TJIKINISCHOOL, BATAVIA, 7 JANUARI 1937 daarom geen martelpraktijken en slaven kampen. Boos op en over het geleuter van commissies, de studie-commissies, de advies-commissies, de commissies ad- hoc, die voor het leed van de mensen uit de Jappankampen een fooi van hun beu len accepteerden ter compensatie daar van. Waarom geen erkenning voor de oorlogsslachtoffers uit Indië en de ge brachte offers tegen schurken, die nu hun af laten kunnen kopen bij onze be stuurders door middel van investerin gen. Ga ik zo door dan benevelt woede en agressie mijn verstand en wat zijn dan de gevolgen? Er iets mee bereiken zal ik ze ker niet. Blijf ik, door de ratio gestuurd, beheerst en redelijk dan kan dat mis schien resultaat opleveren. Multatuli is daar een (groot) voorbeeld van, want wat is er van zijn "klewang wettende krijgszangen" terecht gekomen, die hij zou slingeren "in de gemoederen der martelaren, ik Multatuli", die moeten nog altijd geschreven worden, denk ik. Maar op termijn is zijn boek "Max Havelaar" een krachtige vuist gebleken. Wanneer U dat boek (weer) leest, doe het dan in de druk van de jaren twintig. De Nederlandse taal openbaart zich dan als een schitterende taal in de spelling van het woord, in zinsbouw en in stijl. Het woord van John Donne, een dichter en denker uit het einde van de zestiende eeuw (ook toen worstelden mensen met het probleem woede en agressie om be gaan onrecht) kan tot troost strekken en dwingt tot relativeren. II Niemand kan zeggen het raakt mij niet: No man is an island, entire of itself. Every man is a piece of the continent, a part of the main Wat anderen mijn medemensen aan doen, raakt mij ook: Any man's death diminishes me, because I am involved in mankind. Therefore: Never send to know for whom the bell tolls. It tolls for thee Voor mij, voor U, voor de gemartelden en de beulen, voor autoriteiten en die naren. Eens zijn wij allen gelijk, wanneer de klokken voor ons hebben geluid. Een paar regels uit een prachtig gedicht zo'n dikke vierhonderd jaar geleden ge schreven. Nu zeggen we het wat eenvoudiger, wat zonniger zou je haast zeggen: Ben je boos? Pluk een roos! Zet die op je hoed, dan ben je morgen weer goed! Morgen is het ook nog 1992 in een pril stadium en alle lezers van Moesson wens ik een goed en gezond, een vrolijk en rijk jaar toe. Het is U van harte gegund. Ter gelegenheid van het huwelijk van Juliana en Bernhard werd door de leerlingen van de Tjikinischool een "Julianaboom" ge plant. De heer J.C. Bouwens van wie deze foto afkomstig is, weet zichzelf niet meer terug te vinden.Wie wel? Reakties naar: J.C. Bouwens, Slijkeinde 12, 251 3 VD Den Haag. 21

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 21