O GEVOED Laatst was ik onmogelijk vroeg wakker geworden en na koffie gemaakt te hebben, begon ik, bij wijze van ochtendwijding, te lezen in "Indië in Hol land, schrijvers over hun rijk van Insulinde", een boek dat door de Bijen korf is uitgegeven ter gelegenheid van de Boekenweek 1992. Ik sloeg het boek open en las: "Joop van den Berg: Indië had niet mogen bestaan Zal Van den Berg niet wezen, dacht ik, maar ja hoor, het was Van den Berg ten voeten uit: gewetensvol preken dat Indië nooit had mogen bestaan, dat er veel kommer en kwel was, maar wel centjes verdienen met het schrijven van boekjes over dat verdomde Indië. Zal wel een vorm van neo-kolonia- lisme zijn. Eugène René Drion BIJ DE VOORPLAAT (foto: Mark Boon) Maar het is niet leuk om wakker te wor den met een farizeër, het bederft je och tend. Gelukkig had ik ook het boekje "Twee jaargetijden minder" van A. Alberts bij de hand en dit thema-es say van de Boekenweek maakte alles goed. Ten eerste omdat Alberts op een grandioos mooie en overtuigende wijze de confrontatie en later de ontmoeting tussen Oost en West in Indië heeft neergezet op slechts 54 bladzijden en ten tweede omdat je na het lezen van een man als Alberts beseft dat jongens als Joop van den Berg niet de moeite waard zijn om je druk over te maken. Hooguit moet je je voor ogen blijven houden dat zij uit twee ruiven eten. We hebben het dus over de Boeken week, het serieuze grapje van uitgevers en boekhandelaren om het publiek nog eens tot kopen en lezen aan te zetten. Ook de Boekenweek is iets dat snel voorbij gaat en wat dat betreft is er geen reden om zenuwachtig te gaan doen, ook niet voor Boekhandel Moesson waar '"t Prachtige rijk van Insulinde" elke dag van het jaar het thema is. Niet temin is deze Boekenweek een goede gelegenheid om ook de lezers van Moes son het bestaan van boeken (over Indië) in herinnering te brengen. Het is waar, boeken zijn en worden veel te duur en voor je goeie geld kun je beter twintig lempers kopen dan een slecht boek. Echter, en ik zal niet vervallen tot zoiets als "lezen verruimt de geest" (hoe waar overigens ook), het kan zijn dat het nooit lezen van een boek (en dat is dus wat anders dan Story en Privé) één van de oorzaken is van het regelmatige ge voel dat je het maar saai vindt, alles. En als je zo'n bui hebt, wil je wat gezelligs, wat doen, praten. En daar heb je weer andere mensen voor nodig. Hoe is het met jou, met mij gaat het wel, een beetje pijn hier en daar. Dat niveau krijg je dan. Maar goed, ik moet niet moraliserend gaan doen. Ik bedoel dit: iemand krijgt een idee en begint te schrijven (dat de meesten dat eigenlijk niet zouden moe ten doen, laten we hier rusten). Is hij klaar, dan stuurt hij zijn pak beschreven papier naar een uitgever met de vraag of die er wat in ziet en het wil uitgeven. Uitgevers sturen 98 procent van op die manier aangeboden manuscripten terug, maar twee procent (nog altijd meer dan 10.000 titels per jaar) haalt het. Dat wil zeggen: de uitgever wil op zijn kosten van het manuscript wel een boek laten maken. Veel praten en doen, een druk ker erbij en op een gegeven moment be zorgt de drukker bij de uitgever een kant en klaar boek: 1.000 stuks, 2.000 of meer. Vanaf dat moment moet de uitge ver dat boek zien te verkopen (hij wil natuurlijk ook zijn geld terug verdienen) en wel aan de boekhandels. En wanneer een boekhandel zeg vijf exemplaren van de uitgever koopt, dan moet die boek handel die exemplaren zien te verkopen aan klanten die zijn winkel betreden. Zo werkt dat. De schrijver moet dus wat verdienen, de uitgever, de drukker, de boekhandel en vaak ook de reclame jongens (vandaar die hoge prijzen). Dat wil weer zeggen: soms, of misschien wel vaak, loopt een boek niet. De uitgever blijft er mee zitten, of de boekhandel. Mensen kopen het boek gewoon niet. Als dat zo is, komt dat boek in de ramsj. Zwaar afgeprijsd in de bak "Opruiming" en in stapels bij de Witte Boekenwinkel of De Slegte (heerlijke zaken overigens). Om concreet te worden: behalve tijd schrift is Moesson ook een uitgeverij (een hele kleine) en een boekhandel. Als Uitgeverij Moesson een boek uitgeeft, zeg in een oplage van 1.000 exemplaren, dan zouden we (op papier) kunnen me nen dat die 1.000 stuks in no-time via boekhandel Moesson aan de Moesson achterban verkocht worden en dat daar door een gelukkige herdruk nodig is om alle andere boekhandels te voorzien. Niet dus. We doen er jaren over om onze boeken via de boekhandel te ver kopen en soms dumpen we de boel bij De Slegte (wij trouwens niet alleen, ga maar eens kijken daar). Uit dit alles zijn veel (mogelijke) conclusies te trekken en een daarvan is dat lezers van tijdschrift Moesson geen kopers en lezers zijn van Moesson-boeken. Wat ik wil zeggen in deze "Indische" Boekenweek, waarin het lijkt alsof alles en iedereen stapels "Indische" boeken koopt en leest, is niet dat boeken lezen geen kwaad kan, maar wel dat we niet nonchalant om moeten gaan met het aanbod van goede boeken. Eén goed boek kan je onlustgevoelens over tien slechte boeken wegnemen. Maar wat is een goed en wat is een slecht boek? Ja, dat kom je alleen te weten door te lezen, veel te lezen. Er zijn boeken genoeg. En dan wat? Ach, je komt dingen te weten, je lacht, je huilt, je maakt je kwaad en nog wat andere zaken. En dan wat? Ja al, dan niets meer. Net als lemper: je eet, je vindt lekker of niet lek ker en dan op. Goed, je hebt je dan in derdaad wel gevoed. R.B. Bedroefd, doch dankbaar voor alles wat hij voor ons heeft betekend, delen wij u mede dat is overleden onze lieve, zorgzame vriend en broer weduwnaar van Elisabeth Drion - Maree op de leeftijd van 73 jaar Soest:: H.C. Kroon C.L. Kroon - van Pel Helma, Daphne Maastricht::F.J. Drion 3 I januari 1992 Valeriaanstraat 36 3765 EP Soest De crematie heeft op 5 februari plaatsgevonden 2

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 2