6 Een drukte van belang bij ons op zaterdagmiddag 27 juni, bij een geïmproviseerd live optreden van prominente muzikanten uit de Hawaiian muziek en Indo-Rock. Bij de afdeling Toko-artikelen: "Mevrouw heeft u ook een sticker van het stadswapen Binnevreugde??" Ze kijkt verbaast op, ziet een grijns, denkt snel na en lacht mee (Buiten zorg??). Man zoekt zijn geboorteplaats. Glunde rend zegt hij:" Modjokerto, daar ben ik geboren... 68 jaar geleden!" "Dimana Maluku?". Medewerkster wijst op de sticker van Amboina. Man koopt er twee. Oudere heer glimlacht als hij de sticker "Ik ben Indo ik blijf' ziet. Hij neemt er één met de woorden:"Voor op mijn auto." Man en vrouw (broer en zus?) zien vel met sluitzegels, waarop afgebeeld Indonesische taferelen. Zij vraagt:"Wil jij zo'n vel?" Hij zegt:"lk heb al!". Zij zegt:"Hoe kan het dat jij al één hebt?" Hij:"heb ik gekocht in de toko!" Zij:"Waarom heb je niet tegen mij ge zegd?" Hij:"ll< weet toch niet dat je het ook leuk vindt!" Oudere vrouw vraagt bij het zien van de verzilverde theelepeltjes met stads wapens: "Is het verzilverd?" "Ja, me vrouw het is verzilverd." "Dus ik moet poetsen?". Medewerkster knikt. Me vrouw: "Soedah, laat maar." Bij de afdeling boeken: Man komt met twee dochters langs ge lopen, speurt tussen de boeken. Doch ters ook. Ze zien "Si Dogol, Si Tolol" lig gen. "Pap, kijk dan hier, wat betekent dat?" Pa lacht breeduit en zegt wijzend naar zijn dochters: "Si Dogol dat ben jij, en Si Tolol ben jij!!" "Heeft u ook die Piekerans van een.... uh straatzanger??" Vrouw ziet boeken van Tjalie Robinson. Roept uit:" Oh, ja, Tjalie Robinson hield net een lezing in het minitheater..." (De lezing ging over Tjalie Robinson door Rudy Kousbroek). Jonge vrouw bladert glimlachend door het logeeradressenboekje, legt het uit eindelijk weer terug op de stapel."Toch maar niet kopen?"vraagt de medewerk ster. Lachend antwoordt de vrouw, dat ze zoveel familie in Indonesië heeft en als ze daar logeert moet ze zelf nog hel pen bij het verzorgen van de gasten die via het boekje daar terecht zijn gekomen. Meisje van zestien probeert een stukje uit 'Ik en Bentiet' hardop voor te lezen. Ze struikelt, kan een woord niet uitspre ken. Vraagt aan haar moeder hoe? Moe der weet het ook niet. Vraagt het aan Moesson medewerkster, voor wie de 'ng-klank' geen probleem is. "Oh jaaaa!" roept de moeder. Drie Indonesische jongens komen langs. Zien Moesson medewerksters zitten en gaan zogenaamd tussen de boeken neu zen. Eén van hen knoopt een gesprek aan. "Waar vandaan jij?" Medewerkster zegt:"Nederland, maar mijn ouders ko men uit Bandoeng." Hij zegt: "Oh, ik Niet zo dan, Guus Becker in het enorme Tong Tong Theater

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 6