HET MOET LOGISCH BLIJVEN landse bevolking dat zij daar uiteindelijk in zullen oplossen. Verder kan men zich ook afvragen of dat niet juist in de hand zal gaan werken dat Indische mensen zich op een onnatuurlijke wijze buiten de Nederlandse gemeenschap gaan zetten. Een zeer reële vraag, vooral voor mensen zonder Indische achtergrond. Mensen van gemengde bloede, in lichaam of geest, zoals de Indische mensen, weten echter dat zij, ook al zijn zij niet in Indië opgegroeid, toch vaak oosterse elementen in hun karakter hebben waardoor zij emotioneel anders in el kaar zitten. Deze andere emotionele geaardheid is moeilijk on der een noemer te vangen, omdat de oosterse en westerse elementen die het bevat bij elk gemengdbloedig individu zo verschillend zijn gedoseerd. Daarbij komt nog dat deze dose ring niet per se synchroon hoeft te lopen met de dosering van de oosterse en westerse elementen in het uiterlijk. opendraaien en er in elk geval zelf niet slechter op te worden. De Indische gemeenschap bewijzen zij daar echter geen dienst mee. Nu is er op zich niets minderwaardigs aan het zijn van allochtoon in deze maatschappij, maar allochtoon betekent nog altijd "niet horend bij het land". Wie de geschiedenis van de Indische mensen ook zelfs maar oppervlakkig heeft bestudeerd weet dat wat hen betreft niets minder waar is en dat zij daar in het verleden, keer op keer, een hoge prijs voor hebben be taald. Indische mensen zijn een onlosmakelijk deel van de Ne derlandse geschiedenis en samenleving. Wel hebben zij een ge heel eigen karakter dat bovendien, vanwege hun complexe achtergrond, slecht te vangen is in een nauwkeurige omschrij ving. Zij weten, hoe dan ook, dat zij bij elkaar horen ook al zullen zij elkaar bevechten als zij het gevoel krijgen dat zij in het gedrang komen. Ook weten zij haarscherp, zonder dit vaak duide lijk uit te willen spreken, wanneer zij elkaar kunnen ver trouwen en wanneer niet. Dit maakt allemaal deel uit van hun grote innerlijke kracht. De oudere generatie zal er op moeten vertrouwen dat iets van die kracht zal overgaan op de volgende generaties als zij zullen proberen de Indische gemeenschap op eigen wijze voort te zetten. Ook al zouden zij het zelf misschien liever op een andere manier hebben gedaan. Vijftig Jaar na Pearl Harbor zijn de Indische mensen zich opnieuw aan het beraden over hoe en wie zij willen zijn en waar zij deel van uit willen maken. Toen was Pearl Harbor een breekpunt in hun leven en nu, vijftig jaar later, staan zij weer op een snijpunt van wegen. Er ligt een moeilijke maar geen onmogelijke taak in het verschiet voor de tweede ge neratie Indische jongeren. Want het begrip "eerste gene ratie" is voor hen niet slechts een sociologisch begrip (om met de woorden van Ralph Boekholt te spreken), maar het zijn voor hen herkenbare mensen zoals hun grootou ders, ouders, ooms en tantes waar zij zielsveel van hou den. Als het individu één van deze elementen, bewust of onbewust, uitschakelt kan zijn persoonlijkheid nooit tot volle ontplooiing komen. Door echter zowel de oosterse als de westerse ele menten in zijn wezen te accepteren en daardoor een juiste plaats te leren geven kan het individu komen tot een nieuw en beter evenwicht en daardoor hopelijk een gelukkiger lid van de samenleving worden. Deze ontwikkeling kan plaats vinden als het individu öf een zeer sterke persoonlijkheid heeft öf als hij bescherming kan genieten binnen een institutioneel kader zoals bijvoorbeeld een landelijk cultureel centrum of een Indische Leerstoel, die deze ontwikkeling kan bevorderen en begelei den. Ook een goede stem naar buiten toe in de vorm van een officieel Indisch overlegorgaan is onontbeerlijk. Als men niet aan deze ontwikkeling zou willen werken, houdt men hoe dan ook, zeker enkele generaties lang, een grote groep mensen over met een toch even ander uiterlijk en vaak niet meer thuis te brengen emoties. De balans kan natuurlijk ook doorslaan naar de andere kant als dit proces niet met de nodige nuchter heid wordt ontwikkeld. In beide uiterste gevallen zijn mensen een makkelijke prooi voor die figuren in de samenleving die al tijd pasklare zekerheden en snelle successen aan te bieden hebben. Men kent ze wel, de "snelle jongens" die met een "echte" Indische vlag in de hand de schone boodschap verkon digen dat Indische mensen eigenlijk behoren tot de groep allochtonen. Feilloos spelen zij daarmee in op gevoelens van tekortkoming, in de hoop de subsidiekraan sneller te kunnen U kent vast wel tien mensen die niet zijn geabon neerd op Moesson, maar die best een Indisch tijd schrift zouden willen lezen naast alle kranten, weekbladen en tijdschriften die ze al doornemen. Want een eigen Indisch maandblad met Indische verhalen, foto's, meningen, herinneringen, adver tenties, recepten, artikelen, reportages enz. is ei genlijk best aardig. Sterker nog: is heel bijzonder. Hoewel, het is toch vooral logisch dat zo'n grote bevolkingsgroep als de Indische Nederlanders een eigen tijdschrift heeft. Daarom, als maar vijf van die tien mensen die u kent een abonnement zou den nemen op Moesson, dan blijft het logisch dat er een Indisch tijdschrift bestaat. En het enige dat zij hoeven te doen, is onze afdeling Abonnemen ten bellen: 070 - 354 55 01Of u kunt het voor hen doen. Een briefkaart naar Moesson, Prins Mauritslaan 36, 2582 LS Den Haag kan ook. Of een telefax: 070 - 351 48 62. Er zijn zoveel manie ren om te zeggen: ja, het moet logisch blijven dat er een Indisch tijdschrift bestaat. 9

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 9