HET MOET LOGISCH BLIJVEN
landse bevolking dat zij daar uiteindelijk in zullen oplossen.
Verder kan men zich ook afvragen of dat niet juist in de hand
zal gaan werken dat Indische mensen zich op een onnatuurlijke
wijze buiten de Nederlandse gemeenschap gaan zetten.
Een zeer reële vraag, vooral voor mensen zonder Indische
achtergrond. Mensen van gemengde bloede, in lichaam of
geest, zoals de Indische mensen, weten echter dat zij, ook al
zijn zij niet in Indië opgegroeid, toch vaak oosterse elementen
in hun karakter hebben waardoor zij emotioneel anders in el
kaar zitten. Deze andere emotionele geaardheid is moeilijk on
der een noemer te vangen, omdat de oosterse en westerse
elementen die het bevat bij elk gemengdbloedig individu zo
verschillend zijn gedoseerd. Daarbij komt nog dat deze dose
ring niet per se synchroon hoeft te lopen met de dosering van
de oosterse en westerse elementen in het uiterlijk.
opendraaien en er in elk geval zelf niet slechter op te worden.
De Indische gemeenschap bewijzen zij daar echter geen dienst
mee. Nu is er op zich niets minderwaardigs aan het zijn van
allochtoon in deze maatschappij, maar allochtoon betekent nog
altijd "niet horend bij het land". Wie de geschiedenis van de
Indische mensen ook zelfs maar oppervlakkig heeft bestudeerd
weet dat wat hen betreft niets minder waar is en dat zij daar in
het verleden, keer op keer, een hoge prijs voor hebben be
taald. Indische mensen zijn een onlosmakelijk deel van de Ne
derlandse geschiedenis en samenleving. Wel hebben zij een ge
heel eigen karakter dat bovendien, vanwege hun complexe
achtergrond, slecht te vangen is in een nauwkeurige omschrij
ving.
Zij weten, hoe dan ook, dat zij bij elkaar horen ook al zullen zij
elkaar bevechten als zij het gevoel krijgen dat zij in het gedrang
komen. Ook weten zij haarscherp, zonder dit vaak duide
lijk uit te willen spreken, wanneer zij elkaar kunnen ver
trouwen en wanneer niet. Dit maakt allemaal deel uit van
hun grote innerlijke kracht.
De oudere generatie zal er op moeten vertrouwen dat iets
van die kracht zal overgaan op de volgende generaties als
zij zullen proberen de Indische gemeenschap op eigen
wijze voort te zetten. Ook al zouden zij het zelf misschien
liever op een andere manier hebben gedaan.
Vijftig Jaar na Pearl Harbor zijn de Indische mensen zich
opnieuw aan het beraden over hoe en wie zij willen zijn en
waar zij deel van uit willen maken. Toen was Pearl Harbor
een breekpunt in hun leven en nu, vijftig jaar later, staan zij
weer op een snijpunt van wegen. Er ligt een moeilijke maar
geen onmogelijke taak in het verschiet voor de tweede ge
neratie Indische jongeren. Want het begrip "eerste gene
ratie" is voor hen niet slechts een sociologisch begrip (om
met de woorden van Ralph Boekholt te spreken), maar
het zijn voor hen herkenbare mensen zoals hun grootou
ders, ouders, ooms en tantes waar zij zielsveel van hou
den.
Als het individu één van deze elementen, bewust of onbewust,
uitschakelt kan zijn persoonlijkheid nooit tot volle ontplooiing
komen. Door echter zowel de oosterse als de westerse ele
menten in zijn wezen te accepteren en daardoor een juiste
plaats te leren geven kan het individu komen tot een nieuw en
beter evenwicht en daardoor hopelijk een gelukkiger lid van de
samenleving worden. Deze ontwikkeling kan plaats vinden als
het individu öf een zeer sterke persoonlijkheid heeft öf als hij
bescherming kan genieten binnen een institutioneel kader zoals
bijvoorbeeld een landelijk cultureel centrum of een Indische
Leerstoel, die deze ontwikkeling kan bevorderen en begelei
den. Ook een goede stem naar buiten toe in de vorm van een
officieel Indisch overlegorgaan is onontbeerlijk. Als men niet
aan deze ontwikkeling zou willen werken, houdt men hoe dan
ook, zeker enkele generaties lang, een grote groep mensen
over met een toch even ander uiterlijk en vaak niet meer thuis
te brengen emoties. De balans kan natuurlijk ook doorslaan
naar de andere kant als dit proces niet met de nodige nuchter
heid wordt ontwikkeld. In beide uiterste gevallen zijn mensen
een makkelijke prooi voor die figuren in de samenleving die al
tijd pasklare zekerheden en snelle successen aan te bieden
hebben. Men kent ze wel, de "snelle jongens" die met een
"echte" Indische vlag in de hand de schone boodschap verkon
digen dat Indische mensen eigenlijk behoren tot de groep
allochtonen. Feilloos spelen zij daarmee in op gevoelens van
tekortkoming, in de hoop de subsidiekraan sneller te kunnen
U kent vast wel tien mensen die niet zijn geabon
neerd op Moesson, maar die best een Indisch tijd
schrift zouden willen lezen naast alle kranten,
weekbladen en tijdschriften die ze al doornemen.
Want een eigen Indisch maandblad met Indische
verhalen, foto's, meningen, herinneringen, adver
tenties, recepten, artikelen, reportages enz. is ei
genlijk best aardig. Sterker nog: is heel bijzonder.
Hoewel, het is toch vooral logisch dat zo'n grote
bevolkingsgroep als de Indische Nederlanders een
eigen tijdschrift heeft. Daarom, als maar vijf van
die tien mensen die u kent een abonnement zou
den nemen op Moesson, dan blijft het logisch dat
er een Indisch tijdschrift bestaat. En het enige dat
zij hoeven te doen, is onze afdeling Abonnemen
ten bellen: 070 - 354 55 01Of u kunt het voor hen
doen. Een briefkaart naar Moesson, Prins
Mauritslaan 36, 2582 LS Den Haag kan ook. Of
een telefax: 070 - 351 48 62. Er zijn zoveel manie
ren om te zeggen: ja, het moet logisch blijven dat
er een Indisch tijdschrift bestaat.
9