ÊO(NI® <3®!I®. AIL (3©i® 3
EIND COED, MAAR ERGENS TOCH NIET ZO GOED...
Voor de zomervakantie hadden we
een gemeubileerde etage gehuurd
op een mooi plekje aan het
Meer van Genève. De eigenaresse
woonde beneden.
Op een warme zomeravond zaten we
op het balkon na te genieten van een
hele dag aan en in het water. Onze
veertienjarige zoon had zijn beste vriend
Dirk mee mogen nemen.
De jongens waren nooit moe te krijgen
en wilden nog graag naar de boulevard,
waar een gezellige drukte heerste. We
zeiden dat ze niet laat thuis moesten ko
men - en daar gingen ze!
Natuurlijk schrokken we erg toen we
ongeveer een uurtje later Wim terug za
gen rennen. Opgewonden en buiten
adem vertelde hij dat ze, onderweg naar
de boulevard, een mysterieus paadje
hadden ontdekt en dat ze toen verder
waren gaan avonturen. Toen was ineens
Dirk uitgegleden en langs de rots naar
beneden getuimeld. Wim had ettelijke
keren geschreeuwd maar Dirk had niet
geantwoord. In wanhoop vroegen we de
mevrouw beneden om
hulp. Ze belde meteen de
politie. Die waren snel bij
ons, drie man sterk met
touwen, een brancard en
een afgerichte hond. Ze
namen Dirk's pyjama mee
om de hond op het
spoor te zetten. Wim
moest meteen mee de
berg op om de plek aan
te wijzen waar Dirk in
het dichte struikgewas
was verdwenen. Ze daal
den met de touwen af,
zochten, maar geen spoor van Dirk.
Ze bleven zoeken en roepen tot het he
lemaal donker was en toen keerden ze
onverrichter zake terug. Bij het eerste
aanbreken van de dag gingen ze weer de
berg op!
Na een tijdje ging opeens de telefoon:
In het juni-nummer deden we de oproep om vakantie
perikelen, waarvan u achteraf zou zeggen 'dat nooit
weer" of "eind goed, al goed", aan ons in te zenden.
Blijkbaar maken de meesten van onze lezers geen vre
selijke dingen mee op hun vakantie. Meerdere inzen
dingen droegen als titel "Dat telkens weerdoelend
op de fijne tijd die ze op hun vakantie-bestemming
hebben gehad.
Toch waren er ook minder plezierige belevenissen in
het buitenland, die hier staan afgedrukt.
Wie met de televisie is opgegroeid, is gewend om in een film een gek met
een mes te zien zwaaien, ofschoon ik niet altijd kijk naar waar dat mes
belandt. Een film is maar film en wat bloed moet voorstellen is verf.
Flauwekul eigenlijk, niet echt eng.
Goa, India, Parel van de Oriënt, eindeloze stranden, palmbomen, vissersdorpen en
vredelievende mensen. Op de eerste avond dat wij tussen vredelievende mensen
aan tafel onder de palmbomen van een vissersdorp vlak achter het strand zaten te
dineren, gebeurde er iets waar ik later wel om heb kunnen lachen, maar op het
moment zelf...
In "Mama's" restaurant zaten een stuk of tien toeristen aan tafel te eten toen mijn
overbuurman, Simon, zich afvroeg wie er aan kwamen lopen. In de struiken achter
me hoorde ik wat geritsel, takjes braken onder de voeten van deze onbekende gas
ten en ik zag twee mannen enkele meters achter mij staan. Simon werd bij hen ge
roepen en hij vroeg zich af wie het waren. De andere toeristen, die mijn overbuur
man al jarenlang kenden, zeiden hem niet naar die onbekende mannen te gaan;
wat wilden ze van hem? De onbekende mannen waren geen 'locals', niemand
kende hen en het kwam blijkbaar zelden voor dat onbekenden "Mama's" erf oplie
pen. Simon liep naar de mannen toe, ik ging door met eten, tot een andere tafel
genoot riep: "Holy cow! He's got a knife! Did you see that?" Ik stopte met eten
want alles is leuk en aardig op vakantie maar als iemand een mes trekt, wordt het
tijd om op te stappen.
Een woordenwisseling volgde achter me, een Engelse toerist haalde zijn Swiss-knife
(de allerkleinste uitvoering van dit multifunctionele mes) te voorschijn en vroeg
aan zijn buurman of hij Simon niet te hulp moest schieten, waarop deze hartelijk
begon te lachen: "You want to fight them with your Mickey Mouse-knife?
Hahahahaha!"
De woordenwisseling was over, een beetje ontdaan keerde mijn overbuurman terug
naar zijn plaats: aan zijn hand zat bloed, écht bloed, geen verf. Grote consternatie
aan tafel, "are you hurt? Holy cow! you're bleeding! Where's you're gold chain?"
De onbekende mannen hadden de gouden ketting van Simon losgetrokken, hem
even met het mes geprikt en waren er met de ketting vandoor gegaan. "Mama"
was helemaal over haar toeren want zo'n bedreiging, zoiets had ze nog nooit mee
gemaakt en schreeuwde de hele buurt bij elkaar om melding te doen van wat er
was gebeurd.
Een paar dagen later kwamen we er achter dat onze overbuurman de avond vóór
het incident in een bar nogal dronken was geweest en daar enige schade had aange
richt en déér was men niet van gediend, wat men dus de volgende avond liet blijken.
MG
DIRK WAS GEVONDEN!
Hij lag te slapen bij de stal van een boer
derij en zo vond de baas hem vroeg in
de ochtend. Hij en zijn vrouw hadden
hem op een bank gelegd. Hij was zo
goed als bewusteloos en had bebloede
knieën. Ze belden meteen de politie, die
al door een telex-bericht op de hoogte
waren gesteld over de vermissing van
een Nederlandse jongen. Ze hadden een
Hollands kwartje in zijn broekzak gevon
den, dus het moest Dirk wel zijn!
We werden vlug door een politie-auto
naar de boerderij gebracht.
Ze vertelden ons, dat de jongen nergens
op reageerde en met grote angst in ons
hart gingen we naar binnen. Toen was
het net of Dirk een elektrische schok
kreeg! Hij deed zijn ogen even open,
keek ons verwezen aan en zei: "Dag!" -
Verder niets. Intussen was ook de ge
waarschuwde dokter aangekomen. Die
constateerde een flinke shock. Hij kon
wel mee naar huis, maar moest enige da
gen in bed blijven, tot de dokter weer
kwam. In ieder geval moest Dirk eerst
weer gewoon kunnen praten. Gelukkig
is alles gunstig verlopen. Maar het was
de angstigste nacht van mijn leven!
Wat we nooit te weten zullen komen is,
hoe Dirk uit dat ravijn gekomen was! De
hond had alsmaar tegen de rots lopen
snuffelen, maar de mannen zeiden, dat
Dirk er absoluut niet zonder hulp opge
komen kon zijn en daarbij was het don
ker. Dirk zelf herinnerde zich niets meer
van het geval, toen niet en later ook
niet; een volkomen zwarte plek in zijn
bestaan. Het blijft voor iedereen een
RAADSEL.
Ik geloof sindsdien heilig in bescherm
engelen!
J. HUIJER-POLDERVAART
14
