BELEEFD ZIJN O KERSTKRANDJANG? KERST en NIEUWJAARS-WENSEN 92/93 "De goede omgangsvormen in acht nemen staat in de Van Dale wanneer ik opzoek wat "beleefd zijn inhoudt. Nu is het op zich al een hele toer om er achter te komen wat de algemeen geldende goede omgangsvormen zijn, laat staan ze in acht te nemen. Be leefd, dat wil dus letterlijk zeggen: dat je eigenlijk al heel oud moet zijn, het leven moet kennen. JH. 16 Zolang ik nog klein was en mijn sociale contacten hoofdzakelijk bestonden uit familie, vrienden van mijn ouders en hier en daar wat buren met de daarbij ho rende kinderen, was het nog niet zo in gewikkeld. Beleefd zijn hield in dat je geen grote mond had tegen je ouders, ze niet tegensprak en je stem niet ver hief, en dat bijna iedereen gelijk had zo lang ze maar ouder waren dan jij. Mijn oma had dus altijd gelijk. Ik mocht dus wel denken dat ik gelijk had, maar zeg gen deed ik het in elk geval niet. Want dan was je kurang adjar of zoiets en bo vendien was de dreiging van een veeg met de sapu lidi al genoeg om je mond maar te houden. Beleefd was ook: niet vragen om iets, dus maar smachtend afwachten totdat hetgeen je wilde hebben, je aangeboden Ook dit jaar weer de traditionele Kerst- en Nieuwjaarswensen in ons decembernummer waarvoor u de keuze hebt tussen: a. een eigen tekst van maximaal tien woorden exclusief naam en adres. Kosten 7,50. b. Uw naam en adres, zonder aparte tekst, want daarvoor zetten we een gemeenschappelijke heilwens. Kosten 4,50. Wilt u met de opgave van uw naam s.v.p. niet te lang wachten, de sluitingsdatum is 14 november a.s. U kunt per giro opgeven en volstaan met de vermelding "Heilwens" en eventueel uw eigen tekst. Wilt u een andere naam dan die op uw giro staat (b.v. voornaam voluit) dat dan graag duidelijk vermelden. Giro als gewoonlijk adresseren aan Moesson, Prins Mauritslaan 36, 2582 LS Den Haag, Postbankrek. nr. 6685. werd. En als het je dan aangeboden werd, moest je eerst formeel twee keer weigeren (want gulzig is natuurlijk ook brutaal). Beleefd is niet voordringen en netjes op je beurt wachten, met twee woorden spreken, handjes geven en iedereen groeten bij binnenkomst. Ik was dus een beleefd kind, zo een waar je helemaal eng van wordt. Als ik bij vriendinnetjes ging spelen groette ik eerst hun ouders en noemde ik mijn naam. Ik herinner me dat ik menig keer vreemd werd aangekeken als ik als zes jarige naar binnenstapte en braaf een hand gaf en mezelf voorstelde en nage noeg hetzelfde ritueel herhaalde als ik weer wegging. Als er iemand bij ons kwam spelen had Denkt u weer aan onze De kerstkrandjang, een aktiviteit van de Stichting Charitatieve Fondsen Tjalie Robinson ("Bruine Bus") heeft in de afgelopen jaren dank zij uw goede giften aan talrijke minder bedeelde gezinnen in Indonesië een feestelijk Kerstfeest gebracht. Ook dit jaar zal een extraatje bij hen zeer welkom zijn en daar om is elk bedrag voor de Kerstkrandjang wel kom om hen een goede Kerst te be zorgen! Vergeet hen ook dit keer niet Bij voorbaat namens hen onze hartelijke dank! Postbankrekeningnr. 6685 t.n.v. Moesson, Den Haag, o.v.v. "Kerstkrandjang". ik tevoren een hele instruktie klaar voor mijn speelmaatjes: je moet wel eerst mijn moeder groeten hoor, je schoenen uitdoen, geen koekjes van de tafel pak ken, niet schreeuwen, en vooral niet te genspreken. Want als ze zich daar niet aan hielden, nou dan was het oordeel van mijn moeder fataal. "Wie is dat kind", zei ze dan tegen mij, "die heeft ook geen manieren. Ga jij daarmee om? En doe jij dat ook als je bij andere men sen komt? Laat ik dat nooit merken!" Ook was het Beleefd om gasten die bij ons thuis kwamen, eten aan te bieden. En daar begreep ik nou niets van. Als ik namelijk bij mijn vriendinnetjes thuis speelde, werd mij om zes uur botweg verteld dat ik naar huis moest gaan, want de familie ging aan tafel. Daardoor heb ik dus een hele tijd gedacht dat er iets mis moest zijn met mij, of dat ze me niet mochten, omdat ik niet welkom was bij hun aan tafel. En bovendien was dat wat bij ons thuis brutaal genoemd werd voor de ouders van mijn vriendinnetjes "ondeugend", en om menige opmerking of handeling waarvoor ik een flèr gekregen zou heb ben, werd door hun ouders vertederd gelachen. Beleefd was ook anderen niet tot last zijn en vooral bescheiden zijn. Op een gegeven moment merk je dat sommige regels en waarden die je, deels vanuit de cultuur van je ouders, in je op voeding hebt meegekregen, niet meer zo gelden. Voor mij was dat het moment waarop ik mij in de arbeidsmarkt stortte. Mijn waarden van Beleefd zijn en moraal werden vaak aangezien voor afstandelijkheid, verwaandheid, en soms zelfs voor onderdanigheid, onmondigh eid. Ook liet ik mijzelf vaak kwetsen door opmerkingen die grappig bedoeld waren, maar die ik als beledigend en on beleefd voelde. Mijn Indische "ik" zei me dat ik maar mijn mond moest houden, de eer aan mijzelf moest houden en met trots erboven moest staan. Mijn Hol landse "ik" daarentegen zei me dat ik een weerwoord moest hebben, van me af moest bijten, en dat je van een onenigheid met een hoger geplaatste be slist niet dood gaat. En gelukkig heb ik een goede middenweg gevonden. Mijn baas krijgt niet altijd ge lijk, maar mijn oma wel.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 16