Oma Burden viert
haar 101e verjaardag
KOM JE
Alle telefoonnummers stonden In zo'n
ouderwets groen schoolschrift en dat schrift
lag open op haar schoot. Ze draaide het
nummer van haar oudste zoon. Die zat op
zijn werk. "Henk, kom je straks bij mij eten,
ik heb bami." Even was het stil aan de
andere kant. "Kan niet Ma, ik moet naar
huis. En Mieke heeft al gekookt." Zijn moe
der probeerde vol te houden. "Ach, even
maar toch. Hij is erg lekker. Je gaat toch
gewoon wat eerder weg, dan haal je mor
gen weer in." Toen ze had neergelegd borg
ze het schrift weer op in de tas naast haar
stoel en teleurgesteld zuchtte ze. Even over
woog ze nog om haar zus te bellen, maar
die woonde helemaal in Den Haag. En haar
andere zoon bellen wilde ze niet. Misschien
geen zin om hem te zien. Of misschien had
ze de bami speciaal voor Henk gemaakt en
niet voor Hans. Ze ging naar de keuken en
zette water op voor thee. Het dichte pak
mie deed ze weer terug in de kast. Op de
oven stond een pan met een restje smoor
van gisteren. Dat zou ze straks eten.
Heel in de verte hoorde ze een bel en wat
later een deur open gaan. Haar hoofd
draaide ze naar rechts. Ze had het lekker
warm. Alles was rustig, er was iemand in
huis en het was zo gezellig. Allemaal waren
ze er. Een glimlach op haar gezicht.
Iemand keek haar aan, ze voelde het. Ze
draaide haar hoofd weer en opende haar
ogen. "Gunst Hans, ben jij dat. Ik ben
geloof ik in slaap gevallen, ik heb mijn thee
niet eens opgedronken. Ben je al lang hier
jongenen ze zat rechtop en klaar wakker
in haar stoel. "Ik blijf maar bij jou eten," zei
hij. "Ik heb geen zin buiten te eten." Zijn
moeder stond op. Natuurlijknatuurlijk. Je
kan altijd komen eten, dat weet je. Ik heb
lekkere bami. Hoe is het met Carta, komt
zij ook?" "Nee, cursus vanavond." Vanuit de
keuken hoorde hij: "Ik zal je straks wat
meegeven voor haar, ze zal wel geen tijd
hebben om te koken." Toen ze met thee
binnenkwam vertelde ze dat Henk het erg
druk had. "Hij heeft me vanmiddag nog
gebeld om te vragen hoe het ging. Gelukkig
zijn zijn kinderen allemaal gezond. In het
weekend zou hij komen. Dan zal ik voor
hem ook bami maken, daar houdt hij zo
van. Hans, nu je toch hier bent, kijk toch
even naar de kraan in de badkamer, wil je.
Ik draai al zo goed dicht, maar hij blijft toch
een beetje lopen." Toen hij bezig was, hoor
de hij zijn moeder vanuit de keuken praten.
Wat ze zei verstond hij niet, alleen een
paar woorden. Pensioen, postkantoor, koud.
"Oud", dacht Hans toen hij met de tang
een laatste draai gaf. "Ze wordt oud", en
een enorm verdrietig gevoel kwam in hem
op. De flat was nu vol etenslucht. Hij open
de alle slaapkamerdeuren en keek.
Duizend stemmen hoorde hij. "We schep
pen maar op in de keuken ja", zei zijn
moeder en voor eerst zag hij dat haar han
den trilden. Een klein beetje, maar toch. Na
het journaal van acht uur stapte hij op.
"Kom, ik moet gaan," en hij pakte zijn
autosleutels. "Nou jongen, ik ben blij dat je
geweest bent. Kom maar gerust vaker. Ik
ben toch maar de hele dag alleen."
Toen ze haar gezicht had gewassen, draai
de ze de kraan dicht. Hij lekte weer. "Ik zal
Henk maar vragen," zei ze.
RALPH
Oma Burden al dansend op het toneel
met de muziekgroep uit de Randstad
'Ramayana'.
De tafel met Indische snacks, verzorgd
door familie Abcoude.
Als je al vele jaren geregeld in Huize Sint
Jan Baptist komt, dan kennen vele oma's
je. En als je dan ook nog iedereen zo af
en toe trakteert op cendol/dawet, dan
ben je al snel bij hen bekend als 'meneer
cendol'. En als je dan tijdens een van je
bezoekjes hoort dat Oma Burden op 16
december 1992 haar 10Ie verjaardag zal
vieren, dan wil je natuurlijk ook op cen
dol trakteren. Oma Burden geboren op
16 december 1891 te Semarang, woont
al sinds 24 januari 1969 in Sintjan
Baptist, en dat is een hele tijd.
Eerst geïnformeerd bij de directie van
Huize Sintjan Baptist wat er op die dag
zou gebeuren. Er werd mij verteld dat
familie Abcoude uit Den Bosch een
Indisch feestje zou organiseren, met
kroncong en Indische snacks. En dat was
ook zo, want 101 jaar is een respectabe
le leeftijd, een leeftijd die, hoe je het
ook draait of keert, altijd 101 blijft. Een
uniek gebeuren, ledereen werkte belan
geloos mee aan deze echt heel gezellige
verjaardag met veel muziek en dans.
Gezongen werd er ook door een twee
tal heren uit het tehuis. Dat de burge
meester van Den Bosch er niet was,
gewoon deze gebeurtenis voorbij liet
gaan vind ik schandalig, maar de feest
vreugde was er niet minder om. En als
afsluiting kon een ieder nog genieten van
een 'uitgebreide' rijst/lontong maaltijd,
met veel liefde gemaakt en aangeboden
door mevrouw Kreemers. Langs deze
weg wilde ik graag de familie Abcoude
danken, de muziekgroep uit de Randstad
'Ramayana' en alle anderen die pro deo
hebben meegewerkt om de verjaardag
van Oma Burden tot een onvergetelijke
dag te maken.
L.W. MARTENS
Oma Burden met de orchidee die de
heer Martens haar overhandigde.
