bouillonblokjes,
out of the blue!
A.M.C.T. WOLTERBEEK
